ANTICS INTERPOL 19/8/2004

Υποθέτω πως δε συμβαίνει μόνο σε μένα…έχοντας ακούσει και λατρέψει ένα φανταστικό πρώτο album σαν το “Turn On The Bright Lights”, όταν παίρνεις στα χέρια σου το follow-up του, τα συναισθήματα είναι πολύ περίεργα. Από τη μία επειδή ακριβώς οι προσδοκίες είναι τεράστιες, ο φόβος της απογοήτευσης είναι πάντα εκεί αλλά από την άλλη κάθεσαι και συνειδητοποιείς την πραγματικότητα: “ο καινούριος δίσκος των Ιnterpol σχεδόν δύο μήνες πριν κυκλοφορήσει είναι στη διάθεσή σου!!!”.Γι’ αυτό αφήνεις τις αναλύσεις και τρέχεις στο δωμάτιο σου, με την ελπίδα ότι θα ακούσεις το… album της χρονιάς!!

Πρέπει λοιπόν να ομολογήσω ότι όταν άκουσα το “Antics” για πρώτη φορά δεν τρελάθηκα από τη χαρά μου. Άλλωστε τα tracks του δίσκου δεν είναι από αυτά που σου καρφώνονται κατευθείαν στο μυαλό αλλά με έναν “ύπουλο και υποχθόνιο” τρόπο, ακρόαση με την ακρόαση σε ρουφάνε μέσα τους-εκτός ίσως από το πρώτο single “Slow Hands” που ακούγεται λες και οι Franz Ferdinand έγιναν η backing band του Paul Banks,και πιστέψτε με, μιλάμε για ένα απίστευτο κομμάτι…

Έχουν περάσει όμως κοντά 3 εβδομάδες που ακούω συνεχώς το “Antics” και τα πράγματα είναι αρκετά καθαρά πλέον στο μυαλό μου.Κατ’αρχήν μην περιμένετε να ακούσετε καμία μεγάλη διαφοροποίηση όσον αφορά τον ήχο του group.Τα δέκα τραγούδια που υπάρχουν εδώ μέσα ακούγονται σαν φυσική συνέχεια των “PDA”, “Untitled”, “Obstacle” και όλων των άλλων που μας ξάφνιασαν τόσο ευχάριστα πριν από 2 χρόνια. Αυτό που είναι ξεκάθαρο πάντως είναι ότι πρόκειται για έναν αρκετά πιο focused,συμπαγή και δεμένο δίσκο.

Τα 10 tracks του album φανερώνουν με τον καλύτερο τρόπο για άλλη μία φορά, 4 τύπους που πέρα από το hype,τις συνεντεύξεις και τα εξώφυλλα, αντιμετωπίζουν τη μουσική πολύ σοβαρά.Και αυτό το σοβαρά δεν αναφέρεται στο ύφος των τραγουδιών τους. Αναφέρεται στο ότι βάζουν σ’αυτά όλη τους την ψυχή-τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι εγώ ακούγοντας το “Antics”.

Γι’αυτό και φτιάχνουν κιθαριστικές συνθέσεις με βάθος και συναίσθημα που πολύ απλά… τις νιώθεις! Δε χρειάζεται να περάσει και πολύ ώρα για να το καταλάβεις…ήδη από τα πρώτα λεπτά του εναρκτήριου “Next Exit” όταν ο Paul αρχίζει να τραγουδάει “We ain’t going to the town,we ‘re going to the city...”αρχίζεις να ψυλλιάζεσαι τι θα επακολουθήσει! Καπάκι έρχεται το “Evil” με αυτό το refrain που σε ρίχνει στα γόνατα! Θα μπορούσα να γράφω για αρκετή ώρα για το ξέσπασμα της κιθάρας μετά τα 3 πρώτα λεπτά του “Public Pervert”κ.τ.λ αλλά δε νομίζω ότι έχει νόημα να παραθέσω όλες αυτές τις μαγικές στιγμές που βίωσα ακούγοντας το “Antics”. Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας θα τις ανακαλύψει μόνος του. Αρκεί να πω μονάχα πως είναι εξίσου συγκλονιστικές με αυτές που μας χάρισαν στο ντεμπούτο τους. Ειδικά στο πρώτο μισό του album δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα!

Πρόκειται λοιπόν για μία άξια συνέχεια του “Turn On The Bright Lights”, που καθιερώνει τους Interpol ως ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα αυτών που αγαπούν την ανεξάρτητη κιθαριστική μουσική(εάν αυτός ο όρος συνεχίζει να σημαίνει κάτι για κάποιους από εσάς) .

Και ναι, μπορεί να είναι ένα από τα πολλά albums που “κατέβασα” τον τελευταίο μήνα αλλά ταυτόχρονα πρόκειται και για το μοναδικό από αυτά που θα αγοράσω (στις 27 Σεπτεμβρίου που κυκλοφορεί)...

Βασίλης Σίντος