NETHERLANDS DANCE THEATER Jiri Kylian 30/6/2004

Το φημισμένο χοροθέατρο από την Ολλανδία έδωσε 2 παραστάσεις στις 21 και 22 Ιουνίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Ηρώδειο το ξέρουμε, έτσι δεν είναι;).

Στις 21 επιλέξαμε να πάμε. Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε την πρώτη βραδιά μαζί με αρκετό κόσμο που δεν επηρεάστηκε από το ζεστό καλοκαιρινό βραδινό. Μισή ώρα μετά που οι Mogwai στα χωράφια της Αττικής και στο rockwave έλεγαν καληνύχτα σε μερικές χιλιάδες κόσμου, τα …kong του Ηρώδειου κτύπησαν για την εμφάνιση του Netherlands Dance Theater.

Τρία θέματα μας είχαν προετοιμάσει. Τα sinfonieta, wings of wax του Jiri Kylian και το walking mad του Johan Inger.

Μικρής διάρκειας έργα με σχεδόν ισόχρονα διαλείμματα για την προετοιμασία της σκηνής ή μάλλον κυρίως του δαπέδου της σκηνής.

Το πρώτο μέρος ήταν η Simfonietta, όπου σε δυάδες, νέες και νέοι, με τρόπο ερωτευμένων απέδωσαν κλασικά κυρίως χορογραφικά θέματα. Με έμφαση στην ταχύτητα και στις πλαστικές κινήσεις των σωμάτων κέρδισαν το πολύ θερμό χειροκρότημα του κόσμου. Με αρμονία οι χορογραφίες και με συμμετρία κινήσεων οι χορευτές απέδωσαν με ένταση και πάθος, τη χορογραφία που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αμερική πριν από 25 περίπου χρόνια.

Μια αλλαγή στο πρόγραμμα για λόγους προετοιμασίας των σκηνικών και το wings of wax, πάλι σε χορογραφία του Jiri Kylian, που μετά το ’78 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του θιάσου, και πιθανόν οδήγησε στην καλλιτεχνική αναγέννησή του. Σαφώς πιο μοντέρνο και με μεγάλη ελευθερία στις ατομικές κινήσεις των χορευτών. Λογικό ίσως αυτό αφού το έργο αυτό βασίζεται στην τραγική ιστορία του Ίκαρου και στην λαχτάρα του για ελευθερία και απεξάρτηση. Πιο στιβαρό το μέρος όπου η μουσική του Philip Glass δεσπόζει γύρω από τις κινήσεις. Ο τίτλος άλλωστε τα λέει αυτά, τα κέρινα κεριά wings of wax.

Το τρίτο μέρος, walking mad, φάνηκε σε πολλούς το πιο εντυπωσιακό και η ερμηνεία του κέρδισε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Πολύ γρήγορο και με συνεχείς κορυφώσεις. Η χορογραφία ξεδιπλώνεται πάνω στο bolero του Ravel που το ακούμε εδώ σε …maxi εκτέλεση. Κυνηγητά και απέλπιδες προσπάθειες διαφυγής. Ένας τοίχος που αποτελεί άλλοτε εμπόδιο, άλλοτε περικλείει μια φυλακή και άλλοτε έχει πάνω του τις κρυφές πόρτες διαφυγής. Πολύ εντυπωσιακές κινήσεις στα standards του μοντέρνου χορού, με περίτεχνες αστραπιαίες κινήσεις που εκτοξεύουν τα σώματα που προσγειώνονται απότομα στο δάπεδο ή και πάνω στον τοίχο. Σπειροειδής εκτύλιξη παράλληλα με την εξέλιξη του μουσικού θέματος.

Αποθέωση και συνεχή καλέσματα των χορευτών στη σκηνή.

Κυριάκος Σκορδάς