ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΒΕΡΝΗΣ Σένκε Βορτμαν 21/6/2004

Γιατί το πρώτο πράγμα που μου έρχεται πάντα στο μυαλό για σχόλια είναι ο καιρός; Μάλλον επειδή έχει γίνει πλέον τόσο απροσδιόριστος που η κάθε του συμπεριφορά αιφνιδιάζει αν μη τι άλλο. Σήμερα το πρωί που έφτασα Ηράκλειο έβρεχε καταρρακτωδώς και φυσούσε έναν διαολεμένο νότο, γεγονότα που μου ανέτρεψαν το πρόγραμμα που είχα φτιάξει στο μυαλό για ημερήσια ξάπλα στις παραλίες. Βέβαια, η ανατροπή αυτή δεν κράτησε και πολύ μια και τώρα το μεσημέρι κάνει μία απίστευτη ζέστη με μία λιακάδα που σπάει κόκαλα, αλλά ρε γαμώτο πρόλαβα και έφαγα η ηλίθια! Δεν πειράζει θα παρηγορηθώ με ποδόσφαιρα. Ευτυχώς που ακόμα είμαστε στη φάση των ομίλων οπότε και έχω καθημερινό αποκούμπι, διαφορετικά...κλάψτα Χαράλαμπε!

Το ποδόσφαιρο λοιπόν είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές μου θέμα αυτήν την περίοδο αφού όχι μόνο στις συζητήσεις αλλά ακόμα και στο σινεμά κυριαρχεί. Ναι ναι η ταινία που είδα τις προάλλες είναι το Θαύμα της Βέρνης του Σένκε Βόρτμαν (Das wunder von Bern, Γερμανία, 2003) που έχει να κάνει με το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 1954 και με την πορεία της γερμανικής ομάδας προς την κατάκτηση του τίτλου.

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ένας πιτσιρικάς ο οποίος είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα σε έναν ποδοσφαιριστή της εθνικής τους ομάδας ο οποίος και τον έχει βοηθό. Ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ του πιτσιρικά και του ποδοσφαιριστή είναι πάρα πολύ ισχυρός γεγονός που εξοργίζει τον πατέρα του, όταν ο τελευταίος επιστρέφει σπίτι του από την Σοβιετική Ένωση που ήταν αιχμάλωτος για 11 χρόνια μετά τον πόλεμο. Η προσπάθεια που κάνει ο πατέρας να κερδίσει τον γιο του και να τον κάνει να πιστέψει στον ίδιο έρχεται σε σύγκρουση με τις επιθυμίες και τις ανάγκες βεβαίως του μικρού με αποτέλεσμα να διαταράσσονται ακόμα και αυτές οι ισχνές ισορροπίες που προϋπήρχαν. Αφορμή για το σμίξιμο του πατέρα με τον γιο αποτελεί το ποδόσφαιρο και η ολοκληρωτική προσήλωση στην εθνική Γερμανίας η οποία φτάνει στον τελικό όπου πρόκειται να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη Ουγγαρία.

Από το σημείο αυτό και μετά, η ταινία αποκτά και το μεγαλύτερο της ενδιαφέρον μια και μέχρι εκείνη τη στιγμή τόσο η σκηνοθεσία όσο και το σενάριο είναι εντελώς άνευρα με φοβερά κενά και χολυγουντιανά τρυκ για να αποκτήσει η ταινία τον απαραίτητο μελό χαρακτήρα. Εξάλλου, όπως άλλωστε σχολίασε και ο Δανίκας στα Νέα όταν πρωτοβγήκε η ταινία στις αίθουσες, όσο ενδιαφέρον είναι το θέμα της Πολίτικης κουζίνας για τους Γερμανούς άλλο τόσο ενδιαφέρον είναι και το θέμα του Θαύματος της Βέρνης για τους Έλληνες. Συμφωνώ απολύτως. Παρόλα αυτά αν σας έχει συναρπάσει το ποδόσφαιρο αυτές τις μέρες και δεν μπορείτε να ξεκολλήσετε, πάτε να τη δείτε. Έχει πολύ ποδόσφαιρο σίγουρα.

Δέσποινα Καβουσανάκη