MEMORIES OF ENEMIES WHYTE SEEDS STOCKHOLM RECORDS/UNIVERSAL 1/7/2004

Μνήμες από τους εχθρούς σας; Μόνο αν είχατε νικηφόρες συναναστροφές θα παίζατε εύθυμο rock n roll σαν τους Σουηδούς Whyte Seeds.

To Memories of Enemies προσφέρει 10 σπιντάτα τραγουδια στα όρια μεταξύ των Nomads και της εποχής supersonic Oasis. Τα φωνητικά είναι από Gallaher έως τους Καταλανούς Sidonie. Κιθαριστικά ντελίρια παρέα με διφωνίες, ελάχιστα σόλο (αυτό είναι καλό) και γεμάτες συνθέσεις με υποβόσκοντα keyboards. Τα keyboards δίνουν πολλούς κρυφούς πόντους σε αυτόν τον δίσκο. Τύμπανα κοφτά παιγμένα και κιθάρες ξεσηκωτικές. Από το 1^ο τραγούδι, το black key song αντιλαμβάνεσαι πως ακολουθεί καλή συνέχεια.

Με τον δίσκο αυτό ξεκίνησα για διακοπές και έκανα περίπου 400 χιλιόμετρα με την ένταση στην τσίτα και την…υπόλοιπη οικογένεια ακλόνητο συμπαραστάτη για να μην το αλλάξουμε το cd. Και η εθνική χανόταν με το so alone και ίχνος κρυμμένων τροχονόμων με ομώνυμο αεράτο αλά mercury rev κομμάτι, όπου και αιθέρια χροιά αποκτούν τα φωνητικά κάποιας Eva που στολίζει με την μελαγχολική φωνή της.

Τον δίσκο αυτό τον ακούω εδώ και αρκετό καιρό και πολλές φορές τραγούδια του αποτέλεσαν επιλογή στις ραδιοφωνικές εκπομπές μου. Νομίζω ότι αξίζει να σας επισημάνω 1-2 πραγματάκια για ένα καινούριο όνομα με καλά τραγούδια. Απλή καλή μουσική που μακριά από τα περίτεχνα που οι φίλοι του ανεξάρτητου ήχου αναζητούν, μπορεί να καλύψει πάγιες ανάγκες καθημερινών ακροάσεων (από μια βόλτα με το αμάξι μέχρι τον καφέ στο μπαλκόνι παρέα με την αθλητική εφημερίδα)

Δεν λείπουν τα καθαρόαιμα γκάζια, σαν τιμή στους Seeds από όπου συνειρμικά περνάς όταν ακούς ένα group που λέγεται whyte seeds. Και κάπου εκεί δημιουργείται με τους συνειρμούς ένας συνδετικός κρίκος για ένα συγκρότημα των 00ς που πατά σε κιθαριστικά κρεσέντα του garage, των ξεκάθαρων από τα 60ς αλά kinks ή και faces ήχων, αλλά και πανκ ποπ ταχυτήτων. Τα ευχάριστα κατά βάση φωνητικά με την πολύ εγγλέζικη προφορά είναι που τονίζουν όλα αυτά τα στοιχεία. Και όσο και αν κατά βάση κοιτάνε προς το μεγάλο βρετανικό νησί οι μελωδίες που χαρίζουν στο κλείσιμο του δίσκου με το πανέμορφο came down hard, άμεσα ατενίζουν και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σημειολογικά στις φωτογραφιες του εσωφύλλου φοράνε καουμπόϋκο καπέλο, γιλεκο τζιν με τη σημαία της Αμερικής ή και μπλουζάκι thin lizzy!

Κυριάκος Σκορδάς