Βασίλης Πιτσαλίδης, εικονογράφος και σκιτσογράφος 25/8/2004

Ο Βασίλης Πιτσαλίδης είναι εικονογράφος και σκιτσογράφος, ενώ ξεκίνησε την καριέρα του ως γραφίστας. Το 1995 εξέδωσε το «Teen», ένα περιοδικό με κόμικ, ενώ συνεργάστηκε με το περιοδικό «Γρίφος» και τις εκδόσεις του Περιοδικού Τύπου. Έχει συνεργαστεί με τη Spicy Toons σε κινούμενα σχέδια και με τη Γεννάδειο Σχολή σε τίτλους multimedia για ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Έργα του έχουν πάρει μέρος σε εκθέσεις γελοιογραφίας στην Πορτογαλία το 2003 αλλά και στην έκθεση της Torino Comics στην Ιταλία. Επίσης του έχει απονεμηθεί βραβείο κόμιξ το 2003 και βραβείο εικονογράφησης φέτος (2004) στον 6^ο Ετήσιο Διεθνή Διαγωνισμό Εικονογράφησης που διεξήχθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας. Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί στην Ελλάδα το κόμικ του «448 π.Χ. Ένα φανταστικό ταξίδι στην Αρχαία Ολυμπία» από τις εκδόσεις Περιοδικός Τύπος σε σκίτσα του ίδιου και κείμενα σε συνεργασία με την Cristina Algranati.

Ο Βασίλης ζει τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία, αλλά πηγαινοέρχεται τακτικά και στην Ελλάδα για επαγγελματικές και άλλες υποχρεώσεις. Σ’ ένα απ’ αυτά τα ταξίδια τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του για τα κόμικ, την εικονογράφηση και τις διαφορές των δύο χωρών.

Θα ήθελα να μου πεις κατ’ αρχάς πώς είναι τα πράγματα στην Ιταλία όσον αφορά τη δουλειά σου κι αν είναι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα συγκριτικά με την Ελλάδα.

Τα πράγματα στην Ιταλία είναι λίγο πιο δύσκολα απ’ ότι στην Ελλάδα, ακριβώς γιατί βρίσκεσαι έξω απ’ τη χώρα σου. Φυσικά τα κόμικ κι η εικονογράφηση είναι πολύ πιο ανεπτυγμένα εκεί απ’ ότι εδώ. Για παράδειγμα, αν στην Ιταλία τώρα γίνεται η συζήτηση για την πτώση των κόμικ, στην Ελλάδα δεν έχει έρθει καν ακόμα η άνθησή τους.

Παρά τις δυσκολίες πάντως, κατάφερες να πάρεις μια σημαντική θέση στον διαγωνισμό…

Είναι ένας διαγωνισμός που διοργανώνεται στην Μπολόνια. Είχα πάρει μέρος και πέρσι στο κόμιξ, ενώ φέτος συμμετείχα στην εικονογράφηση, όπου και πήρα την τέταρτη θέση. Είναι διεθνής διαγωνισμός κι έτσι όπως ήμουν μαθημένος απ’ την ελληνική πραγματικότητα, η τέταρτη θέση ήταν για μένα κάτι παραπάνω κι από πρώτη!

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται κάποιες μεγαλύτερες προσπάθειες, με διαγωνισμούς νέων σχεδιαστών κλπ. όμως σίγουρα τα πράγματα είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο και το κόμικ αντιμετωπίζεται ακόμη και σήμερα κάπως underground. Γιατί πιστεύεις ότι είναι δύσκολο να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα;

