Ο ΣΑΜΟΥΡΑΪ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ ΓΙΟΖΙ ΓΙΑΜΑΝΤΑ 26/5/2004

Χθες το βράδυ είχε το American History X για πολλοστή φορά στην τηλεόραση, το οποίο βεβαίως για πολλοστή φορά κι εγώ παρακολούθησα. Θεός ο Edward πώς να το κάνουμε!! Ξανακόλλησα όμως και είναι επώδυνο γαμώτο. Άντε να περάσει και αυτή η φάση γιατί δεν μπορώ για ακόμα μία φορά να χαζεύω στα sites του στο internet και να βλέπω τις ταινιίες του ανελλιπώς. Έλεος πια, φτάνει, όχι για κανέναν άλλο λόγο δηλαδή αλλά επειδή τον αδικώ τον Ed, μια και ο έρωτάς μου γι αυτόν είναι μέσα στα γενικότερα πλαίσια του όποιον ωραίο βλέπω τον ερωτεύομαι. Να αφού τις προάλλες που είδα το Σαμουράι του Λυκόφωτος (Tasogore Seibei, Ιαπωνία 2003) ερωτεύτηκα τον πρωταγωνιστή, έναν Χιρογιούκι Σανάντα. Μανούλα μου!! Φαντάζεστε το Δέσποινα Καβουσανάκη+Χιρογιούκι Σανάντα=love for ever;Χάιμου!!

Τέλος πάντων. Η ταινία του Γιόζι Γιαμάντα διαδραματίζεται στην Ιαπωνία του 19^ου αιώνα με ήρωα έναν ταπεινό σαμουράι τον Σέι Μπέι (πολύ καλός ο Χιρογιούκι Σανάντα στον ρόλο), ο οποίος προσπαθεί κάτω από αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει. Είναι χήρος με δύο παιδιά και μία γριά μάνα που τα έχει εντελώς χαμένα, τις οποίες και προσπαθεί να θρέψει με τα ελάχιστα που παίρνει ενώ δουλεύει στις αποθήκες ενός τάγματος σαμουράι (από τότε καλά κρατούν οι οικονομικές ανισότητες!!). Στις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες έρχεται και προστίθεται και η με το ζόρι αποδοχή της διαταγής που του έδωσε το τάγμα του να σκοτώσει έναν άλλο σαμουράι ενός αντίπαλου τάγματος. Βαθιά ανθρωπιστής ο ίδιος και χωρίς να έχει φιλοδοξίες κοινωνικής ανρρίχησης παρά μόνο να παντρευτεί την καλή του Τόμο και να γίνει αγρότης έρχεται αντιμέτωπος με τις ίδιες του τις αξίες γεγονός που έχει αντίκτυπο στην τελική μάχη.

Η ταινία εχει πάρα πολύ ωραίες σκηνές τρυφερότητας μεταξύ του πρωταγωνστή και των παιδών του και μεταξύ του πρωταγωνιστή και της Τόμο ενώ οι μάχες μεταξύ των σαμουράι δεν είναι καθόλου φλύαρες, θεαματικές ή ακόμα και εντυπωσιακές. Η ταινία του Γιαμάντα κινείται σε πολύ πιο ανθρώπινα πλαίσια με αποτέλεσμα να θυμίζει πολύ ταινίες του Μισογκούτσι. Το κοινωνικό μήνυμα της ταινίας δίνεται με ιδιαίτερο μέτρο ενώ το καθαρό οικογενειακό περιεχόμενο εμπεριέχει αρκετές δόσεις ρομαντισμού. Προσοχή, όχι μελό όπως μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ αλλά μίας διάχυτης γλυκύτητας που διακατέχει και τον θεατή με το τέλος της ταινίας.

Δέσποινα Καβουσανάκη