 |
|
|
|
Τρελό Πιερό & Μετά τα μεσάνυχτα
|
Η πολυήμερη απουσία μου από το atraktos.net, δεν δηλώνει ότι έχω σταματήσει να πηγαίνω σινεμά (γιατί για το διάβασμα των βιβλίων, αφήστε το καλύτερα, οποιαδήποτε νύξη επί του θέματος με πληγώνει). Τουναντίον. Το έχω κυριολεκτικά ξεσκίσει το σπορ, και για να σας δώσω να καταλάβετε το μέγεθος της παρακολούθησης, θα σας πω μόνο ότι την Παρασκευή που μας πέρασε πήγα σε δύο απανωτές προβολές 9-11 και 11-1 για να δω αντίστοιχα τον Τρελό Πιερό του Γκοντάρ και το Μετά τα μεσάνυχτα του Νίκολας Ρεγκ. Και να τώρα που έχω δίλημμα για το ποια ταινία να σχολιάσω. Α, είδα και τις προάλλες το Θεώρημα του Παζολίνι οπότε εδώ σας θέλω να με βγάλετε από το αδιέξοδο.
Λοιπόν ας χρησιμοποιήσουμε την εις άτοπο μπας και μας βοηθήσει (γιατί από κάπου πρέπει να πιαστούμε δεν μπορεί) να ξεμπερδευτούμε. Ο Τρελός Πιερό είναι του Γκοντάρ, Γκοντάρ είχα σχολιάσει την προηγούμενη φορά με το Ζούσε τη Ζωή της οπότε, άστο καλύτερα. Αφήστε που θα πω πάλι τα ίδια (κάτι κουλτουριάρικα του στυλ, ο Γκοντάρ αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου σινεμά, καταστρέφοντας τις υπάρχουσες κινηματογραφικές δομές εμφυσώντας παράλληλα την αύρα της πρωτοτυπίας στα έργα του σε μία περίοδο της δεκαετίας του 60 ούτως ή άλλως πρωτοπόρα για την σύγχρονη κοινωνία, τα έχω ψωμοτύρι), άρα δεν λέει με τίποτα. Το Θεώρημα του Παζολίνι είναι πολύ δύσκολη ταινία τόσο να την περιγράψεις όσο και να την καταλάβεις μια και ο γίγαντας ο Πιερ Πάολο είναι τόσο μαρξιστής που πρέπει να έχεις διαβάσει τουλάχιστον τα άπαντα του Μαρξ, του Λένιν, του Γκράμσι καθώς και τα βασικά από Αλτουσέρ, Μαρκούζε, Πουλαντζά για να μπορέσεις να πιάσεις αν μη τι άλλο την ερώτηση του τι θέλει να πει ο ποιητής. Τουλάχιστον το μίσος του για την αστική τάξη είναι βέβαιο (ο ίδιος είχε πει ότι οτιδήποτε κάνει η αστική τάξη, ακόμα και να χαρίσει τα εργοστάσια στην εργατική είναι προς την αρνητική κατεύθυνση. Οτιδήποτε κάνει είναι από τη λάθος πλευρά) οπότε εμένα προσωπικά μου φτάνει. Οπότε τι έμεινε; (δεν έμεινε δεν έμεινε, έχω ήδη ξεπεράσει το χώρο, μανούλα μου!!).
Το μετά τα μεσάνυχτα του Νίκολας Ρέγκ, ένα εξαιρετικό θρίλερ με δύο φοβερούς ηθοποιούς την Τζούλι Κρίστι και τον Ντόναλντ Σάδερλαντ.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Βενετία, όπου το ζευγάρι προσπαθεί να συνέλθει μετά το θάνατο της μικρής τους κόρης. Η ζωή τους όμως αλλάζει όταν συναντούν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων γυναικών οι οποίες έχουν πνευματιστικές ικανότητες. Η εξέλιξη από εκεί και πέρα είναι ιδιαίτερα ταραχώδης και αρκετά τρομακτική κινηματογραφημένη αριστοτεχνικά σε μία μουντή και σκοτεινή Βενετία. Το μυθιστόρημα της Δάφνης ντε Μορνέ (της ίδιας που είχε γράψει τη Ρεββέκα, βιβλίο που στηρίχτηκε ο Χιτς για να κάνει την δικιά του αριστουργηματική ταινία) πρέπει να είναι εξαιρετικά μυστηριώδες, ατμόσφαιρα που καταφέρνει να φτιάξει η ταινία και συγκεκριμένα ο σκηνοθέτης τους. Δείτε το!
Δέσποινα Καβουσανάκη |
Live
