CHEWING ON GLASS AND OTHER MIRACLE CURES SIXTOO Ninja Tune 14/7/2004

Έχοντας μία συνεπέστατη πορεία στο χώρο του hip-hop, όσον αφορά την ποσότητα και ποιότητα των κυκλοφοριών, σε πολύ μικρές ως επί το πλείστον εταιρίες, ο Καναδός Sixtoo (Vaughn Squire κατά κόσμον), στην αγκαλιά της κορυφαίας Ninja Tune πλέον, θα πρέπει να νιώθει σαν ποδοσφαιρικό ταλέντο που το ανακάλυψε ο Abramovich. Το Chewing είναι η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία του Sixtoo στη Ninja Tune (είχε προηγηθεί δύο μήνες πριν το Boxcutter Emporium 12”).

Από τις πρώτες στιγμές του album και κυρίως από το δεύτερο track, το ομώνυμο Chewing On Glass, αρχίζει να φαίνεται η επιρροή του αναγνωρίσιμου ήχου της Ninja Tune στο υλικό του Sixtoo, όσο βέβαια δικαιούμαστε να μιλάμε για ενιαίο ήχο σε μία από τις πιο οξυδερκείς και απελευθερωμένες από στεγανά όρια του ήχου, εταιρίες. Ο Squire χρησιμοποιεί τη γνωστή “κόβω και ράβω” πρακτική, αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους ομοϊδεάτες του δεν χρησιμοποιεί έτοιμη πρώτη ύλη από τη δισκοθήκη του, αλλά σχεδόν όλο το υλικό είναι ζωντανά ηχογραφημένο, το οποίο στη συνέχεια τεμαχίζεται σε λούπες για να ξανασυντεθεί.

Με την καθοριστική συμβολή του Eric Craven ντράμερ των Hanged Up στα Karmic Retribution και Funny Sticks Reprise, ο Sixtoo, ως ένας οργισμένος Amon Tobin, μεγαλοπιάνεται αριστοτεχνικά με ογκώδεις αρχιτεκτονικές δομές δημιουργώντας μετα-αστικά ηχητικά τοπία. Στο μυαλό του Squire υπάρχουν και σχέδια για συνεργασία με τον Craven για ένα ολοκληρωμένο project.

Οι Cinematic πινελιές είναι διάσπαρτες σε όλο το album κυρίως ως προς τη χρήση ζωντανών οργάνων και τον καθαρό ήχο. Ο διαυγής ήχος και η λουστραρισμένη (σε σχέση τουλάχιστον με παλιότερες δουλειές) παραγωγή ξενίζει κάπως, αλλά κανείς δεν περιμένει από τον 30άρη πλέον Squire να είναι ο punk που κάποτε έφτυνε ρίμες πάνω από πρωτόλειους old school ήχους. Ευχάριστη παραφωνία στον διαυγή ήχο του album τα τραχιά basslines, σήμα κατατεθέν του Sixtoo. Σε σημεία μάλιστα ο ήχος του μπάσου αγγίζει τα όρια της ηχοτρομοκρατίας θυμίζοντας τις εποχές που οι Big Black έσπερναν φωτιές με το Kerosene. Ειδικά στο Old Days Architecture, το μπάσο γδέρνει τους ανατριχιαστικά μονότονους ήχους ενός στυλόφωνου (μικροσκοπικό αναλογικό οργανάκι των 60’s).

Στα Snake Bite και Horse Drawn Carriage έχουμε τη διακριτική αλλά γκλαμουράτη παρουσία των Norsola Johnson και Thierry Amar των επίσης Καναδών Godspeed You Black Emperor. Οι δύο Godspeed ουσιαστικά δεν προσθέτουν κάτι στην ατμόσφαιρα του album και αφήνουν την εντύπωση της συνεργασίας “περνούσαμε για καφέ και με την ευκαιρία ας ηχογραφήσουμε και τίποτα για να περάσει η ώρα”.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τη συνεργασία με τον “πολύ” Damo Suzuki των Can στο Storm Clouds and Silver Linings. Σε αντίθεση με την freeform αυτοσχεδιαστική λογική των προηγούμενων tracks εδώ τα πράγματα προσπαθούν να μπουν σε ένα kraut-ρομποτικό καλούπι. Το Storm ξεκινά ως ένα άρτια προσχεδιασμένο και δομημένο ηχητικό πείραμα το οποίο όμως στην πορεία αναπτύσσει τέτοια ένταση και δυναμική που κονιορτοποιεί τις νόρμες και σχεδόν ξεφεύγει από τον έλεγχο των δημιουργών του, για να καταλήξει σε ένα παρανοϊκό παραλήρημα, μία διαστροφική αποτύπωση πειραγμένων μελωδιών σε περιβάλλον αυξημένης εντροπίας. Ένα από τα κορυφαία τραγούδια της χρονιάς, το οποίο όμως υπάρχει μόνο στη CD version του album. Για τους λάτρεις του βινυλίου το Storm Clouds and Silver Linings υπάρχει ως b-side στο Boxcutter Emporium 12”.

Με το Chewing On Glass and Other Miracle Cures o Sixtoo πετυχαίνει να δημιουργήσει μια πιο σκοτεινή και θορυβώδη εκδοχή του προ διετίας Duration, κάτι που άλλωστε αποτελούσε και τον αρχικό του στόχο. Και φυσικά παραμένει στην κατηγορία των καλλιτεχνών “ζαλίζω τον δισκοπώλη μου 3 μήνες πριν την επερχόμενη κυκλοφορία να μου κρατήσει μια κόπια με την πρώτη παραλαβή”.

Γιώργος Γαλάνης