FLUX ENCRE CLAPPING MUSIC 23/8/2004

Ξεκινάς από το τι μπορεί να είναι, ή να συμβολίζει το εξώφυλλο. Μετά αναρωτιέσαι πώς να κατατάξεις αυτό το περίτεχνο αποτέλεσμα του Encre, του χαρισματικού Yann Encre. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερα να αφήνεσαι στα..χέρια της μουσικής.
Ο δίσκος τιτλοφορείται FLUX, που εύχομαι στο όνομα της γλυκύτατης δασκάλας των γαλλικών μου να ενθυμούμαι καλά πως σημαίνει παλίρροια. Και λέω αυτό γιατί αυτός ο τίτλος είναι ένα μέγιστο εργαλείο για την αντίληψη της μουσικής που θα ακούσετε σε αυτό το εκπληκτικό album.

Πάει και έρχεται, με μια επιφανειακά επαναλαμβανόμενη κίνηση, όπου μέσα του ο ρυθμός περικλείει διαφορετικά ηχητικά υποσύνολα. Όπως και η μάζα του νερού, συνεχώς διαφοροποιείται ως προς τη σύνθεσή της, αλλά ως γενικό αποτέλεσμα μοιάζει σαν μια συμπαγής ενότητα.

Η μουσική άλλοτε αφρίζει, άλλοτε συνίσταται από τρομερά εργαλεία μουσικού ήχου. Μερικές φορές ακούμε και ψιθυριστά απόμακρες φωνές, ομιλίες περιγραφικές μιας μακρινής μας βιωματικής κατάστασης.

Ο μινιμαλισμός πλούτισε, κέρδισε στο Τζόκερ, και αν σου κάτσει…σου αλλάζει τα φώτα. Τεράστια ποικιλία διαφορετικών μονότονων πραγμάτων. Κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο, σαν το περίεργο εξώφυλλο και το εξίσου πρωτότυπο οπισθόφυλλο. Στα σίγουρα οι Tuxedomoon και οι σπουδαιότατοι Rachels είναι ονόματα που μπορώ να σας τα αναφέρω, έτσι για να συνεννοούμαστε. Από εκεί και ο Philip Glass είναι μια τιμή μονάδας συνεννόησης.

Ηλεκτρονικά τα πάντα, συναισθηματικά επίσης, αρκετά κλειστοφοβικά επιπρόσθετα. Μουρμούρες συνεχείς, υπνωτικά εκτοξευμένες, σαν αυτοκόλλητα σε παλιά ταπετσαρία κολλάνε. Θεωρώ πολύ πιθανό μια από τις δεκάδες μελωδικές λούπες να σας ενθουσιάσουν. Θα το πω πεζά με ένα παράδειγμα που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα σας, αλλά είναι εύληπτο. Μπαίνει η κοπέλα μέσα σε ένα πολυκατάστημα, που αποτελείται από πολλούς ορόφους και έχει εκατοντάδες διαφορετικά πολύχρωμα πράγματα. Αρκετά σου αρέσουν ως σύνολο, αλλά μόλις τα απομονώσεις και πας να τα δοκιμάσεις η μαγεία χάνεται. Άλλοτε φεύγεις χωρίς να πάρεις τίποτε, αλλά ικανοποιείς εν μέρει το έμφυτο καταναλωτικό σου δαιμόνιο μόνο με την περιήγηση, και μερικές φορές βρίσκεις ένα ρούχο μοναδικό, σε συνδυασμό χρωμάτων και σώματος σου, που νιώθεις το barcode στις φλέβες σου, όταν η πιστωτική σου χρεωθεί το ποσό.

Κάπως έτσι θα σε διαπεράσει η μουσική αυτού του μοναδικού δίσκου. Στα λέω μπερδεμένα, γιατί είναι περίπλοκα αλλά όχι πολύπλοκα. Σαν τα μαλλιά της αγαπημένης σου, που τα δάκτυλα σου χαϊδεύουν. Μαζί με το συναίσθημα που η μουσική δημιουργεί, τέλεια! Μπορεί το εξώφυλλο να είναι και μοντάζ, έτσι; ή μήπως όχι, όπως και στην παλαιότερη δουλειά του, το s/t. Αλλά η μουσική του είναι μοναδική και δεν πρόκειται να σε ξεγελάσει, μόνο να σε ξελογιάσει!

Κυριάκος Σκορδάς