ROCKWAVE 2004 - 5η ημέρα 22/06/2004 Terra Vibe, Μαλακάσα 29/6/2004

Αν το Atraktos ήταν αθλητικό περιοδικό, εγώ τώρα θα ήμουν στην Πορτογαλία και θα κάλυπτα την απίστευτη πορεία της Εθνικής Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς όπως θα τα θέλαμε. Το Atraktos είναι – κυρίως – μουσικό περιοδικό, και εγώ ένας μουσικός συντάκτης, και μάλιστα μίζερος, όπως υποδηλώνει η παραπάνω υπόθεση (και η παρακάτω αφήγηση).

Έτσι λοιπόν την Τρίτη 22 Ιουνίου βρέθηκα στο Terra Vibe, όπως ονομάστηκε ο χώρος που φιλοξένησε το Rockwave Festival 2004 στη Μαλακάσα. Ένα φεστιβάλ το οποίο επέστρεψε ύστερα από δυο χρόνια απουσίας και το οποίο φαίνεται ότι απέκτησε ένα μόνιμο τόπο διεξαγωγής μετά από αρκετές περιηγήσεις ανά την Αττική.

Ένα φεστιβάλ κρίνεται τόσο διοργανωτικά όσο και μουσικά. Το Terra Vibe αποδείχτηκε ιδανική τοποθεσία αρκετά μακριά από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας αλλά και αρκετά κοντά ώστε να είναι σύντομη η μετάβαση (είτε οδικώς είτε σιδηροδρομικώς), με εξαιρετική ορατότητα από οποιοδήποτε σημείο λόγω της κλίσης του εδάφους και τέλος με πληθώρα δέντρων που προσέφεραν σκιά και δροσιά.

Από την άλλη, ένας μίζερος άνθρωπος είναι πάντα μίζερος. Όσο ειδυλλιακή και να είναι η ατμόσφαιρα, όσο υπέροχη και να είναι η συντροφιά του, δεν παύει να βρίσκει ατέλειες και αδυναμίες. Η ημερομηνία διεξαγωγής του φεστιβάλ (18-22/6) και οι ώρες έναρξης (17.00) και λήξης (23.00) ήταν αποτρεπτικές για πολλούς σπουδαστές και εργαζομένους. Και μολονότι οι διοργανωτές έχουν ελαφρυντικά (Ολυμπιακοί Αγώνες και Ο.Σ.Ε, αντιστοίχως) για τα παραπάνω, η εμμονή σε δοκιμασμένες συνταγές (συγκροτήματα με επανειλημμένες εμφανίσεις στη χώρα μας) σίγουρα προβληματίζει. Η εγγύηση που παρέχουν τα γνωστά ονόματα προφανώς υπερκάλυψε την όποια διάθεση για ρίσκο, δηλαδή την πρόσκληση νέων ανερχόμενων καλλιτεχνών. Φαντάζομαι ότι είναι ικανοποιημένοι από τα περίπου 45000 εισιτήρια που κόπηκαν συνολικά τις 5 ημέρες.

Με τις σκέψεις αυτές και με την ανάλογη γκρίνια για τη ζέστη και την κίνηση έφτασα στο Terra Vibe γύρω στις 7. Δυστυχώς, δεν πρόλαβα ούτε τους Έλληνες Film ούτε τους Σουηδούς The Soundtrack Of Our Lives. Μετά από μια σύντομη περιήγηση στα περίπτερα (εμφανώς λιγότερα από όσα είχαν εξαγγελθεί) η ώρα έφτασε για τους Βρετανούς Starsailor, για τη ακρίβεια τρεις starsailors και έναν charlatan, αφου ο κιμπορντιστας των πρωτων απουσιαζε λογω ασθενειας. Το ωριαίο set βασίστηκε στους άκρως επιτυχημένους δίσκους “Love Is Here” και “Silence Is Easy”. Ακουστηκαν όλες οι ραδιοφωνικές επιτυχίες, όπως “Alcooholic”, “Poor Misguided Fool”, “Four To The Floor”, “Silence Is Easy”. (Δεν είναι τυχαίος ο τρόπος με τον οποίο προλόγιζε τα τραγούδια ο frontman,“This is a song you have heard on the radio”).

Σειρά είχαν οι Φιλανδοί H.I.M. Ιδιαίτερα δημοφιλείς και με αρκετές εμφανίσεις στη χώρα μας, δε δυσκολεύτηκαν να ξεσηκώσουν το φανατικό τους κοινό. Εντυπωσιακό το μεγάλο πανό που ξεδιπλώθηκε στις πρώτες σειρές, ενώ αμέτρητα ήταν τα μπλουζάκια με το σήμα του group (μια πεντάλφα μέσα σε μια καρδιά), σήμα το οποίο είχε τοποθετηθεί και πάνω στη σκηνή. Ο τραγουδιστής Ville Valo αποθεώθηκε στη κυριολεξία, αν και δεν έκανε τη χάρη να παρουσιαστεί ημίγυμνος.

Την αυλαία έκλεισαν οι Placebo στην τρίτη κατά σειρά επίσκεψη τους στην Ελλάδα. Είχε προηγηθεί το Rockwave (7/01) και ο Λυκαβηττός (9/03) – πάλι με τους Film. Το set ξεκίνησε δυναμικά με το “Taste In Men” και συνέχισε με το “Every You and Every Me”. (Τελικά το“Where Is My Mind” των Pixies δεν το ακούσαμε ούτε από τους Placebo). Ο Brian Molko ήταν ιδιαιτέρως ευδιάθετος και υπερδραστήριος στη σκηνή. Αφού μας ευχαρίστησε με άψογη προφορά στα ελληνικά, παρουσίασε τα άλλα δυο μέλη και αυτοαποκλήθηκε “princess”. Παράλληλα τραγούδησε, έπαιξε κιθάρα και φυσαρμόνικα, χοροπηδούσε, έτρεχε και γενικώς απόλαυσε κάθε στιγμή της συναυλίας. Το set κράτησε 90 λεπτά μαζί με το encore και όλοι (ακόμη και εγώ…) αποχώρησαν ευχαριστημένοι ανανεώνοντας το ραντεβού για του χρόνου.

Κώστας Λιοντήρης