HARCORE ένα πολύπλοκο μουσικό και όχι μόνο ιδίωμα 27/10/2004

Το συγκεκριμένο άρθρο φιλοδοξεί να ασχοληθεί με το hardcore γενικά και όχι μόνο σαν μουσικό ιδίωμα.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν το παίζουμε ούτε ειδήμονες, ούτε hardcore πατέρες, όπως δυστυχώς πολλοί άλλοι κάνουν, απλά καταθέτουμε την άποψη μας για το hardcore, τι νομίζουμε ότι είναι ή στην τελική τι θα θέλαμε να είναι…

Είναι γεγονός ότι το hardcore δεν είναι μόνο μουσική, αλλά ένα ολόκληρο κίνημα, ένας εναλλακτικός τρόπος ζωής. Έχει να κάνει με την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη, τον σεβασμό προς τους άλλους, την φιλία, την ανεξαρτησία, την πίστη στις αρχές και στις αξίες του καθενός, την αξιοπρέπεια…

Δεν είναι τυχαίο πώς μέσα από το hardcore έχουν αναπτυχθεί κινήματα όπως το straight edge, τα animal rights και η χορτοφαγία, θρησκείες με την έννοια των ιδεολογιών, το D.I.Y. κτλ.

Δεν ισχυριζόμαστε πως αυτές οι «ιδεολογίες» είναι πατέντες του hardcore, κάθε άλλο μάλιστα, έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα και τα πιστεύω του καθενός, όμως δεν μπορούμε με τίποτα να παραβλέψουμε την βοήθεια του hardcore στην ανάπτυξή τους.

Δυστυχώς πολλοί παραβλέπουν ότι το hardcore έχει πιο πολύ να κάνει με το λεγόμενο attitude - την νοοτροπία των παιδιών που είναι αφιερωμένα σ’ αυτό - και αναδεικνύουν την εμφάνιση, τα tattoos, τα μαλλιά ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο σε σήμα κατατεθέν ότι είναι κάποιος hardcorάς, κάνοντας με τον τρόπο τους το hardcore μόδα και προϊόν προς κατανάλωση.

Το hardcore σημαίνει «σκληρός πυρήνας», καλώς ή κακώς δεν είναι μουσική για όλους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι μόνο μουσική. Μακάρι να μπορούσαν όλοι να το αποδεχτούν και να γίνουν μέρος του, αλλά όχι μέσα από fashion style διαδικασίες.

Το hardcore είναι μουσική που προέρχεται από την καρδιά, δεν έχει σημασία αν παίζεις hardcore – punk, old school ή new school, metalcore κτλ., δεν έχει σημασία αν παίζεις καλά, αν το CD σου έχει καλή παραγωγή ή αν το booklet είναι έγχρωμο. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που κάνεις να το κάνεις επειδή το πιστεύεις και όχι για τα χρήματα.

Στο hardcore δεν χωράνε σνομπ καταστάσεις και rockstarιλίκια, δεν χωράνε παντογνώστες και ειδικοί. Στη σκηνή προσφέρει κανείς είτε οργανώνοντας shows, είτε εκδίδοντας zines, είτε απλώς μοιράζοντας flyers, είτε έχει μια μπάντα, είτε απλώς πηγαίνει στα shows. Αυτό που μετράει είναι η ενότητα.

Δυστυχώς η ελληνική σκηνή (αν μπορεί να ονομαστεί σκηνή) είναι πολύ πίσω στο θέμα της νοοτροπίας και πρέπει όποιος νοιάζεται να βοηθήσει με τον τρόπο του ώστε αυτό να αλλάξει.

Πολλοί θα παραξενευτούν με το παραπάνω κείμενο, άλλοι θα ειρωνευτούν, άλλοι θα κατηγορήσουν, άλλοι θα αφορίσουν. Όμως , ίσως μερικοί το διαβάσουν και προβληματιστούν, γι’ αυτούς και μόνο γι’ αυτούς γράφτηκε.

Αποστόλης xhumanflyx