TUXEDOMOON 21/5/2004 Μύλος, Αποθήκη 2/6/2004

Να και μια επανένωση που ενθουσίασε πολλούς. Το φεγγάρι βάζει ξανά τα καλά του. Cabin In The Sky ο νέος δίσκος, μάλλον για ανεβούμε ψηλά να το δούμε καλύτερα. O Nick Cave πότε το πέταγε σε σωλήνες ύδρευσης (The Moon Is In The Gutter) και πότε το εκθείαζε στις αγαπημένες του (…and I told her that the moon is a magical thing, it shines gold in the winter and silver in spring). Παρασκευή βράδυ όμως η παλιά καλή παρέα των Tuxedomoon πάλι κοντά μας, με την παλιά καλή τους αρχική original σύνθεση. Έτσι λοιπόν με το που βγήκαν και το παραμορφωμένο μπάσο άρχισε τις πρώτες νότες του The Waltz, όλα γύρω έσβησαν. Υπήρχα εγώ και η μπάντα. Μόνο.

Δεν έχει σημασία το τι ακριβώς παίξανε, η μοιρασιά ανάμεσα στα νέα και τα παλιά ήτανε δίκαια. Ο ήχος αυτός που τους καθιέρωσε ως μια μπάντα που παίζει με τόσο στυλ χίλια δυο είδη και μουσικές φόρμες, που κινείται με άνεση από το ένα άκρο στο άλλο ήτανε παρών εδώ στα κουρασμένα αυτιά μας. Τα πνευστά καιρό είχανε να μου ακουστούνε τόσο, μα τόσο νοσταλγικά και ουσιώδη –κυρίως αυτό, το μπάσο, το βιολί, το ξερό drum machine, όλα ανακατεμένα με μαεστρία, σαν μαγικό φίλτρο μάγισσας σε τσουκάλι που κοχλάζει στον μεσαίωνα.

Το παιχνίδι με τα φώτα, ο προβολέας τριγυρνούσε ανάμεσα στους μουσικούς, έπαιζε με τις σκιές και τους ήχους τους, οι ακαθόριστες εικόνες πίσω στον τοίχο χώθηκαν βαθιά μέσα στην μελωδική avant-guard και δε συμμαζεύεται μουσική τους. Τα καινούρια κομμάτια υπάρχουνε αυτόνομα στο 2004 και έχουνε λόγο ύπαρξης, ρίχνουνε ματιές στο παρελθόν, αλλά κάποια πράγματα έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζουν. Δεν υπάρχει νόημα στο να αλλάξουν. Οι διατεταγμένοι ανά την υφήλιο Tuxedomoon μαζεύτηκαν μετά από χρόνια και παρουσιάσανε –ευτυχώς για όσους τους νιώθουμε τόσο αγαπημένους μέσα μας- τους λόγους ύπαρξής τους, την ιδιόμορφη ηχητική τους φασμαγορία που πολλοί μιμηθήκανε, κανείς όμως δεν απέδωσε το γνήσιο αίσθημα παράνοιας, την τρέλα που κουβαλάει ο καλλιτέχνης στο μυαλό του.

Και ναι, οι Tuxedomoon είναι κάτι παραπάνω από καλοί μουσικοί, δεν οριοθετούνται και δεν περιορίζονται πουθενά. Η αποθήκη ήτανε γεμάτη γιατί υπάρχει κόσμος που τα καταλαβαίνει και τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά, γιατί μετά από τόσα χρόνια η αίσθηση στην σκηνή υπήρχε ξανά και δεν μύριζε μπαγιάτικα. Οι Tuxedomoon είναι ένας επιτυχημένος Frankenstein, έχουνε δέσει τόσο τέλεια τις επιρροές και τα βιώματά τους που δεν διακρίνεις που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο.

Αν μη τι άλλο εξαερώσανε και λίγο το μυαλό μου που είχε αρχίσει να γεμίζει βλακείες. Φύσηξε λίγο φεγγαράδα μέσα μου. Κλείσανε την άνοιξη με τον ομορφότερο τρόπο. Γιατί το καλοκαίρι που μόλις άρχισε μου έριξε μια σφαίρα στο δεξί μου μάτι. Με πόνεσε και θόλωσε την όραση μου. Πως το έλεγε και ο Cave, το φεγγάρι στον ουρανό, σαν ένα κακοτοποθετημένο στέμμα…

Γιώργος Γoργογέτας