|
|
|
|
HOTEL MORGEN
|
Το παράξενο αλλά υπέροχο αυτό τρίο των To rococo rot επιστρέφει, στη Domino αυτή τη φορά προσφέροντάς μας έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Μετά το αριστουργηματικό the amateur view που κυκλοφόρησε το 1999 από τη city slang δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο..
Τι μπορεί να πεί κανείς ότι είναι η μουσική των to rococo rot; Από χαζο-synth pop μελωδίες μέχρι την πιο προχωρημένη electronica, από τις σκοτεινές γωνιές του post rock μέχρι τα πιο μπερδέμενα λαβυρινθώδη και επαναλαμβανόμενα kraut μονοπάτια, από τον jazz αυτοσχεδιασμό μέχρι τα πιο αφηρημένα ambient ηχοτοπία, βάλτε λίγο από όλα αυτά και κάτι παραπάνω. Ο συνδυασμός των αδελφών Robert και Ronald Lippok και του Stefan Schneider είναι πράγματι μαγικός, η χημεία τους δουλεύει απίστευτα καλά και εδώ νομίζω ότι ανακαλύπτει κάποιος το μυστικό τους.
Στο hotel morgen οι τρεις βερολινέζοι προχωρούν ένα βήμα παραπάνω. Οι ρυθμοί τους γίνονται πιο έντονοι και πιο συγκεκριμένοι. Οι μελωδίες επαναλαμβανόμενες, οι διάφοροι ήχοι προστίθενται σιγά σιγά δημιουργώντας πολλά επίπεδα και απολαμβάνεις να μεταφέρεσαι από το ένα στο άλλο. Ο Stefan Schneider είναι κορυφή στο να κατασκεύαζει τις πιο καλοδουλεμένες, ευφάνταστες και ευδιάκριτες μπασογραμμές. Και οι αδελφοί Lippok τις εκμεταλλεύονται πλήρως χτίζοντας πάνω τους παιχνιδιάρικες και ζεστές μελωδίες. Γενικά παρά την (πιθανώς κρυμμένη) πολυπλοκότητά του το hotel morgen ακούγεται πολύ ευχάριστα, είναι κατά σημεία χαρούμενο, γλυκό,μελαγχολικό, αυστηρό, αφηρημένο, χορευτικό, ατμοσφαιρικό… ό,τι πρέπει δηλαδή για να μη βαριέται κανείς. Και αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι αυτή η αλλά tortoise synth jazz ιδεολογία του. Που και που ένα μεταλλόφωνο μια κιθάρα, το πιο γλυκό μπλέξιμο του μυαλού…
Η δουλειά των to rococo rot αξίζει και με το παραπάνω. Ειδικά αν μετρήσουμε και τα προσωπικά σχήματα των μελών τους tarwater και mapstation καθώς και το ρόλο τους ως καλλιτέχνες γενικότερα (ασχολούνται με digital art και multimedia installations, γνωρίστηκαν σε μια έκθεση) καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για τουλάχιστον ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Γερμανοί, τι να πει κανείς …
Γιάννης Τσιρίκογλου
Εξωτερικός Συνεργάτης |