A SUMMER SHE HAS NEVER BEEN, A WINTER SHE FEARS THÉODORE LO RECORDINGS 22/10/2004

Ο Théodore είναι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, ζει στο Λονδίνο απ’ το 1996 και τελειώνει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο διεθνές δίκαιο. Είναι 26 χρονών και δεν μιλάει πολύ για τον εαυτό του. Η δημιουργία του πρώτου δίσκου του είναι μυθιστορηματική κι έχει μεγάλο background, ο ίδιος όμως δεν θεωρεί επίτευγμα το ότι στις 25 Οκτωβρίου ο δίσκος του κυκλοφορεί σε ολόκληρο τον κόσμο [Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία!]. Όλα τα βλέπει σαν μια φυσική συνέπεια. Δεν δίνει συνεντεύξεις.

«Η μαγική στιγμή ήρθε όταν άρχισα να φτιάχνω δικά μου samples και έτρωγα τον λιγοστό μου ελεύθερο χρόνο να τα ‘πειράζω’», λέει, « Τσέλα, ακορντεόν, καμπάνες, φυσικοί ήχοι...Να κόβεις ένα βιολί και να το εγκλωβίζεις σε ένα sample ενός με δύο δευτερολέπτων. Να το βάζεις στο πεντάγραμμο και να γράφεις μελωδία. Ήταν σαν να ανακαλύπτω έναν ολόκληρο υπέρ-αστικό κόσμο, την παραλία κάτω από το πεζοδρόμιο. Κάποτε οι kraftwerk είπαν πως η μουσική αποτελείται από τους σωστούς θορύβους στις σωστές θέσεις. Τα samples από μόνα τους είναι θόρυβοι αλλά το ένστικτο σου πολλές φορές φιλτράρει τους ήχους και τους τοποθετεί στα σωστά κενά σαν κομμάτια ενός αόρατου μυστικού παζλ, που μόνο εσύ γνωρίζεις. Για αυτό το λόγο χρησιμοποιώ στο άλμπουμ και το ρητό της bjork πως μια μουσική δεν είναι άψυχη επειδή γράφτηκε στο κομπιούτερ αλλά επειδή αυτός που την έγραψε δεν κατέθεσε την ψυχή του. Εγώ προσωπικά όταν γράφω δεν χρησιμοποιώ καθόλου τη λογική μου. Είναι η μόνη στιγμή της μέρας που σταματάει να δουλεύει το ρολόι του μυαλού μου. Τα πάντα γίνονται μηχανικά για αυτό η συγκυρία παίζει τεράστιο ρόλο».

To a summer she has never been, a winter she fears είναι ένα άλμπουμ που γεννήθηκε στην καρδιά της Άνοιξης. Μια συλλογή από μικρές ελεγείες του Απρίλη, ένας λυρικός δίσκος Χατζιδάκικης αισθητικής, που ακούγεται σαν ο Pierre Bastien να συνάντησε το Νίνο Ρότα, τον Eno, τον Μορικόνε, σαν κλασσική μουσική με μοντέρνα αντίληψη, μουσική μινιμαλιστική κατά βάση, που ξεχειλίζει από συναίσθημα και χρώματα. Ένα ηλεκτρονικό αριστούργημα.

Η Άνοιξη είναι διάχυτη καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, μπουμπούκια που ανθίζουν, χυμοί των δέντρων που πλημμυρίζουν τα κλαριά, ένα βλαστάρι που ξεπροβάλλει, πουλιά που πετάνε ερωτευμένα και χαίρονται τη ζωή. Μέσα απ’ τους απλούς, λεπτεπίλεπτους ήχους ξεχύνεται μοναξιά, εσωστρέφεια, πόνος. Απροσδιόριστος πόνος. Πόνος ενός έρωτα [που καταζητείται], μεγάλος ή ανεπαίσθητος, μοναχικές περιπλανήσεις στην πόλη χαζεύοντας πρόσωπα, βολιδοσκοπώντας, μια σιωπηλή κραυγή [που θέλεις να αφήσεις να βγει αλλά κρατάς μέσα σου]. Κάπως έτσι ξεκινάει το «a summer she has never been…», σιωπηλά, με ήχους από θάλασσα και ένα μουσικό κουτί που σε μπάζει σε μια τρυφερή, παραμυθένια σχεδόν ατμόσφαιρα, για να εξελιχθεί σε μια υπόκωφη κραυγή που περιμένεις κάποια στιγμή να ξεσπάσει.

Το I dreamt I was throwing stones at the sea είναι μια σχεδόν παιδική μελωδία, απ’ αυτές που μπορεί να νιώθεις την ανάγκη να σφυρίξεις σε στιγμές τρυφερότητας. Όταν αισθάνεσαι αυτό το τσίμπημα στην κοιλιά και αγαπάς όλον τον κόσμο. Σε προετοιμάζει για τα 52 λεπτά ιδιόμορφης –και απολύτως ιδιαίτερης- ομορφιάς του ηχητικού σύμπαντος του Theodore, το οποίο μετά από μερικές προσεκτικές ακροάσεις καταλήγει μια απολαυστική εμπειρία.

