 |
|
|
|
76/77
|
Την προηγούμενη βδομάδα, στα πλαίσια των καθιερωμένων πολιτιστικών ανταλλαγών (cd, dvd, mp3) με ένα φίλο μου, βρέθηκε στην κατοχή μου ένα συγκρότημα με τον περίεργο τίτλο Cobra Killer. Πάρτο μου λέει ο φίλος μου και άκουσε το, είναι καλό. Εγώ μέχρι εκείνη την μέρα το μοναδικό που ήξερα για cobra, ήταν οι detroit cobras και τα ομώνυμα φίδια.
Το ίδιο βράδυ ψάχνοντας πληροφορίες για τις Cobra Killer στο διαδίκτυο, σε ένα forum μου έπιασε την κουβέντα ένας τύπος από το Παρίσι.“Ξέρεις τις Cobra Killer?” μου λέει…
“Ναι του απάντησα” για να μην πιαστώ εντελώς αδιάβαστος…
“Tους έχεις δει live?” μου είπε…
“Όχι μένω στην Ελλάδα και δεν έχουν έρθει ακόμα για συναυλία”…
“Έχουν παίξει στην Τουρκία” μου απάντησε….
“Καλά του είπα πόσους δίσκους έχουν βγάλει και κάνουν συναυλίες παντού, μόνο το 76/77 ξέρω”….
“Τρεις μου λέει”…
Όπως καταλαβαίνετε με αυτή τη στιχομυθία, μου αναπτύχθηκαν διάφορες φιλοσοφικές ανησυχίες, όπως, θα δω τους White Stripes πριν διαλυθούν στην Ελλάδα?, θα πεθάνω και ακόμα θα κάνει live εμφανίσεις στην Ελλάδα ο Eric Burdon? Αν ζούσε ο Elvis θα ερχόταν για συναυλία το 2004 στην Ελλάδα? να πάρω το καινούργιο μπλουζάκι των Radiohead που έβγαλαν για τον Bush?(άσχετο).
Όλα αυτά έγιναν την προηγούμενη βδομάδα με αφορμή τις Cobra Killer και το καινούργιο τους πόνημα 76/77. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι των Cobra Killer.
Oι Cobra Killer αποτελούνται από δύο επιβλητικές Γερμανίδες (Gina V.D’Orio, Annika Line Trost) οι οποίες ξεκίνησαν να παίζουν μουσική σε διάφορα συγκροτήματα, από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών. Το 1998 σχηματίζουν τους Cobra Killer στο Βερολίνο. Η Peaches, μάλιστα, στην αρχή της καριέρας της έχει ανοίξει show των Cobra Killer και έχει δηλώσει ότι θεωρεί τις δύο παραπάνω δεσποινίδες ως σημείο αναφοράς της μουσικής της !!!!
‘Εχουν ανοίξει συναυλίες καλλιτεχνών από τους Sonic Youth (ο Thurston Moore γλυκοκοίταζε τη μουσική τους και σκηνική τους παρουσία) μέχρι τους Undergound Resistance.
Όπως καταλαβαίνετε, έχουν αφήσει ένα βαρύ αποτύπωμα στην μουσική ιστορία των τελευταίων χρόνων και εγώ νιώθω “άσχετος” που δεν τις ήξερα (αλλά έστω και αργά τις ανακάλυψα)
Κινούνται στον χώρο του electro pop (electro clash) και στο 76/77 συνεργάζονται με διάφορους παραγωγούς, ονόματα στον χώρο. Στα “Heavy rotation” και “I like when it burns a bit” συνεργάζονται με τον Eric D. Clark, ενώ στο εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου “lets have a problem” συνεργάζονται με τον Τ.Raumschiere (έναν παραγωγό στον οποίο υποκλίνεται και ο μέγιστος Felix Da Housecat)
Το διαφορετικό που δίνουν οι Cobra Killer στον ευρύ χώρο του electropop, είναι ότι ανακατεύουν στα samples τους, sixties μελωδίες (L.A. shaker, Without a sun, High is pine, cobra movement), γκαραζιές (chemie des alltags, I like when it burns a bit ), μπασογραμμές (Tenthousand tissues) και rriot σκηρές κιθαριές (Yes im finished). Πολλές φορές το ανακάτεμα των breaks δίνει την εντύπωση ότι ένα συγκεκριμένο κομμάτι μοιράζεται σε πολλά άλλα μέχρι το τέλος του.
Σε γενικές γραμμές το ξεδίπλωμα του δίσκου είναι συναρπαστικό και αρκετά χορευτικό και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι έχουμε να κάνουμε με τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς στον electro clash - pop χώρο.
Το παρουσιαστικό τους θυμίζει σαν να έχουν προβάλει από ένα λεύκωμα του μακαρίτη Helmut Newton, καθώς επί σκηνής φοράνε ανύπαρκτα ρούχα (σουτιέν και μίνι φούστες), πράγμα που κάνουν επιτακτική την ανάγκη να τις δούμε live (όπως μου έλεγε και ένας φίλος τα γυναικεία συγκροτήματα είναι καλό να τα βλέπουμε live και όχι να τα ακούμε μόνο από τα cd)
Κάπου εδώ κλείνω πριν με κράξετε για φαλλοκράτη και πάω να απολαύσω ξανά τον δίσκο.
Άγγελος sonicterrormonkey
Εξωτερικός Συνεργάτης |
Foreign Office