Κατά την άποψή μου στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν, είναι και θα είναι δύσκολα για τους δημιουργούς στα κόμιξ. Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι το μικρό αγοραστικό κοινό. Είμαστε λίγοι! Αυτό εμποδίζει τις επενδύσεις στο χώρο των κόμιξ και όχι μόνο. Για παράδειγμα, γνωστά ξένα κόμιξ δεν κάνουν μεγάλες πωλήσεις στην Ελλάδα, πόσο μάλλον Ελλήνων δημιουργών – τα οποία (ελληνικά) κατά την γνώμη μου δεν είναι και ιδιαίτερα εμπορικά, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος αυτών. Έτσι οι εκδότες προτιμούν να αγοράζουν τα δικαιώματα ξένων δημιουργών σε πολύ χαμηλότερο κόστος από το αντίστοιχο για τη δημιουργία νέων κόμιξ. Πάνω σ’ αυτό θα ήθελα επίσης να πω το εξής: αν οι Έλληνες εκδότες δεν έβλεπαν το ελληνικό κόμιξ σε στενά πλαίσια ελληνικά και προσπαθούσαν να το προωθήσουν και στον υπόλοιπο κόσμο, αυξάνοντας έτσι τα κέρδη τους, με καλές και εμπορικές δουλειές, μόνο έτσι θα μπορούσε να υπάρχει μέλλον για το ελληνικό κόμιξ. Βλέπω πολύ συχνά ότι οι ελληνικές δουλειές μονοπωλούνται από ένα μαύρο, καταθλιπτικό ύφος. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα κόμιξ με υπαρξιακό περιεχόμενο! Κακά τα ψέματα όμως, το εμπορικό στοιχείο είναι βασικό για να προχωρήσει το κόμιξ. Απόδειξη, ο μοναδικός κατά τη γνώμη μου ή ένας απ’ τους ελάχιστους εμπορικούς δημιουργούς στην Ελλάδα είναι ο Αρκάς. Ωραία τα υπαρξιακά, όλοι τα περάσαμε και τα ξεπεράσαμε, αλλά μέχρι κάποια ηλικία. Τόσο φως και ήλιος υπάρχει εδώ, μπορούμε να είμαστε και λίγο χαρούμενοι!

Από πού παίρνεις εσύ ιδέες για τις ιστορίες σου;

Οι ιδέες, όσο αστείο κι αν ακούγεται, προέρχονται από τα πολλά και παράξενα ενδιαφέροντα που έχω, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, όπως π.χ. ο αθλητισμός, το διάστημα, η αρχαία Ελλάδα και διάφορα άλλα.

Ασχολείσαι τόσο με την εικονογράφηση όσο και με το κόμιξ. Ποια απ’ τις δυο μορφές έκφρασης προτιμάς;

Δεν ξεχωρίζω καμία. Άλλες φορές είναι καλύτερη η εικονογράφηση, ειδικά όταν πρόκειται για παιδικά βιβλία, ενώ αλλού χρειάζεται να εκφραστείς με το κόμιξ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχει και η γελοιογραφία, που επίσης μ’ αρέσει πολύ, αλλά για μένα η κορυφή σε όλα αυτά είναι τα κινούμενα σχέδια που για ένα διάστημα είχα την τύχη να τα ζήσω από κοντά.

Εννοείς στην Spicy Toons;

Ναι. Θα με ενδιέφερε να ξανακάνω κινούμενα σχέδια, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες κι όχι αυτές που δυστυχώς επικρατούν στη χώρα μας. Κι αναφέρομαι στο γεγονός της ανύπαρκτης υποστήριξης του ελληνικού κράτους στην προσπάθεια των εταιρειών – που έτσι κι αλλιώς είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού – και που είτε το θέλουνε είτε όχι αποτελούν κομμάτι πολιτισμού.

Αυτή την εποχή κυκλοφορεί και το καινούριο σου κόμικ άλμπουμ με τίτλο «448 π.Χ. Ένα φανταστικό ταξίδι στην αρχαία Ολυμπία». Πες μας λίγα πράγματα γι’ αυτό.

Είναι ένα κόμιξ με θέμα τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες που μέσα απ’ τη πλοκή του μπορούμε να γνωρίσουμε πώς ήταν οι Αγώνες στην αρχαιότητα αλλά και να δούμε τα θαυμάσια κτίρια του χώρου της Ολυμπίας. Στην ουσία είναι ένα ταξίδι στο χρόνο ή ένα όνειρο, που μεταφέρει τους ήρωες στο 448 π.Χ. Όλα αυτά βέβαια με πολύ χιούμορ. Κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις του Περιοδικού Τύπου και στα Ιταλικά εκτός απ’ τα Ελληνικά, κάτι που όπως ανέφερα και παραπάνω δίνει περισσότερες προοπτικές, αφού αυξάνει το αγοραστικό κοινό και βοηθάει τον εκδότη στο να πράξει ένα τέτοιο εγχείρημα, να υποστηρίξει μια δουλειά κόμικ.

Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτή τη συνέντευξη Βασίλη. Κλείνοντας, θα ήθελες να μας πεις κάποια απ’ τα μελλοντικά σου σχέδια;

Δεν κάνω ποτέ σχέδια για το μέλλον. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω ακόμη ένα κόμικ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν θα έχει σχέση με την αρχαιότητα και τον αθλητισμό!

Φωτεινή Δράκου