ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΟΙ ΕΜΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ANO KATO RECORDS 27/10/2004

Σε μια χρονιά Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων μια κυκλοφορία σαν αυτή καταρχάς δεν σε ξενίζει. Το θεσσαλονικιώτικο σχήμα των ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΕΡΑΣΤΕΣ κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά με τίτλο Οι Αγώνες οι Εμοί , εμπνευσμένη και βασισμένη στο ολυμπιακό πνεύμα. Με διάθεση αφήγησης και πορεία παραμυθένιας εξέλιξης. Μουσικές σε σκοτεινά πεδία, σε ροκ και τζαζ μαιάνδρους.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα απόλυτα ταιριαστή με το πνεύμα των ολυμπιακών αγώνων. Μια κυκλοφορία μακριά από την εμπορική χροιά των «επίσημων μουσικών» των Ολυμπιακών Αγώνων, χωρίς το σηματάκι των διοργανωτών και των γνώριμων χορηγών. Αγώνες Ολυμπιακοί, οι αγώνες οι εμοί. Και μια διασκευή του τρία παιδιά βολιώτικα σε ολυμπιακούς στίχους και με παραπονιάρικη μελαγχολική διάθεση. Και από τον καλαματιανό ρυθμό στην κρητική μαντινάδα για τα όνειρα των Ολυμπιακών Αγώνων και την αληθινή ψυχή, που της αρκεί όντως η συμμετοχή και η ελευθερία. Σε πιο chill out το αγγλόφωνο κομμάτι Olympic Games, με πλήκτρα και λούπες από τον Βασίλη Παπαδόπουλο, ο οποίος τραγουδά κιόλας στο συγκεκριμένο κομμάτι. Το απλό ηλεκτρονικό υπόστρωμα δεν αργεί να καταρρεύσει στο ροκ ξέσπασμα του μπάσου και να επαναπροσδιορίσει το κομμάτι με καινούριο τέμπο.

Ψυχή ασφαλώς και αυτής της προσπάθειας ο Γιώργος Τσακαλίδης, ο ιδιοκτήτης της Ano Kato Records και του συναυλιακού χώρου της Υδρογείου. Που τραγουδά και απαγγέλλει, σε μια μορφή ιδιότυπου μανιφέστου, για τους αγώνες της χαράς και της λύπης, της ψυχής τε και σώματι προσφοράς. Αλλά και περίεργο το Ολυμπιακοί Αγώνες σε ρυθμό του δημοτικού μας «πέρα στους πέρα κάμπους»

Συμμετέχουν επίσης ο Ηλίας Ζαϊκος των Blues Wire, ο Αλέξης Αποστολάκης, ο Νίκος Ντουνούσης, ο Σωτήρης Ζήσης, ο Γιώργος Βασιλειάδης στο πιάνο, τα σαξόφωνα των Γιώργου Γκότση και Στέφανου Λαζαρινού.

Μια ξεχωριστή προσπάθεια, χωρίς καμιά επιτήδευση, παράκαιρα ή επίκαιρα δεν ξέρω, αλλά ασφαλώς εντελώς μακριά από κάθε μεγιστοποιημένη χαρά που προσπάθησε η διαφήμιση να επιβάλλει για τους Αγώνες μας και για το θείο από την Αμερική που χειροκροτάμε και για αυτόν. Ίσως μια ιδιαίτερα ρομαντική απόπειρα, όπου απαγγέλεται με καθαρή θεατρική φωνή «…και μου φθάνει που αναπνέω, που ποθώ και γελώ!». Πριν από το κλείσιμο σε ένα αεράτο και με πολλά ροκ στοιχεία ορχηστρικό, ο Τσακαλίδης απαγγέλλει ένα όμορφο παραμύθι για ιδεώδη και τις πανανθρώπινες αξίες. Τόσο μας έχουν λείψει αυτές οι καταθέσεις, που εύκολα θα τις βαπτίζαμε γραφικές. Αλλά η έννοια των διαχρονικών αξιών συνίσταται στο ότι προσπερνά τέτοιους χαρακτηρισμούς. Άλλωστε η απόδειξη ότι κάναμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, έτσι για πλάκα, είναι η απλότητα του ελληνικού ταμπεραμέντου, που γρήγορα θα βυθιστεί στην καθημερινότητά του και θα παραμερίσει τον ενθουσιασμό. Αρκεί να ξέρει πως πέτυχε. Αυτά εύστοχα επισημαίνουν οι ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΕΡΑΣΤΕΣ με αυτόν τον δίσκο.

Κυριάκος Σκορδάς