Το «a summer she has never been…» είναι ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης electronica. Eίναι απίστευτο το πόσο συναίσθημα μπορεί να κρύβεται σ’ αυτά τα σύντομα κομμάτια που είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένα σε πρόγραμμα υπολογιστή, ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, σπουδαίο μέσα στην απλότητά του. Το πιο σπουδαίο επίτευγμα του Theodore είναι πως σε κάνεις να ξεχάσεις ότι ακούς κομμάτια φτιαγμένα ψηφιακά!

Little things, permanen tthings, boring things. Μελωδίες που θυμίζουν Gnac , που με τη σειρά τους είναι σαν ιντερλούδια από soundtrack του Χατζιδάκι. Το nospring είναι σαν κομμάτι που περίσσεψε απ’ το Sweet Movie, ένα υπέροχο, εθιστικό κομμάτι που είναι αδύνατο να μην το ξανακούσεις στο repeat!

Tο treewish όμως που ακολουθεί είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο… Κουδουνάκια και κουρδιστοί ήχοι από μουσικά κουτιά, μια ατμόσφαιρα παραμυθένια, μόνο που είναι σαν παραμύθι του Tim Burton. Ένα όνειρο που μπορεί να είναι κι εφιάλτης με happy end.

Ο ήχος του άλμπουμ είναι εντελώς σύγχρονος και μοντέρνος. Σε όλη τη διάρκειά του, ωστόσο, βρίσκεις διάσπαρτα στοιχεία απ’ τις ρίζες του Θοδωρή, ο οποίος έστω και ασυναίσθητα ενσωματώνει στιγμές ελληνικής παράδοσης και ήχους που του θυμίζουν την Ελλάδα. Απ’ το ψηφιακό «σαντούρι» στο madame ortance, μέχρι την μελωδία του wind wind που υπήρχε μέσα στο μυαλό του απ’ τα παιδικά του χρόνια [επειδή κάποιοι γείτονές του άκουγαν επίμονα το Sabrina των Dreamers and the Full Moon!].

Κάποιες στιγμές, όπως στo monmarte, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο Παρίσι, Μονμάρτη, στριφογύρισμα σ’ ένα carrousel και ήχοι από ακορντεόν. Απόηχοι από Edith Piaf και υποψία από Eric Satie.

Tο isobel θυμίζει ambient πρωτοπόρους, από Eno μέχρι το chill out άλμπουμ των KLF. Καθώς το άλμπουμ εξελίσσεται, ξεδιπλώνονται θαυμάσιες πολυεπίπεδες μελωδίες, συνθέσεις που είναι πρωτότυπες και καθόλου απλοϊκές, όπως ίσως σε ξεγελάσουν στο πρώτο άκουσμα.

Θυμίζει τη δουλειά της Colleen , μόνο που όσο αποκαλύπτεται όλη η γκάμα των ήχων που χρησιμοποιεί ο Theodore, αποστασιοποιείται και γίνεται original και εντελώς προσωπικός. Αυτές οι ασυνήθιστα δομημένες συνθέσεις έχουν μια ξεχωριστή γοητεία και μια ομορφιά που απαιτούν προσοχή για να σου αποκαλυφθούν.

«Έβαλα πολύ απ’ τον εαυτό μου στη μουσική μου», λέει, «και κάθε κομμάτι του άλμπουμ έχει δημιουργηθεί επηρεασμένος από κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο, μια ταινία, ένα νέο CD που άκουσα, κάποιον που έχω στο μυαλό μου, πράγματα που μου συμβαίνουν καθημερινά, που βλέπω όταν ταξιδεύω, η εικόνα κάποιου που κοιμάται στο μετρό, παιδιά που παίζουν μετά το σχολείο, ένα ωραίο κορίτσι, το ξημέρωμα ή ο βραδινός ουρανός, η αλλαγή των εποχών».

Όπως εξομολογείται ο Θοδωρής, δεν είναι ούτε techno freak, ούτε κατέχει ιδιαίτερες γνώσεις μουσικών προγραμμάτων. «Ποτέ δεν ήμουν καλός με τα διαβολομηχανήματα αλλά πείσμωσα, πειραματίστηκα, κρασάρισα το παλιό μου PC αρκετές φορές αλλά έμαθα. Αρχικά χρησιμοποιούσα τα φτηνά samples που παραχωρούσαν τα προγράμματα με αποτέλεσμα τα techno κομμάτια που έκανα να είναι τελείως αστεία παρά το τεχνικό τους μέρος. Όταν πια αποφάσισα να δουλέψω σαν théodore ξεκίνησα να σκέφτομαι διαφορετικά ως προς τι ακριβώς θέλω να κάνω. Αλλά 10 χορευτικά techno / house κομμάτια μέσα στο συρφετό της dance; Από την άλλη σκέφτηκα πως η πιθανότητα να ενδιαφερθεί ένα label θα είναι μεγαλύτερη αν κάνω κάτι περίεργο και πρωτότυπο. Μια άκρως προσωπική κατάθεση. Έτσι επέλεξα τη σουρεαλιστική γραφή, όπως την ονομάζω, μια γραφή χωρίς λογική, κανόνες και όρια. Μόνο συναίσθημα».

