A LEOPARD AND OTHER STORIES SPEARMINT HITBACK RECORDS 29/9/2004

Οι Spearmint είναι ένα πολύ ιδιαίτερο group για τους φίλους της κιθαριστικής pop μουσικής και στη χώρα μας αλλά υποθέτω και στην πατρίδα τους, την Αγγλία. Ενώ εδώ και 8-9 χρόνια κυκλοφορούν με ζηλευτή συνέπεια υπέροχους και προσεγμένους δίσκους, παραμένουν σχετικά άγνωστοι για τους πολλούς (αυτό πάει στην Αγγλία γιατί το να μιλάμε για…πολλούς στην Ελλάδα μάλλον σαν ανέκδοτο μοιάζει).Το album που παρουσιάζουμε εδώ είναι ουσιαστικά μία συλλογή διαφόρων tracks και EΡs που ηχογραφούσαν όλα αυτά τα χρόνια για αυτόν ακριβώς το σκοπό. Να μαζευτούν δηλαδή κάποια στιγμή και να αποτελέσουν το υλικό ενός “κανονικού” album.Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πρόκειται ούτε για απομεινάρια, ούτε για b-sides.

Πάντως για να είμαι ειλικρινής όταν πρωτοάκουσα ότι δεν πρόκειται για καινούρια ηχογράφηση αλλά για μία συλλογή, οι προσδοκίες μου μειώθηκαν κάπως. Κάτι που μετά την ακρόαση του “A Leopard and Other Stories” αποδείχθηκε μέγα λάθος μιας και μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα στα περισσότερα albums τους.

Και σε αυτή την κυκλοφορία τους λοιπόν, οι Λονδρέζοι παραδίδουν μαθήματα ραφιναρισμένης, έξυπνης guitar pop.Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί στα σημερινά μουσικά πράγματα σαν τον Shirley Lee,που μπορούν να γράψουν ένα τόσο…φινετσάτα οργισμένο τραγούδι σαν το “Say Something Else”για όλα τα κινηματογραφικά κλισέ των τελευταίων χρόνων.

Αν υπάρχει κάτι που με κάνει να έχω μία μεγάλη συμπάθεια για τους Spearmint είναι η μεγάλη σημασία που δίνουν στα μικρά καθημερινά πράγματα και πως βασιζόμενοι πάνω σ’αυτά καταφέρνουν και φτιάχνουν τρίλεπτα διαμαντάκια σαν τα “Julie Christie”, “Scottish Pop”, “Isn’t Great To Be Alive”, “The Flaming Lips” που μας έχουν δώσει στο παρελθόν.

Eίναι η πιο κατάλληλη στιγμή τώρα που έξω βρέχει και εγώ είμαι στη ζέστη του κρεβατιού μου, ν’ακούω για το μελαγχολικό συναίσθημα μιας βόλτας στην πόλη και κάποιον που σου λείπει(“Vince’s Holiday Tape”),για την προσπάθεια προσωπικής αλλαγής ( “I Invented Someone”),για το πώς η μουσική γίνεται με τα χρόνια κάτι σαν ηχητικό καρτ-ποστάλ (“This Is A Souvenir”)για τις σκέψεις που έχεις καθώς περιμένεις το τελευταίο βραδινό λεωφορείο(“The Last Bus Home”)κτλ.

Στον καθαρά μουσικό τομέα δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη διαφοροποίηση. Ο γνωστός τους brit ήχος, που αν και πολλοί από εμάς λατρεύουμε δε θα μας πείραζε ιδιαίτερα αν ακούγαμε κάποια προσπάθεια αλλαγής...

Βασίλης Σίντος