CALIFORNIA ELECTRIC PRUNES 12/8/2004

Τα…λαχούρια τραγουδάνε ακόμα!

Οι Electric Prunes επιστρέφουν στα μουσικά δρώμενα με την καινούρια τους δισκογραφική δουλειά “California”, το δεύτερο album αφότου επανενώθηκε το συγκρότημα, μετά το “Artifact” του 2002.

Ομολογώ ότι ενώ είμαι υπέρ της ‘αναβίωσης’ και πάντα χαίρομαι να παρακολουθώ 60’s-70’s μπάντες να παίζουν ζωντανά έως τις μέρες μας, έχω επίσης πάντα ιδιαίτερα κριτικό μάτι (ή αυτί) όταν πρόκειται για νέα τραγούδια. Συνήθως δε τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά και οι άλλοτε μοντέρνοι και ταλαντούχοι νέοι καταλήγουν σε γραφικούς ηλικιωμένους που προσπαθούν απελπισμένα να σώσουν λίγο από το μύθο τους...

Τα ‘Δαμάσκηνα’ έχοντας ίσως αυτά στο νου τους έρχονται να προσφέρουν ποιότητα και να ικανοποιήσουν ένα αρκετά ευρύ κοινό με 13 τραγούδια no-filler, όλα δικές τους συνθέσεις, ούτε μία διασκευή.

Από το πρώτο ‘Sideshow Charade’ φαίνονται οι (καλές) διαθέσεις των Prunes: trippy συναίσθημα, τρέμολο, distortion. Και συνεχίζεται στο ’49 Songs’, άλλο ένα πολύ καλό τραγούδι που κάπως μου θυμίζει το ζωντανό μύθο Kim Fowley. Ο ήχος τους φυσικά έχει αλλάξει πολύ αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Η ψυχεδέλεια είναι σε πιο ήπια επίπεδα ενώ υπάρχουν πολλά rock ‘n roll περάσματα. Στο ‘I never knew what you wanted’ μπλέκεται το ρετρό στοιχείο με ένα riff σχεδόν alternative rock του ’90.

Το πιο «πιασάρικο» πάντως για μένα είναι το ‘Pacific Ocean Blue’, μείγμα psych και ψευτό-surf με δυναμικούς στίχους όπως : “This story that you’re trying I hope it works for you/ notice I’m not fighting save your excuse/ don’t feed me propaganda I think I deserve the truth/ I read your memoranda/ i watch the news...”

Το επόμενο ίσως καλύτερο κομμάτι του ‘California’ είναι το ‘Rosy made me crazy’ με όμορφη μελωδία και μια προσπάθεια ψυχεδελικής μίνι-βαβούρας. Εδώ φαίνεται και το πόσο αναζωογονημένοι και κεφάτοι μουσικοί είναι παρά την προχωρημένη ηλικία.

Ξεχωρίζουν ακόμα τα ‘Transient Absolution’ με τη μελαγχολική μελωδία, το ‘Tidal Wave’ και το ‘Running with Scissors’. Ιδίως το τελευταίο θα μπορούσαν να το τραγουδούν οι Stones ή ο Neil Young.

Τέλος να σημειωθεί η συνεισφορά του Peter Lewis (πρώην Moby Grape) σε πολλά κομμάτια, με πιο χαρακτηριστικό το ‘Rickenbacker 12 string’ όπου παίζει, τι άλλο, 12-string.

13 (+1 κρυμμένο) κομμάτια που είναι ακριβώς αυτό που γράφει και στο εσώφυλλο “this collection of songs reflects our memories and experiences of a better time…”. (παρεμπιπτόντως το artwork είναι δια χειρός Rudi Protrudi, ξέρετε, Fuzztones ). Έχει αναμνήσεις, έχει νεανικό κέφι μαζί με ώριμη προσέγγιση, έχει κατάλοιπα εξαλλoσύνης και αποστασιοποίηση μαζί.

Η παραγωγή είναι απλά καλή, ίσως υπερβολικά καθαρή.

Το σίγουρο είναι ότι όποιος περιμένει να ακούσει κάτι που να μοιάζει στο “I had too much to dream last night” ή το “Get me to the world on time” θα απογοητευτεί. Εδώ έχουμε ένα καλό έως πολύ καλό και «έντιμο» album που θέλει πολλές ακροάσεις για να εκτιμηθεί πλήρως.

Και σύντομα θα το ακούσουμε και live αφού οι Electric Prunes έρχονται για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια για δύο (πολλά δυάρια έπεσαν) συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. ( 1 Οκτωβρίου στον Μύλο στη Θεσ/νίκη και 2 Οκτωβρίου στην Αθήνα, Gagarin). Με το καλό…

Tracklist
01. Sideshow Charade (3:39)
02. 49 Songs (3:44)
03. I never Knew What You Wanted (3:36)
04. Makin’ Some Noise (3:07)
05. Pacific Ocean Blue (4:56)
06. I’ll Drag You Home (2:40)
07. Rosy Made Me Crazy (3:52)
08. Transient Absolution (3:55)
09. Tidal Wave (4:47)
10. Rewired (3:49)
11. Running With Scissors (4:32)
12. The Rickenbacker 12 String (6:40)
13. Cinema Verite’ (7:22)
14. Hidden Track

Αριστοτέλης Ζ.