ΟΙ ΣΑΛΑΜΑΝΔΡΕΣ ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΕΪΚ ΛΟΥΔΙΑΣ OLON MUSIC 23/6/2004

Οι ΛΟΥΔΙΑΣ είναι ένα συγκρότημα που επιτυχέστατα παράγει το λεγόμενο χιουμοριστικό ροκ. Λέω καταρχήν ροκ γιατί ο κύριος ήχος είναι ροκ. Ρυθμικά εκτοξεύονται τα λόγια, οι κιθάρες ακούγονται αρκετά δυνατά. Στη νέα τους δουλειά ΟΙ ΣΑΛΑΜΑΝΔΡΕΣ ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΕΪΚ με τρομερή μαεστρία μας περιγράφουν το εξαιρετικά πολύπλοκο φυσικό φαινόμενο, που οι σαλαμάνδρες, αν και με πιτσιλωτό τρόπο στολίζουν το κορμί τους δεν παρασύρονται από το χίπικο παρουσιαστικό τους. Συμμαζεμένα απλά σέρνονται στα εδάφη, στα εναπομείναντα από τις καταπατήσεις και εκχερσώσεις δάση, και παραδόξως βγαίνουν κατόπιν βρόχινης εορτής. Το χρώμα χρώμα και το στυλ στυλ.

Συνοδευτικά στο δεύτερο τους δίσκο οι ΛΟΥΔΙΑΣ μετεξελίσσονται σε ΛΟΥΔΙΑΣ Ε.Π.Ε. Βιομηχανία Παραγωγής Φυσικών Μεταλλικών Λαϊκών Τραγουδιών. Η εταιρεία ρίχνει στην αγορά το καινούριο της χαρτί. Το θέμα με τους ΛΟΥΔΙΑΣ είναι πως η Εταιρεία τους αυτή έχει μια μεγάλη ονομαστική αξία η οποία μεταπωλείται στόμα με στόμα με βάση τις φοβερές τους ζωντανές εμφανίσεις. Το δεύτερο δυνατό τους στοιχείο στον ισολογισμό της εταιρείας είναι οι στίχοι. Στον δίσκο τους τον καινούριο απλά θα ακούσετε, αλλά δεν θα διαβάσετε τους στίχους (γιατί είναι και από μόνοι τους διασκεδαστικοί) ούτε κανένα έξτρα dvd θα βρείτε, ούτε κανένα live bonus track. Προτείνω αυτά απαρεγκλίτως να υπάρξουν στην καινούρια έκδοση, όπου εκεί μπορεί σύμφωνα και με τη Διεθνή Σύμβαση για την Βιοποικιλότητα οι Σαλαμάνδρες να ρίξουν και μερικές στροφές και κουνήματα στο σέικ.

Κατά τα άλλα τα φυσικά, μεταλλικά και ελληνικοfunky λαϊκά είναι εδώ. Με σαρκασμό, κυνισμό, από καθέδρας κριτική, ώριμο απολογητικό ύφος, προτάσεις βαθυστόχαστες (να κάνω υπομονή…), διαπιστώσεις (για τον ρόλο των ρουφιάνων) και δεκάδες εύστοχες καταγραφές της νεοελληνικής πραγματικότητας.

Γενικά το χιούμορ έχει κατά καιρούς περάσει από την πόρτα της ελληνικής σκηνής. (Τσοπάνα rave, Αέρα Πατέρα, Lost Bodies, Χρήστος Αλεξόπουλος, etc), άλλοτε με απλά χιουμοριστικό και άλλοτε με άμεσα καταγγελκτικό και περιπαιχτικό στίχο. Παλιά τους είχανε πει ως …αγροτικό ροκ, πιθανόν για το πολύ καλό τους τραγούδι για τα Λιπάσματα. Τώρα πια από rural γίνανε πιο αστείοι αστικοί, αλλά πάλι ψάχνουν λίρες στα χωράφια! Και έχουν και έναν καουμπόυ Βρασίδα να περνά από το cd player μας (πω πω πω πω τι πανηγύρι είναι αυτό). Υπάρχουν και 1-2 μπαλάντες στο ύφος των ελληνικών σχημάτων του 70 και 80, με κάπως πιο μελαγχολικό τρόπο (Αλίμονο στους απολυμένους..). Το θέμα της δουλειάς είναι κι εδώ μπροστά, όπως και παλιά με τον άνεργο Μαθηματικό. Και προπό λαχεία εδώ, και είναι λογικό από μια παρέα νέων, που τους απασχολεί στα σίγουρα το εργασιακό, άσχετα αν έχουν βρει και μια διέξοδο έκφρασης και διασκέδασης, αλλά ξέρουν πως η Ελλάδα δεν μπορεί να θρέψει τα ελληνικά συγκροτήματα.

Μακριά από μεγαλεπήβολα σχέδια, οι ΛΟΥΔΙΑΣ με τον δεύτερο τους δίσκο γαντζώνουν για τα καλά μια θέση, όπου αφήνουν τη δικιά τους σφραγίδα. Πέρα όμως από την άποψη, προσφέρουν και ενδιαφέρουσες μελωδίες που αφορούν ένα μεγάλο κομμάτι ακροατών, από το μετα-νεοκυματικό ύφος των τραγουδοποιών ως τη σύχρονη ελληνική σκηνή, που εύκολα νέες και οι νιοί θα ακούσουν το κέλευσμα τους …Ξυπνήστε!

Κυριάκος Σκορδάς