COLLATERAL MICHAEL MANN 5/11/2004

Εν έτει 1986, μία ταινία έμελε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι κοπέλες έβλεπαν τις ένοπλες δυνάμεις. Οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας έγιναν μόδα μια και ένας νέος πρωταγωνιστής είχε καταφέρει να τους δώσει το απόλυτο στυλ. Η ταινία ήταν το Top Gun και ο πρωταγωνιστής ο Τομ Κρουζ ο οποίος τότε είχε αναδειχτεί ως το κορυφαίο ίνδαλμα για τους πιτσιρικάδες. Παρόλο που κι εγώ τότε ανήκα στην κάστα αυτή των ανθρώπων, εντούτοις ο τύπος που είχε λανσάρει ο Κρουζ με αυτή την ταινία δεν ήταν αυτό που μου ταίριαζε (από τότε είχε αρχίσει να εκδηλώνεται ο αντιαμερικανισμός μου, νομίζω). Εν έτει 2004, βρήκα επιτέλους το στυλ που μου ταιριάζει το οποίο ποιός το υιοθέτησε παρακαλώ; Ο Τομ Κρουζ!! Αυτό και αν είναι έκπληξη, δεν βρίσκετε;

Στην αρχή, όταν αποφάσισα να δω το Collateral-η διαδρομή, είχα στο μυαλό μου μόνο τον πολύ καλό σκηνοθέτη της ταινίας τον Μάικλ Μαν , του οποίου μία προηγούμενή του το Insider με είχε κατενθουσιάσει. Τον Τομ Κρουζ τον φοβόμουνα λίγο μια και το Collateral είναι η πρώτη του ταινία στην οποία κατέχει τον ρόλο του κακού. Επειδή λοιπόν το στυλ του είναι συνυφασμένο με αυτό του καλού παιδιού ο οποίος όσες μαλακίες και αν κάνει ξαναγυρίζει στην ασφάλεια του αμερικάνικου ονείρου, περίμενα ότι θα με απογοητεύσει. Ευτυχώς έπεσα έξω.

Ο Τομ Κρουζ υποδύεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πρόσωπα της κινηματογραφικής τους καριέρας, στο οποίο καταφέρνει και εμφυσά ένα απαράμιλλο στυλ, ένα απόλυτα cool και μοναδικά γοητευτικό look. Υποδύεται τον Βίνσεντ, ένα πληρωμένο δολοφόνο ο οποίος καλείται να σκοτώσει πέντε μάρυρες μίας δίκης μέσα σε μία βραδιά. Λόγω του φόρτου εργασίας (πραγματικά η συμπεριφορά του Κρουζ ταιριάζει περισσότερο σε έναν τυπικά ευγενικό και επιτυχημένο γιάπι της Γουόλ Στριτ, παρά σε έναν δολοφόνο, τους οποίους παρεμπιπτόντως η κινηματογραφία θέλει και τους παρουσιάζει άσχημους-γιατί άραγε;-αγενείς και βρωμιάρηδες) νοικιάζει ένα ταξί για όλη την νύχτα με αντάλλαγμα 600 δολλάρια. Ο ταξιτζής (τον οποίο υποδύεται ο αρκετά πειστικός στο ρόλο του αφελή εργαζόμενου Τζέιμι Φοξ) αποδεικνύεται αρχικά ιδανικός για τον συνεργάτη του δολοφόνου, στη συνέχεια όμως προσπαθεί να χαλάσει τα σχέδια του. Και αυτό γιατί ανακαλύπτει ότι ένα από τα υποψήφια θύματα του Βινσεντ είναι μία κοπέλα με την οποία είχαν αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση σε μία παλιότερη κούρσα.

Γαμώτο!! Τι θέλουν και μπαίνουν γκόμενες στη μέση; Δεν φτάνει που χαλάνε πράγματα στην καθημερινή ζωή έρχονται τώρα να καταστρέψουν και ταινίες. Το τελευταίο δεκάλεπτο, ο Μαν παύει πλέον να εκφράζεται μέσα από σκηνοθετικά τρυκ που σκοπό έχουν να παρουσιάσουν το χαρακτήρα των πρωταγωνιστών, και στη θέση τους τοποθετεί σκηνές και χαρακτηριστικά μίας καθαρά Χολυγουντιανής υπερπαραγωγής. Γιατί κε Μαν μας ξενερώνετε έτσι; Γιατί επαναπαυτήκατε σε ένα τετριμμένο τέλος, που σκοπό έχει να συγκινήσει μόνο τους οικογενειάρχες που βρίθουν από ευτυχία (υπάρχουν αυτοί άραγε;); Γιατί καταστρέψατε, προς χάρη μίας εύκολης αντιμετώπισης ερωτικών κλισέ, μία εξαιρετική κατά τα άλλα ταινία; Δεν θέτω άλλα ερωτήματα. Πηγαίνετε να τη δείτε, μήπως μπορέσετε να μου τα απαντήσετε και εμένα.

Δέσποινα Καβουσανάκη