:: atraktos.net ::

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. ’Aρχισε να ασχολείται με τη μουσική από τα δέκα του χρόνια. Σπούδασε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο με το Δημήτρη Φάμπα και ανώτερα θεωρητικά με το Γιάννη Αυγερινό όπου και πήρε το πτυχίο Αρμονίας. Παράλληλα παίζει ηλεκτρική κιθάρα σε πολλά Rock συγκροτήματα. Από το 1979 αρχίζει και το ενδιαφέρον του για την Jazz που καθορίζει τη μετέπειτα πορεία του. Συνεργάζεται με πολλούς σημαντικούς μουσικούς όπως Γ. Τρανταλίδη, Ν. Τουλιάτο, Π. Γκέκα, Α. Γεωργίου κ.α. Το 1982 παρουσιάζει τις πρώτες συνθέσεις του με το σχήμα "Jazz Fusion Quintet". Από τότε αρχίζει και η συνεργασία του με τους D. Lynch και Τ. Φαραζή που θα συνεχιστεί και αργότερα, στο συγκρότημα "Iskra" (1985), ένα από πιο πετυχημένα και πρωτοποριακά σύνολα της εποχής, με τους Γ. Φακανά, Ν. Τουλιάτο και Λ. Πλιάτσικα. Οι "Iskra" κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο "Α New Day" (Polygram) που περιέχει και δυο δικές του συνθέσεις .

Το 1987 - 1989 δημιουργεί το γκρουπ "Μοντέλο 63" με τους Σ. Χατζηγιάγκο και Κ. Καλογήρου σε μια πιο πειραματική προσέγγιση της Rock με ελληνικό στίχο. Δίσκος "Μοντέλο 63" (Lyra 1988). Το 1990 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, το "Something From July" (Lyra 1990), με συνθέσεις του από τη δεκαετία του ’80 και με πολλές Jazz Rock και Latin επιρροές και με τη συμμετοχή των Τ. Φαραζή, Γ. Κοντραφούρη, Τ. Πατερέλη, Κ. Καλογήρου κ.α. Το 1992 κυκλοφορεί το "Αre You Happy?" (Lyra) με τον κλασσικό ήχο ενός Jazz Quintet (Γ. Κοντραφούρης, Τ. Πατερέλης, Γ. Βασσάλος, Κ. Καλογήρου). Στις συνθέσεις υπάρχουν για πρώτη φορά και στοιχεία από ανατολίτικες σκάλες και ελληνικούς δρόμους, συνδυασμένα με την Jazz ρυθμολογία και αρμονία. Το "Episodes" (1995) είναι ο επόμενος δίσκος του με οκτώ πολύ γνωστούς Έλληνες μουσικούς (Π. Μπενετάτος, Γ. Κοντραφούρης, Τ. Πατερέλης, Γ. Κιουρτσόγλου, Γ. Βασσάλος, Κ. Καλογήρου, Τ. Φαραζής, Π. Κούρτης) με δυο "μεγάλες" συμμετοχές, το διεθνώς γνωστό Ινδό μουσικό κρουστών Trilok Gurtu και τον Ηπειρώτη παραδοσιακό μουσικό Πέτρο Λούκα Χαλκιά στο κλαρίνο. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από τους κριτικούς σαν ένας από τους πιο πετυχημένους συνδυασμούς Jazz και παραδοσιακών στοιχείων (ελληνικής και ινδικής μουσικής). Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος "Naiva" (Lyra) συνεχίζοντας και εξελίσσοντας τις επιρροές των ιδιωμάτων που συναντάμε και στο ’Episodes’, με συμμετοχές του Γ. Κοντραφούρη, Τ. Πατερέλη, Γ. Πολυχρονάκου, Γ. Γεωργιάδη, Μ. Σαριδάκη, Τ. Φαραζή, Πέτρο Λούκα Χαλκιά και των Ινδών Reshma Srivastava και Shankar Lal. Το 2004 κυκλοφορεί ο δίσκος του ’Porto Kayio’ (LIBRA MUSIC) με συμμετοχή των Ινδών Debashish και Subhasis Bhattacharya. Στο ’Porto Kayio’ ο Μπαρμπέρης παίρνει αυτούσιες ντοκιμαντερίστικες λήψεις από φωνές [υπέροχες φωνές], ήχους και ρυθμούς και τα ενσωματώνει στη μουσική του. Κάθε κομμάτι κι ένας μύθος με πλοκή και εξέλιξη. Κάθε κομμάτι και μια μουσική πατρίδα: Ελλάδα, Ινδία, Ανατολή, Αφρική και πάλι πίσω στη γη του. Ο Μπαρμπέρης έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες μουσικούς της Jazz, αρκετούς ξένους (όπως Trilok Gurtu, Glenn Corneille) και έχει λάβει μέρος σε πολλές ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 1981 διδάσκει μοντέρνα κιθάρα και αυτοσχεδιασμό σε πολλά Ωδεία (Εθνικό Ωδείο Πάτρας, Πινδάρειο, Ωδείο Ραυμόνδη,R.S.I.). Τα τελευταία έξι χρόνια εργάζεται στο Ωδείο Φ. Νάκας διδάσκοντας Jazz κιθάρα και Αυτοσχεδιασμό.

