THE TAIN THE DECEMBERISTS ACUARELA/OLON MUSIC 29/10/2004

Είναι γεγονός πως από τότε που η ισπανική δισκογραφική Αcuarela βρήκε δίαυλο ερχομού στην Ελλάδα αρκετά καλά πράγματα γίνονται πιο εύκολα αντιληπτά. Δεν μπορώ να προσπεράσω ακόμη την φοβερή περσινή κυκλοφορία των Manta Ray.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με τους …Δεκεμβριανούς. Οι DECEMBERISTS έβγαλαν ένα ΕΡ με τίτλο The Tain. Με ένα μόλις track διάρκειας 18 περίπου λεπτών. Βέβαια από τη στιγμή που τόσο φανερά το κομμάτι διασπάται σε 5 τμήματα δεν κατάλαβα γιατί να είναι χύμα σε ένα και όχι σε 5 tracks. Ειδικά τη ραδιοφωνική χρήση την κουράζει λίγο. Ακόμη και στο εσώφυλλο υπάρχουν part I, II, III, IV & V με τους στίχους τους. Δεν είναι ας πούμε το 1 track από τον καινούριο δίσκο των Fantomas του Mike Patton….αλλά ξεκάθαρα 5 alternative rock κομμάτια.

Κομμάτια σε διάλογους σαν μουσικά μονόπρακτα. Από την μελοδραματική Americana στο παθιασμένο desert έως το αλά Sonic Youth ξέσπασμα. Το ξεκίνημα είναι ιδανικό, με μια κιθάρα σαν σπασμένο ηλεκτρικό καλώδιο, που οργιάζει μετά την καταιγίδα, μαστιγώνοντας τα πάντα γύρω του. Εκεί κάπου στα 5 λεπτά καταφθάνει το συνεργείο μιας εικονικής ΔΕΗ να συμμαζέψει το καλώδιο. Μελαγχολικός απολογισμός από το συνεργείο, που χάλασε το σαββατιάτικο απόγευμα του. Σκουπίζουν τον ιδρώτα, νιώθοντας άξια μέλη του εργατικού συνδικάτου. Φωνητικά με την μαγεία της ροκ βραχνάδας. Εναλλαγές πολλές, σε καθαρόαιμα alternative M-DNA (AMusic DNA γενότυπο).

Το βιολοντσέλο στο part III δημιουργεί ένα πιο μελοδραματικό υπόστρωμα. Τα γυναικεία φωνητικά πριν ξεκινήσει ένα βάλς είναι η καλλιέργεια πριν την άνθιση. Ένα βαλσάκι στο ύφος των Γάλλων Ramses, ολίγον θεατρινίστικο και ρετρό. Ένταση όμως υπάρχει και ροκ διάθεση και λυρική παρήχηση. Όλα πολύ προσεγμένα και με πολύ ένταση, είτε ηχητικά, είτε εσωτερικά, είτε συναισθηματικά, είτε όλα μαζί. Γεμάτες συνθέσεις από μια «ορχήστρα» μουσικών, με πνευστά και πλήκτρα, ηλεκτρισμό και a capela ανάσες.

Πληροφοριακά στοιχεία είναι πως όλα βασίζονται σε ένα κέλτικο ποιητικό έργο του 8^ου αιώνα (με τίτλο Tain Bo Cuailinge). Η εν μέρει μυθολογική υποδομή, μπορεί να μην μου λέει κάτι επιπλέον. Στη μουσική στέκομαι πάνω από όλα, και είναι θετικό ότι υπάρχει κι ένα concept πισω της, το οποίο μπορεί να μην κατέχω, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν εκτιμώ. (Παρόμοια φαντάζομαι είναι η εντύπωση για τους «αλλοδαπούς» που άκουσαν πέρσι τις αγγλόφωνες μουσικές για τον Σεφέρη από τους Sigmatropic) Οι στίχοι υπάρχουν στην καλαίσθητη χάρτινη συσκευασία και δημιουργούν ένα σύνολο, που όπως και με τους Berg Sans Nipple είναι άδικο να ομιλείς απλά για ένα ΕΡ. Τα 18 λεπτά απλώς επαναλαμβάνονται πολλές φορές, συνθέτοντας ένα πέπλο αγαλλίασης μέσα στο σπίτι. Εξαιρετικό!

Κυριάκος Σκορδάς