|
|
|
|
JUST A BURN
|
Τελικά οι Nightstalker δεν είναι σαν τις Ολυμπιάδες. Μεγάλες δουλειές, πομπώδεις και κάθε 4 χρόνια, χωρίς χρίσμα αλλά με χάρισμα. Η καινούρια κυκλοφορία τους με τίτλο Just A Burn είναι ακριβώς αυτό που λένε, μια σπίθα ροκ αρμάδας. Μαζί αξιωματικός και ο Ανδρέας των rotting christ
Κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο σούπερ ροκ δίσκος που έχουν βγάλει. Η επιδοκιμαστική ονομασία του stoner ήχου, νομίζω ως συνοδό της ιστορίας τους έρχεται και όχι από μόνη της κατά την ακρόαση του album.
To τοπίο δονείται από τις κιθάρες και τα τύμπανα και η φωνή του Argy, σαν θεριζοαλωνιστική μηχανή ανακατεύει τα στάχυα. Εκτινάξεις και κινήσεις ενός αγριεμένου αέρα, γκέμια μιας κιθάρας που δεν φοβάται τη λάσπη και τις λακκούβες. Με κομματάρες σαν το καταπληκτικό Line, που η κιθάρα του Τόλη σε μαγνητίζει, ξεπερνούν κάθε εθνικιστική μας έπαρση, λέγοντας ότι πρόκειται για μια σπουδαία μπάντα, με μουσικούς από την Ελλάδα. Αλλά και τα υπήνεμα σημεία του Explode είναι κραυγές μιας μετουσιωμένης απελπισίας, που αρνήθηκε να εκραγεί.
Kyuss και Unida, Monster Magnet και Sabbath, Fu Manchu και πράκτορες θουβου, πρώιμοι quotsa και γερά κότσια είναι μόνο απλοϊκοί συνειρμοί. Ο δίσκος θα αποτελέσει το ορόσημο του σκληροτράχηλου ήχου για την νοτιοανατολικη γωνιά της Ευρώπης.
H αναμονή μιας πλαστικής βάρκας πριν τον παφλασμό των κυμάτων, τα κιτρινισμένα φύλλα στο δέντρο πριν το ξέσπασμα της καταιγίδας, η σβηστή μηχανή πριν γκαζώσεις για το βουνό, ο αντίχειρας σου πριν πατήσει το play. H σκληράδα με την ψυχεδέλεια, η ανακατωσούρα με το Maalox, η αυγή με το θόρυβο του σκουπιδιάρικου. Δεν μπορούμε να κρίνουμε πια αντικειμενικά, είμαστε night-στόκοι.
Εχέγγυα ή επεξηγηματικά για την σπουδαία αυτή δουλειά ο Alex Κ (πες με last drive, earthbound) στην κονσόλα παραγωγής. no words, just listen, just a burn.
Κυριάκος Σκορδάς |