ΤΑΚΗΣ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ: Θέλω να προσαρμόσω την ζεστασιά των λαϊκών μουσικών όλου του κόσμου στην σύγχρονη τζαζ!

Είναι ένας από τους πιο μεγάλους τζαζίστες της Ελληνικής σκηνής. ’Aρχισε να ασχολείται με τη μουσική από τα δέκα του χρόνια και πολύ γρήγορα κατάφερε να γίνει ένας κιθαρίστας που αποτελεί πρότυπο για πάρα πολλούς έλληνες μουσικούς εδώ και χρόνια. Πάντα ανήσυχος και ανοιχτός στις μουσικές του κόσμου, δηλώνει αμετανόητος ονειροπόλος και αφιερώνει τον νέο του δίσκο στην δύναμη της φαντασίας. Άλλωστε το «Πόρτο Κάγιο» πήρε το όνομα του από το Port aux ailles, (λιμάνι των αποδημητικών πουλιών), γιατί το χρησιμοποιούσαν ως τελευταίο τους σταθμό πριν το μεγάλο τους ταξίδι στο νότο. Ταξιδέψαμε μαζί τους με οδηγό το νέο άλμπουμ του Τάκη Μπαρμπέρη. Τζαζ, Ινδική μουσική, γνωστά Ελληνικά λαϊκά τραγούδια και... πολύ αγάπη για την μουσική συνθέτουν αυτό το ηχογράφημα.

1. Γιατί ονομάσατε το νέο σας άλμπουμ Πόρτο Κάγιο?

Απλά το ομώνυμο κομμάτι γράφτηκε με μιά ακουστική κιθάρα σε ένα μπαλκόνι στο Πόρτο Κάγιο που είναι ενα μικρό λιμανάκι στη Μάνη. Μου άρεσε και σαν όνομα και επειδή σαν σύνθεση νομίζω ότι περιέχει τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν και όλο το CD έτσι έδωσε και το όνομα σε ολη τη δουλειά. Αργότερα ήρθε και η εξήγηση του λεξικού που έβαλε περισσότερη φαντασία και αρκετή ταξιδιάρικη διάθεση στον τίτλο. Τα υπόλοιπα κομμάτια ήρθαν κάπως μαγικά. Κάθε κομμάτι θέλω να είναι μια ιστορία από μόνο του. Καθένα έχει το τέμπο του, τις δικές του κλίμακες, το δικό του χρώμα και διάθεση , τη δική του ημερομηνία γέννησης. Το δικό του μικρόκοσμο.

2. Πότε γράφτηκαν αυτά τα κομμάτια? Γιατί κάνατε τόσα χρόνια να κυκλοφορήσετε νέα δουλειά?

Οι βασικές μελωδίες των κομματιών, γράφτηκαν με βάση την κιθάρα τα 5 τελευταία χρόνια, αλλά πήραν την τελική τους μορφή με πολύ επεξεργασία στο ενορχηστρωτικό μέρος και με αρκετό πειραματισμό ως προς την χρήση των μουσικών δειγμάτων (samples).

Η αλήθεια είναι οτι η μουσική μου σε σχέση με την εμπορική μουσική που κυριαρχεί διεθνώς και πόσο μάλλον στην Ελλάδα όπου μιλάμε και για πιο μικρό κοινό, δεν δελεάζει και πολύ τις εταιρίες δίσκων με αποτέλεσμα να μην είμαι όσο παραγωγικός θα μπορούσα να είμαι. Ωστόσο

3. Πόσο διαφορετικά είναι τα ακούσματα σε σχέση με το Episodes. Απ’ότι βλέπουμε κι εδώ συναντάμε ινδικές επιρροές. Γιατί επιμένετε να συνδέετε την Ινδική μουσική με τις συνθέσεις σας?

