HUMANS SILVER RAY PHARMACY RECORDS 2/12/2004

Ευτυχώς οι Silver Ray είναι κολλητοί με τον Nick Cave και έτσι μια επιπλέον πόρτα άνοιξε για να γίνουν ευρύτερα γνωστοί. Ειδικά φέτος που ανοίγουν τις συναυλίες των Bad Seeds σε όλη την Ευρώπη. Και μια κι εμείς είμαστε ευρωπαϊκή χώρα, ήρθε και η σειρά μας για να τους δούμε και ζωντανά. Σε διαφορετική περίπτωση τα πράγματα για συναυλία τους θα ήταν χλωμά.

Και εδώ ξανατονίζεται η σημασία των support σε μια συναυλία. Να γνωρίσουμε ένα καινούριο όνομα. Να σας θυμίσω 2-3 παραδείγματα εκπληκτικών support όπως των Berg Sans Nipple (στους Do Make Say Think, που τώρα πια και η νέα τους δουλειά κυκλοφορεί στην Ελλάδα), των Hangedup (στους Godspeed You Black Emperor) ή ακόμη και των Clinic (στους Radiohead, άσχετα αν ελάχιστοι τους πρόλαβαν…λόγω ώρας). Θεωρώ πως οι Silver Ray θα κεντρίσουν το ελληνικό κοινό με το πλεονέκτημα αυτής της support συμμετοχής.

Η Αυστραλέζικη ήπειρος έχει χαρίσει ασύλληπτα πράγματα, πολλά από τα οποία παραμένουν αξεπέραστα. Δεν βάζω σε αυτήν την «κατηγορία» τους Silver Ray, αλλά αποτελεί την εξήγηση για το πώς η παράδοση και η κουλτούρα είναι γενεσιουργές δυνάμεις για όμορφες δημιουργίες.

Η τριμελής παρέα από τη Μελβούρνη παίζει με τα όργανα και δεν παίζει με τις λέξεις. Το Humans είναι η τρίτη τους κυκλοφορία, με σχετικά μικρή διάρκεια και αυτή (ως EP plus θα έλεγα, αλλά 43 λεπτά δεν βρίσκεις ούτε σε κανονικά album πια) και οι instrumental διαδρομές αφήνουν πίσω στα αυτιά του κάθε μεταμοντέρνου μουσικού Ηροδότου εκπληκτικές αφηγήσεις. Με τέσσερα μόλις κομμάτια κινούνται σε αυτό που κατόπιν εορτής ονομάσαμε post, αλλά ειδικά οι Αυστραλοί τον είχαν ως πρωθύστερο ιδίωμα τους. (Να αναφέρω τους dirty three …).

Μια και παρενθετική η αναφορά στους Dirty Three, να τους «απελευθερώσουμε» από εκεί μέσα, καθώς άδηλα και ασυναίσθητα σου έρχονται στο νου όταν ακούς τους Silver Ray. Και για να έχουμε μια βάση να συζητάμε οι Silver Ray έχουν μια κιθαριστική προσέγγιση και συνοδά πολλά πλήκτρα. Μπορεί να μην ακούς το βιολί του Ellis αλλά η κιθάρα του Cam Butler έχει τρομερή δύναμη. και Ο Brett Poliness παίζει τα τύμπανα και η Julitha Ryan κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα (keyboards, piano) που δημιουργούν τον ατμοσφαιρικό περίγυρο της μουσικής. Δημιουργούν το μυστηριώδες κλίμα που δικαιολογεί τον τίτλο του κομματιού big mystery, αναδύουν την ελπίδα στο κλείσιμο του live in hope. Περήφανο και επικό το winter is behind us, νοσταλγικό και σκοτεινό το live then die.

Tα κομμάτια ακολουθούν την πορεία που ένα καλοδουλεμένο μαχαιράκι ξεφλουδίζει με μιας τη φλούδα από το πορτοκάλι. Κοιτώντας τον επιδέξιο και επίδοξο φρουτοφάγο αμφιβάλεις τι να θαυμάσεις, την ως 6χρονο παιδί ικανοποίηση σου για την ικανότητα να βγάλει με μια κίνηση τη φλούδα ή να σταθείς στην θέα ενός αρωματικού ζουμερού πορτοκαλιού; Και δεν μπορείς να προβλέψεις αν θα σου καθαρίσει και σε σένα ένα, αν θα το σφίξει στα χέρια του και σου τσούξει τα μάτια με πιτσιλιές. Και δεν μπορώ να κατανοήσω από πού έρχεται όλη αυτή η ισορροπία σε έναν δίσκο με τόσες μειλίχιες στιγμές και κόντρα-ξυρισμένα ξεσπάσματα.

Πως νιώθεις ότι σε κατακυριεύουν, όπως το νερό σε ένα πλημμυρισμένο υπόγειο. Η στάθμη έφτασε τους 75 πόντους, όλα κάτω από αυτό το ύψος πλημμύρισαν. ¨Ένας χείμαρρος ήχων χωρίς ορμή κατέκτησε τα πάντα. Απλά τα μούσκεψε και σε λίγα μόλις λεπτά τραβήχτηκε χαμηλά στα σοβατεπί. Κι έμειναν οι βρεγμένες κουρελούδες να στραγγίζουν.

Οι Silver Ray είναι μια πλημμυρίδα ήχων. Και μιας που και ο χειμώνας μπαίνει επίσημα από την 1^η Δεκέμβρη, το κομμάτι the winter is behind us ισχύει για την καλοκαιρινή ήδη Αυστραλία. Μια κομματάρα ολκής, όπου η κιθάρα κεντά, καλύτερα και από την πρωταγωνίστρια στις Νύφες. Μια καθηλωτική μελωδία θέλει να σου πει πολλά και με σθένος επιλέγει να σταθεί αξιοπρεπώς και instrumental. Γιατί να ντύσεις με στίχους, γιατί να συγκρίνεις με διαφορετικές μονάδες. Είναι βάρβαρος ο γάντζος στο αγκίστρι ή απλά νόστιμη η ψαριά;

Μια μαγική μουσική που το τριμελές σχήμα απλόχερα δίνει. Επαναλαμβάνω ευτύχημα που θα παίξουν σε μεγάλο κατάμεστο χώρο, αν και πιθανολογώ πως αρκετοί και αρκετές από εσάς θα χαμηλώσετε το βλέμμα για μια πιο ιδιωτική γεύση της μουσικής τους. Έτσι κι αλλιώς εκεί μέσα, στο Ελληνικό ή στο Βελλίδειο ένα Do you love me περιμένετε, ε, ας κρυφο-ερωτευθείτε και με τους Silver Ray.

Κυριάκος Σκορδάς