MICHAEL SCHENKER GROUP 19/11/2004 ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ, Θεσσαλονίκη 1/12/2004

MICHAEL SCHENKER GROUP

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ

Πέρασαν κιόλας 9 μήνες από την συναυλία των UFO/Uli Roth στην Υδρόγειο και την περασμένη Παρασκευή 19 Νοεμβρίου είχαμε τη χαρά να δούμε έναν ακόμα πολύ μεγάλο κιθαρίστα έστω και στα 49 του ο οποίος έχει γράψει τεράστια ιστορία είτε ως αρχικό μέλος των Scorpions είτε των UFO είτε μέσω της σόλο καριέρας του. Μιλάμε φυσικά για τον ανυπέρβλητο Michael Schenker ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά επίσημα ενώπιον του ελληνικού κοινού με τη μπάντα του και λέω επίσημα γιατί το 1996 που είχανε έρθει οι Scorpions είχε βγει και αυτός ως έκπληξη επάνω στη σκηνή με ακουστική κιθάρα.

Ο κόσμος λοιπόν γέμισε την Υδρόγειο και η συναυλία ξεκίνησε στις 22:00 προφανώς επειδή ήταν Παρασκευή τα μαγαζιά ανοιχτά και πολλοί οπαδοί ερχόταν ακόμα ως και λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία. Τελικά στην μιάμιση ώρα που διήρκεσε δεν υπήρχε ούτε ένας πιστεύω που δεν έμεινε ευχαριστημένος τόσο από την απόδοση της μπάντας όσο και από το set-list που ακούσαμε αφού ακούστηκε μόνο ένα νέο κομμάτι από την τελευταία του δουλειά και μετά όλα τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν οι κομματάρες των UFO που τον ανέδειξαν και κομμάτια από τους πρώτους δίσκους της solo καριέρας του “The Michael Schenker Group”,”MSG-2” και “Assault Attack” που είναι αντικειμενικά και οι καλύτεροι. Έτσι λοιπόν εκείνο το βράδυ ακούσαμε το εξής set-list με απόλυτη ακριβή σειρά:”Are you ready to rock”,”Mother Mary”,”Assault Attack”,”Let it roll”,”Lights Out”,”Rock n roll believer”,”Into the arena” στο οποίο ακούσαμε και σόλο από κιθάρα, drums, μπάσο, και πλήκτρα “Only you can rock me”,”On and on”(ύμνος),”Too hot to handle”,”Attack of the mad axeman” και στα 2 encore που ακολούθησαν τα “Armed and ready”,”Doctor doctor” στο πρώτο για να κλείσει η συναυλία με την κομματάρα “Rock Botτοm” στο δεύτερο.

Ας μιλήσουμε λίγο αναλυτικότερα για τον Schenker και τους μουσικούς που ήτανε μαζί του. Ο Michael μου άρεσε πάρα πολύ είναι φοβερός κιθαρίστας σίγουρα ένας από τους καλύτερους που ανέδειξε η χρυσή δεκαετία του 1970. Αυτό που μου άρεσε συγκεκριμένα στα σόλο του ήταν ότι σόλαρε κυρίως στη μέση της ταστιέρας και αρκετές φορές στις επάνω χορδές γιατί έχουμε βαρεθεί πλέον να βλέπουμε τους περισσότερους κιθαρίστες να είναι συνέχεια στις κάτω χορδές και τα σόλο όσο πιο κοντά γίνεται στους μαγνήτες. Επίσης είναι απόλαυση να τον ακούς να παίζει τα σόλο των δικών του τραγουδιών όπως ακριβώς στους δίσκους. Σίγουρα δεν συγκρίνεται σε τεχνική με τον Vinnie Moore αλλά για δικά του τραγούδια επρόκειτο οπότε το άκουσμα των σόλο του σου προκαλούσε αυτόματα συγκίνηση.

Ο μπασίστας του ο James JonesΑπίθανος, απίστευτος, εξωφρενικός. Όσοι ήτανε μπασίστες και ήτανε παρόντες στη συναυλία έπρεπε να είχανε παρατήσει το μπάσο στη στιγμή. Tapping για πλάκα λες και έβλεπες τον Stu Hamm sto dvd “Live in San Fransisco” του Satriani και γενικότερα ένα τρελαμένο στυλάκι με τα μαλλιά κοτσιδάκια με το να χτυπιέται συνέχεια και να ξεσηκώνει τον κόσμο. Ο Wayne Findley σε δεύτερες κιθάρες και πλήκτρα αξιοπρεπής όμως δεν είναι Raymond.Το ίδιο ισχύει και για τον Peter Holmes στα τύμπανα. Ο τραγουδιστής του Schenker που αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον Chris Logan o Leif Sundin τα κατάφερε πάρα πολύ καλά στα κομμάτια τόσο του Mogg όσο και του Gary Barden δυστυχώς όμως με την ερμηνεία του στο “Assault Attack” απέδειξε γιατί ο Bonnet ήταν, είναι και θα είναι από τις μεγαλύτερες φωνές της rock. O τραγουδιστής προσπαθούσε απεγνωσμένα να φτάσει την ερμηνεία του Θεού Graham αλλά δυστυχώς το σκότωσε το κομμάτι. Εντάξει πταίσμα.

Έτσι λοιπόν τελείωσε μία πολύ καλή συναυλία με τον Schenker στο τέλος να υπογράφει και το νέο του cd που έφερε για πώληση το “Thank You 4”. To μεγάλο schock όμως για μένα ήρθε την Κυριακή ραντεβού στην επόμενη κριτική για αυτό.

Θοδωρής Angus