Νομίζω ότι το Πόρτο Κάγιο ειναι μια λογική συνέχεια του Episodes και του Naiva με πιο σύγχρονα στοιχεία και παραγωγή. Έχω αρκετές επιρροές απο την ινδική μουσική ως προς τα όργανα τούς ρυθμούς και τις κλίμακες. Πολλά κομμάτια μάλιστα απο αυτή τη δουλειά βασίζονται μόνο σε ινδικές κλίμακες. Αυτό γίνεται αυθόρμητα και πηγάζει από αληθινή αγάπη και εκτίμηση σ’αυτή την μουσική. Σίγουρα χρειαζόμουν το ινδικό κρουστό όργανο τάμπλα για πολλά κομμάτια και σ’αυτό είμαι λίγο άτυχος γιατί δεν μπορώ να βρω εύκολα έναν τέτοιο μουσικό στην Ελλάδα. Ένα χρόνο πριν την ηχογράφηση του Porto Kayio είχα δει σε συναυλία τους εκπληκτικούς αδελφούς Bhatacharya και είχα ενθουσιαστεί και έτσι ήρθαμε σε επαφή με αποτέλεσμα μια κοινή συναυλία στο Ρόδον και τη συμμετοχή τους στην ηχογράφηση. Στην ουσία χρησιμοποιώντας τα ινδικά, ελληνικά, βαλκανικά, αφρικάνικα και κάποια άλλα στοιχεία όπως tango σε παλιότερες δουλειές μου, νομίζω οτι δίνω στη μουσική μου, που εχει σαν βάση μια jazz λογική και ανάπτυξη ,μιά “ζεστασιά” κάτι πιό γήινο και συναισθηματικό κάτι που έχουν όλες οι λαϊκές μουσικές σε όλο τον κόσμο και πολλές φορές μου λείπει στήν σύγχρονη jazz.

5. Και η φωνή της Πόλυς Πάνου από samples πως προέκυψε?

Ήταν σίγουρα μιά πρόκληση για το αν μπορεί να πετύχει αυτή η χρήση των samples από ελληνικά λαϊκά τραγούδια μέσα σε ένα κομμάτι που ήδη σαν σύνθεση ήταν ολοκληρωμένο και το μέρος όπου θα γινόταν ο συνήθης αυτοσχεδιασμός θα έπαιρναν η αυθεντική φωνή της Πόλυς Πάνου,το βιολί του Γ.Κόρου... Από την άλλη θεωρώ ότι έτσι ρίχνω και μια διαφορετική ματιά σε μια φωνή που αν ζούσε σε μια άλλη χώρα θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη blues τραγουδίστρια!!

6. Τι δυνατότητες έχει η ελληνική τζαζ την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της δισκογραφικής κρίσης?

Νομίζω πως αρκετές ελληνικές δουλειές ειναι σε πολύ ψηλό επίπεδο και μπορούν να σταθούν διεθνώς άνετα. Εκεί που θέλουμε όμως πολύ δουλειά ειναι ο τομέας της προώθησης. Στο να μάθουν δηλαδή εντός και εκτός της Ελλάδας τη δουλειά μας.

7. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες στιγμές στην καριέρα σας, αυτές που δεν θα ξεχάσετε με τίποτα?

Η συνεργασία μου με τον Trilok Gurtu έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς στην τάμπλα, ένας καταπληκτικός περκασιονίστας. Α, και μια Μεγάλη Πέμπτη με μοιρολόγια με τον Πέτρο-Λούκα Χαλκιά!

8. Τι λέτε στους μαθητές σας που μαθαίνουν τώρα μουσική και κιθάρα και ενδεχομένως να είναι οι αυριανοί τζαζίστες μας?

Τους λέω ότι η μουσική θέλει πολλές θυσίες και συνεχή αναζήτηση μέχρι να βρούν το δικό τους τρόπο και τη δική τους φωνή.

9. Γιατί δεν σας αρέσει να σας αποκαλούν δεξιοτέχνη?

Γιατί ποτέ δεν δούλεψα μόνο γι’αυτό. Αυτό που ήθελα και θέλω να κάνω με την κιθάρα, είναι να μπορώ να βρω μια προσωπική και αναγνωρίσιμη φωνή. Η ουσία είναι να μη σε ξεπερνά η τεχνική. Να μην είναι μια ρηχή επίδειξη η μουσική σου. Η τέχνη είναι μια μεγάλη βοήθεια στο να εκφράσεις αυτά που νιώθεις. Η επίδειξη φαίνεται. Αν η δεξιοτεχνία είναι αυτοσκοπός σου, φαίνεται. Μπορεί να χάσεις τη μουσική κυνηγώντας τη δεξιοτεχνία...

17, 23, 25 και 27 Αυγούστου στην Αθήνα σε εκδηλώσεις του δήμου Αθήνας για την Ολυμπιάδα στο Θησείο και στο Πνευματικό Κέντρο και νωρίτερα, στις 17 Ιουλίου στη Σέριφο στο Μεταλλείο...

*Το “Πόρτο Κάγιο” κυκλοφορεί από την Libramusic…