TRAVELLING ANTS WHO GOT EATEN BY MOSKUS LOW FREQUENCY IN STEREO 16/11/2004

Μερικές φορές το να κάνει ένα συγκρότημα ένα πολύ καλό δεύτερο δίσκο μετά από ένα πολύ καλό ντεμπούτο άλμπουμ λειτουργεί σαν τροχοπέδη. Υπάρχουν όμως κάποιοι που τα καταφέρνουν και στέκονται το ίδιο αριστουργηματικά, όπως και στο πρώτο τους άλμπουμ.

Αυτοί που το πετυχαίνουν στην προκειμένη φάση είναι οι Low Frequency in Stereo με το δεύτερο δίσκο τους, με τον περίεργο τίτλο “Travelling Ants Who Got Eaten By Moskus”.

Οι Low Frequency in Stereo με είχαν κερδίσει με τον πρώτο ομώνυμο δίσκο τους και περίμενα με ανυπομονησία το δεύτερο δίσκο τους, ελπίζοντας ότι δεν θα φάω τα μούτρα μου χτυπώντας στον τοίχο της απογοήτευσης.

Οι Low Frequency κατάγονται και αυτοί από την σκανδιναβική σκηνή , διάλεξαν να υπηρετήσουν τον δύσκολο δρόμο του post – experimental rock, και αμφισβητούν με ιδιαίτερες αξιώσεις την πρωτοκαθεδρία συγκροτημάτων όπως οι Godspeed και τα λοιπά τέκνα της Constellation, τους Mogwai και άλλους.

Δημιουργήθηκαν στην Νορβηγία το 2000, το άντρο τους όμως βρίσκεται στην Δανία (Κοπεγχάγη) και από ότι διάβασα στο site τους φτιάχνουν δικό τους στούντιο στη Νορβηγία, οπότε αναμένεται να μετακομίσουν εκεί ξανά . Ο πρώτος δίσκος τους, ήταν το ομώνυμο Low Frequency in Stereo που κυκλοφόρησε το 2002 και ήταν μια εντυπωσιακή πρώτη γραφή (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 2003, νομίζω). Εκείνη την περίοδο πέρναγα τη φάση post rock και η δισκοθήκη μου απόκτησε σχεδόν όλα τα συγκροτήματα του είδους. Το ντεμπούτο τους το είχα στα καλύτερα του 2003 μαζί με τους Rachels. Ήταν τα δύο άλμπουμ που κατά την προσωπική μου ταπεινή γνώμη πρόσθεσαν το κάτι διαφορετικό στο post rock.

Στο δεύτερο άλμπουμ τους, πιο ώριμοι, απελευθερωμένοι, ίσως, από το άγχος του follow up φτιάχνουν ένα ακόμα αριστούργημα. Στον δρόμο του post rock που ακολούθησαν, το γραφικό από το αριστούργημα το χωρίζει μια λεπτή κόκκινη γραμμή (κάπου εδώ ίσως έχασαν το παιχνίδι οι Μogwai, ξέρω θα χαρακτηριστώ βλάσφημος, αλλά μετά το come on die young έχω χάσει το ενδιαφέρον μου, ίσως γιατί βγάζουν μέτριους δίσκους).

Οι Low Frequency δεν χρησιμοποιούν την κλασσική γραμμή του post, αργόσυρτες μελωδίες με κιθαριστικές εκρήξεις αλλά παίζουν παιχνιδιάρικα με όλα τα είδη της μουσικής. H jazz, το indie pop rock, οι up tempo μελωδίες, ο επιβλητικός ήχος του εκκλησιαστικού οργάνου, to craut rock, οι τρομπέτες, τα ξυλόφωνα, τα samples, τα κρουστά και η υπέροχη γυναικεία φωνή που τους συνοδεύει (αλά Bjork) είναι οι μπογιές που βάζουν στην παλέτα τους για να ζωγραφίζουν ένα όμορφο ηχητικό πίνακα. Δεν θεωρώ ότι κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν περισσότερο από τα άλλα. Ολος ο δίσκος είναι συναρπαστικός και αριστουργηματικός.

Αν σας κουράζει ο ήχος του post rock και της μανιέρας “αργώ αλλά τα κάνω λίμπα όλα” τολμήστε να ακούσετε το νέο δείγμα γραφής των Low Frequency in Stereo.

Αν πάλι θέλετε να προσθέσετε καινούργιους φίλους στην παρέα των Mogwai και των Godspeed κάτι ομόηχο μα και πιο καινούριο, οι Low Frequency In Stereo τότε θα γίνουν οι καινούργιοι σας κολλητοί. Αν και πιστεύω ότι καλύτερη παρέα θα έκαναν με τους γείτονες μας Giardini Di Mirro και τους αμερικάνους Sciflyer 69.

Για μένα το “Travelling Ants Who Got Eaten By Moskus” είναι ένα εντυπωσιακό άλμπουμ και τους βγάζω το καπέλο που κέρδισαν το στοίχημα του δεύτερου δύσκολου άλμπουμ (σε σχέση με ένα σωρό συγκροτήματα που με απογοήτευσαν) και περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια. Κάλλιστα μπορεί αν χρησιμοποιηθεί σαν το soundtrack σε ένα ταξίδι του μυαλού κοιτάζοντας από το παράθυρο ένα βροχερό απόγευμα.

Άγγελος sonicterrormonkey

Εξωτερικός Συνεργάτης