Υπάρχουν μερικοί δίσκοι που τους εκτιμάς όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, που σου αποκαλύπτονται με τις συνεχείς ακροάσεις. Ο δίσκος του Theodore είναι τέτοιος δίσκος. Ένα soundtrack της άνοιξης.

Τον έχω ακούσει αμέτρητες φορές και κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, ήχους, μυρωδιές, χρώματα. Τον έχω πια συνδυάσει με ανθισμένες νεραντζιές, άγρυπνες νύχτες, χαμένες ώρες τριγυρνώντας με το αυτοκίνητο. Είναι απ’ τους πιο ξεχωριστούς δίσκους που άκουσα φέτος, είναι ίσως ο καλύτερος δίσκος από έλληνα δημιουργό τη χρονιά που διανύουμε, αν εξαιρέσουμε το σπουδαίο Lido/Lato του Coti.

O Θοδωρής αναφέρει σαν μουσικές επιρροές του τον Χατζιδάκι, τον Ξενάκη, τους Mum, τον Tim Buckley, τον Susumu Yokota, γενικά δημιουργούς που ξεφεύγουν από μουσικές φόρμες και ξεπερνούν τα όρια. Του αρέσουν οι Slowdive, η Colleen, ο Julian Fane, ο Patrick Wolf, ο Devendra Banhart.

Αυτή η σιωπηλή επανάσταση που συντελείται μυστικά και παραμένει στο περιθώριο προς το παρόν, πολύ σύντομα θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τις επόμενες μουσικές γενιές. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό! O δίσκος του Theodore είναι πολύ πιο σημαντικός απ’ ότι δείχνει στην αρχή. Δοκιμάστε και θα με θυμηθείτε!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 11/2/2005

Και...το ΔΕΛΤΙΟ της εταιρίας του πια λέει τα εξής:

Format: CD Album

Price: £7.75

Barcode: 666017 093024

Release Date: March 27th 2005

A new artist on Lo. His first album is reminiscent of the emotive folktronica popularised by Four Tet but even more explorational. Should appeal to fans of Múm, Colleen and Matmos.

Hailing from Greece Théodore fuses samples from real instruments with electronic and natural sounds, conjuring a world of his own where nothing is quite what it seems.

“Like a mulch bin of rock that decomposes into sweet vignettes of sincerity and organic warmth, Theodore pursues traditional instruments with a field recordist’s sense and an electronic artist’s acumen”

‘A beautifully poetic and evocative piece of work… stunning little melodies, delicate acoustic instrumentation, found sounds and atmospheric elegance…provides the listener with countless moments of stunning beauty.
4.4/5 THEMILKFACTORY.CO.UK

‘Dark, melancholic and frequently understated… should become a focal point in the field of today’s electronic music.’

9/10 ANGRYAPE.COM

‘ débute sur une chanson enfantine brillante, calme et absolument reposante…Sa musique semble avoir été construite à partir d’une créativité insatiable et d’une agilité remarquable’.

LIABILITYWEBZINE.COM

‘an evocative album of sunny pastoral soundscapes with emotional beauty and masterful detail.Theodore has most definitely carved a niche for himself in the organic side of electronic music.’
JACKSONFREEPRESS.COM

‘Theodore has come to fill the mind with tranquil treasures… will sweep you into another stratosphere entirely. Rejoice.’

SCTAS.COM

‘A great debut with a greater potential….This silent revolution will very soon become a point of reference for the next musical generations. Be sure about that! Theodore’s album is more important than it looks in the beginning. Try it and you will remember my words!’

ATRAKTOS.NET (transl)

‘Strangely delicate for something that often uses the lower tones, but deftly kids, very deftly. This largely instrumental set is the plain, dark chocolate, for the grown-ups kind of music. Precise, yet passionate, moody, but consistent in it’s all white, clean sheened and sharp production.’

UNPEELED.CO.UK

‘Despite the amount of electronic sounds, what remains as an impression to the listener is the warmth of natural sounds, the warmth of wood of a violin…The songs send you to mythical places and times and the titles are capable themselves of creating their own pictures. Songs that depict the humidity of the streets, the earth of a forest, the sepia colour of an old photograph, the smile of a child, the smoking atmosphere of an underground bar. It is a very personal music, addressed to listeners that can empathise with such sounds.’

AVOPOLIS.GR (transl)

‘A delicate world of natural and electronic sounds, an aesthetic and interesting journey, a puzzle that includes sounds from children toys, romantic melodies, nostalgic mood, melancholic atmosphere and efficiency in construction. A dreamland capable of tripping you, proving that troubadours don’t always need words.’ 4/5

ATHENS VOICE NEWSPAPER (transl)

Τάσος m.hulot