THE CONCRETES THE CONCRETES Licking Fingers 12/10/2004

Πως θα σας φαινόταν ένα συγκρότημα που συνδυάζει τον ήχο τον Velvet Underground, τον οργανικό ήχο των Doors, την soul της Motown, τις μελωδίες του Phil Spector, όλα αυτά γαρνιρισμένα με τρομπέτες και σαξόφωνα και μια πρέζα Hope Sandoval (όχι όχι δεν τραγουδά η ίδια, αλλά η φωνή της Victoria Bergsman την θυμίζει έντονα) Ξέρω ότι θα με περάσετε για τρελό αλλά όλα αυτά τα κάνουν οι Concretes από την Σουηδία.

Άλλωστε κάτι τέτοιο ανάλογο είχε γράψει και ο Βασίλης Σίντος όταν τους πρωτοπαρουσίαζε στην στήλη του, Checkin’in #28 (16/04/2004), που μου είχε κινήσει την περιέργεια και είχα κατεβάσει το single που είχαν κυκλοφορήσει τότε, το «Say Something New». Έκτοτε τους είχα ξεχάσει μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το ολοκληρωμένο και ομώνυμο τους άλμπουμ πριν καμία βδομάδα περίπου.

Η Σκανδιναβική σκηνή είναι ίσως αυτή τη στιγμή η μοναδική που βγάζει πανέμορφα ποπ διαμαντάκια μιας και η πρώτη διδάξαντα Αγγλική σκηνή έχει πέσει σε χειμερία νάρκη ή έχει απολέσει τον δρόμο του Κυρίου. Ξεκίνησαν σαν συγκρότημα την πορεία τους πριν από 10 χρόνια περίπου ,ως ένα τριμελές girl group από την Στοκχόλμη , αλλά κάτι ατυχίες που είχαν σχετικά με κάποιες δισκογραφικές εταιρίες που είχαν υπογράψει, τους εμπόδισαν στο να κυκλοφορήσουν ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ – αν θεωρήσουμε ότι το προηγούμενο τους άλμπουμ «Boyoubetterunow» ήταν συλλογή από τα δυο ΕΡ που είχαν κυκλοφορήσει στην Σουηδία, ενώ το προόριζαν και για την Αμερικάνικη αγορά.

Με το «Say something new» (open track) νιώθεις ότι παρελαύνουν μπροστά σου οι Velvet, το όργανο των Doors (των πρώτων και όχι των τυμβωρύχων) και έχεις το feeling ότι όλο το cd θα σου ρουφήξει όλη την προσοχή σου. Το «you cant hurry love» σου φέρνει στο μυαλό πως θα ακούγονταν οι Raveonettes χωρίς τις φαζαρισμένες κιθάρες τους. Το «Chico» είναι μια ρετρό μελωδία. Με το «Dianna Ross» απονέμουν φόρο τιμής στον ήχο της Motown και της Νorthen Soul. Σε γενικές γραμμές ο δίσκος κυλάει ομοιόμορφα και σου γρατζουνάει όμορφα τα αφτιά με τις μελωδίες που βγάζει μέχρι να φτάσει στο κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, το «This is one’s for you» και να σου θυμίσει τους mazzy star.

Δεν ξέρω ακόμα αν το Concretes θα το έχω στους 20 αγαπημένους μου δίσκους στο τέλος της χρονιάς (συνήθως το κάνω τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη) αλλά ξέρω ότι είναι ένα πανέμορφο ποπ διαμαντάκι που θα με συντροφεύει για πολλά ακόμα μερόνυχτα στο cd player.

Πάντως στον πλανήτη Concretes όλα φαίνονται να κυλάνε όμορφα καθώς μετά από 10 χρόνια ατυχίας, ο δίσκος τους βοήθησε στο να τους πάρουν μαζί οι Thrills στην αγγλική τους περιοδεία, τους έχουν προσκαλέσει και οι St Ettiene για πρωτοχρονιάτικο πάρτυ, ενώ τους έχουν μιξάρει και οι Avalanches, και προσφέρουν τον δίσκο τους για κατέβασμα για σχεδόν 8 λίρες.

Άγγελος sonicterrormonkey

Εξωτερικός Συνεργάτης