CARELESS LOVE ENTRANCE Tiger Style Records / Sketchbook Records 1/6/2004

Τη Δευτέρα 19 Απριλίου είχα την τύχη να δω στις Βρυξέλλες, στο Le Botanique, τους Yeah Yeah Yeahs. Η συναυλία του νεοϋορκέζικου τρίο ήταν καταιγιστική, αλλά πριν το μαναράκι, η Karen O, και οι άλλοι δύο ανέβουν στη σκηνή, μας συστήθηκε από το πάλκο ο Entrance. Πριν τη συναυλία είχα αγοράσει το ep του έχοντας την εντύπωση πως πρόκειται για κάποιο bootleg των Yeah Yeah Yeahs! Τρομάρα μου…

Ο Entrance, ή Guy Blakeslee αν προτιμάτε, φορούσε ένα τιγρέ σάλι στους ώμους, είχε φάτσα σαν τον Justin Hawkins των Darkness (ή σαν τον Γιώργο Γάκη, για να συνεννοηθούμε καλύτερα) και με την ηλεκτρική κιθάρα στα χέρια, μόνος πάνω στη σκηνή, φάνταζε σαν ένας ακόμα χαμένος ήρωας της glam rock σκηνής των 70’s. Στο μισάωρο που ακολούθησε, έτυχε της σχεδόν χλευαστικής συμπεριφοράς του κοινού, αφού τα φαλτσαρισμένα blues του, με την ακούρδιστη κιθάρα και τις παραφωνίες του, ήταν ό,τι πρέπει για να κουράσουν το ανυπόμονο κοινό. Παρά την επιφανειακή αρχική αρνητική εντύπωση όμως, κάτι μου έλεγε ότι ο τύπος από τη Βαλτιμόρη αξίζει την προσοχή μου.

Το βράδυ, μετά τη συναυλία, στο σπίτι του Κοσμά στη Γάνδη, ακούσαμε το Careless Love, το ep του Entrance που είχα αποκτήσει νωρίτερα. Και η αρνητική εντύπωση, άρχισε σιγά σιγά, γλυκά να μετατρέπεται σε θετική. Ο 22χρονος Guy Blakeslee επηρεάζεται από τα blues του Δέλτα του Μισισιπή, από τις ιστορίες των νέγρων εργατών, από τα φαντάσματα του κουκουξκλανικού παρελθόντος του αμερικάνικου νότου. Με την επιτηδευμένα πειραγμένη κιθάρα του, τις ηθελημένες παραφωνίες του και την σαν από παλιό 45άρι παραγωγή που προσδίδει στις συνθέσεις του μέσω του 4κάναλου που χρησιμοποιεί, δίνει τη δικιά του, απόλυτα προσωπική ματιά σε ένα είδος που έχει μείνει απλώς στις παλιές κλασικές φόρμες.

Τα περισσότερα από τα έξι κομμάτια του ep είναι συνθέσεις του Entrance, εκτός από το ομότιτλο track που είναι ένα παλιό παραδοσιακό κομμάτι που το διασκευάζει περίτεχνα ο εκκολαπτόμενος μουσικός και ενός κρυφού track που είναι του Robert Johnson. Αλλά το πραγματικό διαμάντι είναι το δίλεπτο Lookout! που περικλείει όλο το σκοτεινό και έντονα καταθλιπτικό είναι του Entrance. Τελικά, απλά με την κιθάρα του και σε κάποια σημεία με τη χρησιμοποίηση ενός banjo και λίγων κρουστών, ο Blakeslee με αυτό το λιτό σύνολο προσφέρει ένα απολαυστικό 35λεπτο, μέσω του οποίου περνάει από τα αυτιά του ακροατή όλη η αυθεντική παράδοση του αμερικάνικου νότου, υπό το φρέσκο πρίσμα αυτού του νεαρού μουσικού.

Αν θελήσετε να αναζητήσετε κάτι από τον Entrance, δεν ξέρω αν θα βρείτε κυκλοφορία του στην Ελλάδα. Αμφιβάλλω, όμως. Στο internet υπάρχουν σε ευρεία διανομή το ντεμπούτο περσινό άλμπουμ του The Kingdom Of Heaven Must Be Taken By Storm και τα ep’s Simple Song και Honey Moan. Τα τραγούδια του Careless Love Ep, υπάρχουν και στα δύο προαναφερθέντα. Σε λίγες μέρες ο Entrance κυκλοφορεί και το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο Wandering Stranger. Είναι σίγουρο πως αυτός ο περιπλανώμενος ξένος θα μας απασχολήσει ξανά και στο μέλλον…

Κώστας Παπασπυρόπουλος