Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΡΚΑΝΤΙΝ ΟΡΣΟΝ ΟΥΕΛΣ 6/7/2004

Καλά απίστευτη βαρεμάρα σήμερα. Από το πρωί κείτομαι από τον καναπέ στο κρεβάτι και τούμπαλιν. Έχει και μία ζέστη άστα να πάνε οπότε όπου και να πηγαίνω δεν βολεύομαι με τίποτα. Γαμώτο! Τώρα πληρώνω την αναβλητικότητά μου που με απέτρεψε από το να αγοράσω έγκαιρα ένα turbo ανεμιστήρα για να δροσίζομαι. Τέλος πάντων, μην γκρινιάζω μέρες που είναι και ματιάσω την Εθνική ποδοσφαίρου. Όχι ότι με πολυενδιαφέρει δηλαδή αλλά τι να κάνω που δεν μπορώ να εκφράσω τίποτα το διαφορετικό μπροστά σε αυτήν την μαζική υπερηφάνεια που μας έχει κατακλύσει. Όχι άλλο εθνική ανάταση!! Ακολουθούν και οι ολυμπιακοί οπότε θα πήξουμε στο ελληνικό θαύμα και στο αρχαίο πνεύμα αθάνατο. Τι να πεις όμως.. Κάτι τέτοια μας κάνουν και συνειδητοποιούμε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο μένουμε ακόμα σε αυτήν την χώρα είναι το κλίμα της. Και μια που άνοιξα τη συζήτηση περί κλίματος, ας επανέλθω στο θέμα των θερινών που σας έλεγα την προηγούμενη φορά.

Την Τρίτη που μας πέρασε έκανε μια φοβερή ζέστη εδώ στην Αθήνα οπότε αποφάσισα να χωθώ σε ένα θερινό μπας και μου φυσούσε τίποτα αέρας. Το έργο που είχε δεν με πολυενθουσίαζε για εκείνη τη βραδιά, παρόλο βέβαια που το είχα μέσα στο πρόγραμμα παρακολούθησης. Ήταν το Ο κύριος Αρκάντιν του Όρσον Ουέλς (Confidential Report/Mr Arkadin, Γαλλία-Ισπανία 1955) ένα φιλμ νουάρ, πρόδρομος του Πολίτη Κέιν, του οποίου κύριο θέμα αποτελεί η διαλεύκανση του παρελθόντος ενός πάμπλουτου μεγαλοεπιχειρηματία του Αρκάντιν.

Ο Όρσον Ουέλς δίνει μία απαράμιλλη, για άλλη μία φορά, ερμηνεία η οποία κυριαρχεί στο έργο, έστω και αν αυτή πλαισιώνεται από μέτριες ηθοποιίες από την πλευρά των δύο νεαρών πρωταγωνιστών. Στον άντρα του διδύμου (το άλλο πρόσωπο το υποδύεται γυναίκα η οποία είναι η κόρη του Αρκάντιν στο έργο), τον νεαρό κύριο Βαν Στράτεν, ο Αρκάντιν αναθέτει να ξεθάψει το παρελθόν του το οποίο αγνοεί λόγω κάποιας μορφής αμνησίας. Κατά τη διάρκεια της έρευνας αυτής όμως, ένα ένα τα πρόσωπα που σχετίζονται με τον νεαρό Αρκάντιν δολοφονούνται, με αποτέλεσμα ο Βαν Στράτεν, ως γνώστης πλέον και αυτός του παρελθόντος του Αρκάντιν να αρχίζει να φοβάται για τη ζωή του.

Αν το έργο το έβλεπα μία οποιαδήποτε άλλη μέρα είμαι σίγουρη ότι θα μου άρεσε, επειδή όμως ξεκίνησα με κακή ψυχολογία δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Βέβαια δεν είναι και από τα έργα εκείνα τα οποία θα σε καθηλώσουν παρόλα αυτά είναι ένα πολύ καλά στημένο νουάρ με δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τον Ουέλς (όπως προανέφερα) και την Κατίνα Παξινού. Ναι ναι τη γνωστή! Βέβαια Ουέλς είναι και δεν νομίζω ότι μπορώ να εκφράσω την οποιαδήποτε επιφύλαξη ως προς την ποιότητα του έργου του, παρόλα αυτά το περίμενα με περισσότερο νεύρο και περισσότερο πάθος. Ίσως όμως όπως είπα, να φταίω εγώ που δεν αφέθηκα να με παρασύρει. Περιμένω να δω εσείς πώς θα το βρείτε.

Δέσποινα Καβουσανάκη