|
|
|
|
ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΠΑΜΠΑ;
|
Άργησα να ξυπνήσω σήμερα το πρωί, οπότε και ήπια τον καφέ μονορούφι, δεν έφαγα τίποτα και έφυγα με την ψυχή στο στόμα από το σπίτι. Όταν ήρθα στη δουλειά διαπίστωσα ότι το boss μου έλειπε (για την ακρίβεια δεν θα έρθει καθόλου σήμερα, αχ τι καλά!!!) οπότε τζάμπα το τρέξιμο. Τώρα απλώς προσπαθώ να χαλαρώσω γιατί ο καφές και μονορούφι μάλιστα μου έκανε ένα στομάχι άστα να πάνε συν το ότι μου προκάλεσε μία νευρικότητα που δεν ξέρω πώς να την περιορίσω. Γι αυτό είπα να κάτσω να σχολιάσω δυο τρία πράγματα για την ταινία που είδα την Κυριακή το βράδυ στο σινεμά μπας και καταφέρω να κάτσω ήρεμη και να μην ενοχλώ τον κόσμο εδώ πέρα.
Κυριακή βράδυ, μόλις είχα γυρίσει από μία εκδρομή κάπου εδώ κοντά έτσι για το μπάνιο της ιστορίας, και το σπίτι ήταν φούρνος! Μην μπορώντας να μείνω ούτε λεπτό στη σάουνα-παύλα-δυάρι, αποφάσισα να κατέβω στο σινεμά που είναι δίπλα στο σπίτι και να δω όποια ταινία και να είχε. Ευτυχώς λόγω ψιλοκουλτουριάρικης περιοχής, τα σινεμά της γειτονιάς δεν βάζουν ταινίες τύπου spiderman, αλλά αντ’ αυτών επανεκδόσεις παλιών φιλμ. Τη μέρα εκείνη λοιπόν, πέτυχα το Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά, μία ταινία του 1966 σε σηκηνοθεσία Μπλέικ Έντουαρντς, με τους Τζειμς Κόμπερν, Ντικ Σόουν, Σέρτζιο Φαντόνι.
Η τανία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του ΙΙ.Π.Π. στην Ιταλία, με ένα λόχο Αμερικάνων να παίρνει εντολή να καταλάβει ένα χωριό το οποίο κρατούν ακόμα οι Ιταλοί. Με επικεφαλής του λόχου, τον λοχαγό Κας (ένας εξαιρετικός Ντικ Σόουν) μπαίνουν στο χωριό όπου και διαπιστώνουν ότι οι Ιταλοί παίζουν μπάλα με τους χωρικούς όντες παράλληλα ιδιαίτερα πρόθυμοι να παραδοθούν. Στη γιορτή που διοργανώνουν το βράδυ για την παράδοσή τους, οι Ιταλοί παρεξηγούνται με τους Αμερικάνους για τα μάτια μιάς γυναικάρας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα ως προς την φυγή των Ιταλών από το χωριό. Οι τελευταίοι πεισμώνουν και αρνούνται να φύγουν οπότε και αρχίζει ουσιαστικά η κωμωδία με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να περάσει κάποιος καλά.
Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι πολύ αστείο, με φοβερά γκανγκς και πολύ καλές ερμηνείες κυρίως από τον Ντικ Σόουν και τον Σέρτζιο Φαντόνι. Το δεύτερο μέρος είναι κάπως βαρετό, διατηρεί όμως τα διασκεδαστικά του στοιχεία πράγμα βεβαίως που δεν χαλάει καθόλου τον θεατή, ο οποίος και φεύγει με χαρούμενη διάθεση από το σινεμά.
Δέσποινα Καβουσανάκη |