THE EVENING OF MY BEST DAY RICKIE LEE JONES V2 12/7/2004

Το απόγευμα της πιο καλής μου ημέρας τιτλοφορείται η τελευταία δουλειά της RICKIE LEE JONES. Τραγουδίστρια αγαπημένη παλαιότερων γενεών επιστρέφει με ένα δίσκο ευαίσθητο, μελαγχολικό και πολιτικό. Δεν έζησα στις προηγούμενες γενιές, άκουσα δίσκους της από τη δισκοθήκη του αδελφού μου και πάντα μου φαινόταν πως έχει πολύ καλή φωνή, αλλά βαρετή για τα γούστα μου. Πάνε περίπου 7 χρόνια από την προηγούμενη κανονική κυκλοφορία (αν δεν κάνω λάθος και βγάλω κάτι διασκευές κάτι live, κλπ)

Αν αυτά τα παραμερίσω θα σας έλεγα πως ο δίσκος περιέχει 12 τραγούδια σε ένα blues/rock/soul/ και κυρίως jazz ύφος. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη αν αυτό αποτελεί το προσωπικό ύφος της καλλιτέχνιδας, αλλά στα σίγουρα θα αρέσει σε αρκετούς, ακόμη και σε φίλους εναλλακτικού ήχου όπως της φωνής της Suzane Vega, της Sonya Hunter κλπ.

Με τραγούδια σαν το ugly man αφιερωμένα στον πλανητάρχη και με αέρινες μελωδίες πάει μέχρι τη λουλουδένια εποχή του 60. Ακόμη και όταν γαλλικά ακούγονται στο τραγούδι bitchenostrophy νομίζεις ότι βγαίνουν από κινηματογραφική ταινία του 70.

Στα συν επίσης και οι συμμετοχές στα φωνητικά από αρκετό κόσμο, όπως των Syd Straw, Eric Benet, Grant Lee Phillips, Ben Harper που αποτελούν αναπόσπαστο σημείο αναφορά σε αυτό το album. Λίγο groovy τέμπο που και που επικρατεί, όπως στο little mysteries, με τη φωνή να βραχνιάζει περισσότερο.

Οι συνθέσεις είναι γεμάτες και με πολλά όργανα, χαρακτηριστικό αυτό των δουλειών των κάπως μεγαλύτερων καλλιτεχνών, που δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτά, αν και η Rickie μόλις έκλεισε τα 50 της. Τρομπέτες, πιάνα, μαντολίνα, keyboards, βιολιά και τσέλα, κ.ά. Η φωνή της παρόλα αυτά είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε αυτόν τον δίσκο και σε κομμάτια όπως το lap dog ή το sailor song πραγματικά δίνει ρέστα.

Πολύ καλό και το κλείσιμο με το a face in the crowd με την αρκετά ροκ κιθάρα και εξέλιξη. Το καλύτερο κομμάτι όμως του δίσκου είναι το λυρικότατο a tree on allenford, που μαζί με ΟΛΟ τον δίσκο της Laura Veirs είναι από τις ομορφότερες μελωδίες που άκουσα φέτος. Είναι το κομμάτι που θα ήθελα να ακούω στο καλύτερο απόγευμα της ζωής μου, και συνάδει απόλυτα με τον τίτλο του δίσκου the evening of my best day.

Συμπερασματικά αν και μη φαν με έπεισε και την ακούω ευχάριστα, κι εγώ και οι γύρω μου.

Κυριάκος Σκορδάς