UNCONSCIOUS PILOT THE GREAT DEPRESSION FIRE RECORDS 17/8/2004

Η μεγάλη κατάθλιψη; Όχι, παραφράζοντας τον τίτλο των THE GREAT DEPRESSION θα έλεγα η μεγάλη κατάπληξη. Από τους δίσκους που αγοράζεις και ευγνωμονείς τα παιδιά στο αγαπημένο σου δισκοπωλείο. Μακριά από τη λογική του σουπερ μάρκετ, σου λένε για καινούρια πράγματα, για ξεχωριστά ακούσματα.

Ο δίσκος UNCONSCIOUS PILOT έχει ξεχωριστά πράγματα ή ίσως οικεία αγαπημένα. Μια ποπ εκλεπτυσμένη, μια λουστραρισμένη επιφάνεια που κάτω της κρύβει συμπλέγματα από υποστηρικτικά τακάκια. Ένα δάπεδο που γυαλίζει από μελαγχολία, που τα κομμάτια ως καλά κατεργασμένα παρκέτα δημιουργούν συνθέσεις ζεστές και γλυκές. Θέλεις να περπατήσεις, να ξαπλώσεις πάνω τους και ακόμη και να ψιλοχορέψεις, όπως στο κομμάτι two is fine, ένας όμορφος ποπ/ροκ ύμνος (κάτι αντίστοιχο με το title and registration από το υπέροχο πρόσφατο άλμπουμ των death cab for cutie).

Μουσική βγαλμένη από home made διάθεση, claustrophobic κάπου κάπου. Μουσική βιωματική που ψάχνει στα τυφλά ψυχικό ταίρι αναγνώρισης σε κάθε γωνιά. Το αέναο ταξίδι και αγωνία κάθε καλλιτέχνη, να βγάλω την έμπνευση μου, να κάνω το κέφι μου, αλλά και κάποιος/α κάπου κάποτε να με ακούσει και να του/της αρέσω. Σε μένα έκαναν διάνα, σαν τα βέλη καλογυμνασμένων αθλητριών της τοξοβολίας.

Εκτόξευση από τη Μινεσότα και προορισμός εσύ, χωρίς σχεδιασμό. Διαισθάνσου πόσο εξωτικό και ρομαντικό είναι να γράφει μια παρέα μουσικών τις ιδέες του, να πιάνουν τις κιθάρες και το πιάνο τους, να σιγοτραγουδάνε σε lo-fi my own style, να φωνάζουν και 5-6 φίλους να πιάσουν κλαμπατσίμπανα, ακουστικές κιθάρες και keyboards και Παρασκευή απόγευμα να ακούγεται στο διαπασών η μουσική τους στην Ελλάδα. Και στα κενά των τραγουδιών η γειτονιά να κρέμεται από τα στόματα των παρουσιαστών στις ειδήσεις για την εξέλιξη των ολυμπιακών αγώνων, για τη δάδα που άναψε ο τάδε. Η παγκοσμιοποίηση της μουσικής, το πνεύμα του ολυμπισμού.

Τα μυαλά τους πάνω από το κεφάλι τους, σαν τα φτερά στο κράνος ποδηλάτου που στολίζει το φλουταρισμένο κάδρο στο εξώφυλλο του cd.

Ποπ χαρούμενες μελωδίες σαν τους καινούριους hidden cameras, όπως στο κομμάτι sargasso sea, γεμίσματα με vibes σαν τους lali puna, αλλά και novak περάσματα. Ανέβα στη ρόδα, αφέσου σαν παιδί στη ρόδα του μουσικού πάρκου των Great Depression και νιώσε με τη στροφορμή της μουσικής τους δεκάδες αγαπημένα σου “μικρά” συγκροτήματα. Ναι αυτά των υπερδυνάμεων, αμερικάνικων και αγγλικών, αλλά και πολιτών του κόσμου πια όπως οι οι go-betweens σε ακουστικές πτυχές. Σφίξε μέσα στο μυαλό σου τη μελωδία στο υπέροχο ethansled, άφησε τη να σε πλημμυρίσει σαν το νερό της καλοκαιρινής βροχής που γλύφει τον τοίχο της οικοδομής σου, άρπαξε τη δροσιά της, εισέπνευσε την αύρα της.

Ζήσε το υπόλοιπο απόγευμά σου σκεπτόμενος τα χιλιάδες άλλα συγκροτήματα που έχουν γράψει σπουδαία μουσική που ποτέ δεν θα ακούσεις και ποτέ δεν θα γνωρίσεις. Τελικά ευχαρίστησε τον Δημιουργό και τους δημιουργούς γιατί βρέθηκες από τύχη στον υπέροχο μαγικό κόσμο των The Great Depression. Μετά αναλογίσου πόσο εύκολα ενθουσιάζεσαι, αλλά πιθανόν να μη φταιει το γούστο σου, αλλά μπορεί να είναι όντως ένας σπουδαίος δίσκος.

Μετά από χρόνια θα σκεφθείς, αν είχες δίκιο όπως σήμερα για παράδειγμα που κοιτάς, 9 χρόνια μετά στο κάτω αγαπημένο σου ράφι τους Pee Shy. Κάπως έτσι ένιωσα για αυτούς πριν χρόνια, άραγε το 2013 τι; Ποιος ξέρει, η μουσική που κεντρίσει τα συναισθήματα μας είναι υπέροχη, και ας μην μπορείς να μεταστρέψεις τη δύναμή της όταν στο πληκτρολόγιο σκέψεις κοπανάς

Κυριάκος Σκορδάς