|
|
|
|
LIONHEART
|
Αχ... τα ‘φερε έτσι η τύχη που κατέληξα να γράφω το review αυτό, μετά τη συναυλία του συγκροτήματος και τώρα δε μου πάει η καρδιά να πω αυτά που θα έλεγα κανονικά για τον δίσκο. Παρόλαυτά, θα είμαι αντικειμενικός.
Όμορφο εξώφυλλο, ωραίος τίτλος, αλλά αυτή τη φορά οι Saxon μας προσφέρουν κάτι σαφώς πιο μέτριο απο τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, ακόμη και τις εξίσου «εκμοντερνισμένες» όπως το “Metalhead” ή το “Killing Ground”. Ειλικρινά αν εξαιρέσω το ομώνυμο κομμάτι,που είναι πραγματικά σαν τη μύγα μεσ’το γάλα , μια επική σύνθεση που παραπέμπει στο “Crusader”, απο κει και πέρα ο υπόλοιπος δίσκος είναι πιο μοντέρνος, πιο βαρύς αλλά δεν είναι αυτό που με ενοχλεί, όσο η ποιότητα των συνθέσεων, αφού πέρα απο τα συμπαθητικά “Flying On The Edge” και “Beyond The Grave”, δεν βρήκα κάτι αξιομνημόνευτο.
Παρόλα αυτά, δεν θα χαρακτήριζα τον δίσκο «πατάτα», όπως έκανα με τον τελευταίο του Dio (καλύτερα καθόλου review παρά να πάρω το φτυάρι..) αλλά τον βρίσκω πολύ μέτριο για ένα συγκρότημα που αν και τα έχει τα χρονάκια του, δεν το θεωρώ τελειωμένο. Αυτό το έχουν αποδείξει τόσο με τις απίστευτες εμφανίσεις τους όλα αυτά τα χρόνια, όσο και με τη δισκογραφία τους, ακόμη και την πιο πρόσφατη. Προσπεράστε άφοβα..
Κώστας Λιανίδης |