ΑΘΗΝΑ - ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ - ΔΗΜΟΣ ΒΥΡΩΝΑ - 4 ΙΟΥΛΙΟΥ

David Byrne - EURO 2004: 1-1

Πρώτο Ημίχρονο: Ώρα 19.30:

Ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής υψηλού επιπέδου.

David Byrne: Νεοϋορκέζος με σκωτσέζικες ρίζες, γενιά του ’50, ιδρυτής του συγκροτήματος Talking Heads.

Θέατρο Βράχων: ο μοναδικός ελληνικός σταθμός στην ευρωπαϊκή περιοδεία του “Grown Backwards”

Η αναγκαστική αλλαγή της ώρας (7.30 αντί 9.30) λόγω του ποδοσφαιρικού αγώνα της ελληνικής ομάδας, έχει ως αποτέλεσμα να είναι το κοινό αρκετά μειωμένο. Ένας σπουδαίος δάσκαλος και μόνο λίγοι μαθητές που θα ακούσουν το μάθημά του. Κρίμα. Όμως, οι απογευματινές συναυλίες έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία. Στο Θέατρο Μελίνα Μερκούρη, με τον ήλιο να φωτίζει ατμοσφαιρικά τους βράχους, η μαγεία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για «ιδιωτική συναυλία κατ’ οίκον»: ανάμεσα στους θεατές, πρόσωπα φίλων ή ανθρώπων που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι φίλοι, ανθρώπων που ήρθαν επειδή μοιράζονται το ίδιο πάθος.

H πρώτη ένδειξη ότι το «ματς» θα έχει ενδιαφέρον, είναι η ίδια η ομάδα που κατεβαίνει στο γήπεδο: ο μπασίστας, ο ντράμερ, αλλά κυρίως το κουαρτέτο εγχόρδων Tosca String Quartet από το Τέξας, και φυσικά ο ίδιος... ασυναγώνιστος, «επιθετικός» επαγγελματίας. Από την εποχή των Talking Heads, ο Byrne έκανε πολλά και τα έκανε πάντα καλά! Σ’ αυτή την περιοδεία, μας παρουσιάζει ένα δίσκο λιγότερο σύνθετο από τους προηγούμενους: απλά τραγούδια, που αφού γράφτηκαν σ’ ένα μικρό κασετόφωνο αρχικά και στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν με ουσιαστικές ιδέες, παρουσιάστηκαν σ’ αυτή τη συναυλία με θαυμάσιες ενορχηστρώσεις.

Το γκολ που μας χαρίζει ο Byrne είναι η μίξη των τραγουδιών «ντριπλάρει ανάμεσα στις γλυκές νότες του Glass, concreteandstone… δίνει πάσα στο ξεχωριστό Ausencia(από το soundtrack του Underground του Κουστουρίτσα), χτυπάει δοκάρι (σαν σνομπ ιταλίδα που είμαι) με το Undifelice, Eterea“fromtheItaliansongwriterGiuseppeVerdi”, τρέχει, ξεμαρκάρει από τη νοσταλγία made in Talking Heads, κάνει ένα εντυπωσιακό τακουνάκι στα ιστορικά Roadtonowhere και Onceinalifetime, σουτάρει στα τραγούδια του τελευταίου του δίσκου “Grown Backwards” περνώντας τη μπάλα ανάμεσα σε μελωδίες σάμπα και στις μελαγχολικές νότες του Theothersideofthislifeκαι…!!!!!!!!!!!!!!!

O Byrne, μετά από ένα βιαστικό encore και με το φόβο να τον διακόψει ο ελληνικός εθνικός ύμνος και το σφύριγμα του Collina, μας αποχαιρετά τραγουδώντας το Iamlazy…. lazy… lazy, ένας ύμνο σε μια τεμπελιά απίστευτα ενεργητική.

Δεύτερο ημίχρονο: ώρα 21.45 - Θέατρο Βράχων

Δεν έχω πολλά να πω. Το ματς το είδατε όλοι. Η διαφορά είναι ότι εμείς το είδαμε μαζί με τους fans του Byrne και των δικών του Talking Heads. Η διαφορά είναι ότι εγώ, ΙΤΑΛΙΔΑ, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό χάρηκα έναν αγώνα, ούρλιαζα σε κατάσταση έκστασης και αγάπησα μια εθνική ομάδα ξένη, όχι της χώρας μου, που παίζει και δεν παραπονιέται, που τρέχει και ιδρώνει χωρίς να παραπονιέται μήπως της χαλάσει το χτένισμα.

Μάλλον γιατί με τη δική μου ομάδα, την ιταλική, έχω συνηθίσει να υποφέρω…. They are lazy…lazy… lazy.

Εξωτερικός Συνεργάτης