LA INCREIBLE AVENTURA MIGALA Acuarela 7/12/2004

Οι migala έχουν το χάρισμα να σε μαγεύουν με την αμεσότητα και την απλότητα του ήχου και του παιξίματος τους. Χωρίς να πρωτοτυπούν στις συνθέσεις τους πάντα καταφέρνουν το στόχο τους που όπως δηλώνουν και ίδιοι είναι να γράφουν κλασικά τραγούδια με παράξενη ατμόσφαιρα. Και για να προλάβω τις κακές γλώσσες και τους καχύποπτους θέτω και εγώ το ερώτημα στον εαυτό μου αν μπορεί να με συναρπάσει μία μπάντα που 1) δεν παίζει τίποτα καινούργιο2)μου θυμίζει άλλες μπάντες και 3) έχει και το θράσος να το δηλώνει! Η απάντηση είναι μονολεκτική .ΝΑΙ. Η μουσική των migala είναι γεμάτη από εικόνες και συναισθήματα και αν κάποιος κατάλαβε από τα όσα γράφτηκαν ότι οι migala παίζουν ευκολοχώνευτη μουσική πέφτει έξω. Απλά αδιαφορούν για το αν θα προχωρήσουν τη μουσική τους ένα βήμα μπροστά και αν οι κριτικοί θα τους χαρακτηρίσουν καινοτόμους. Είναι ειλικρινείς και αυθεντικοί σε αυτό που κάνουν και έτσι έχουν κερδίσει το σεβασμό του τύπου και όποιου έχει ασχοληθεί μαζί τους.

To la increible aventura είναι ο πέμπτος μεγάλος δίσκος για την επταμελή πλέον παρέα των ισπανών migala.Φίλοι από τα σχολικά τους χρόνια και έχοντας εκτελέσει θητείες σε διάφορες μπάντες κάνουν την εμφάνιση τους δισκογραφικά το 1997 με το diciembre 3 a.m, τη πιο «pop» μέχρι τώρα δουλειά τους. Ακολουθεί το πιο σκοτεινό asi duele un verano και δύο χρόνια αργότερα το αριστουργηματικό arde με το οποίο οι migala θα περιοδεύσουν μέχρι την απέναντι μεριά του ατλαντικού και θα υποχρεώσουν τους underground κύκλους της κουλτουριάρικης Ευρώπης να υποκλιθούν στη μελαγχολία τους. Και ενώ η υστερία του post rock έχει φτάσει στα ύψη εν έτη 2002 οι migala κερδίζουν το στοίχημα με τη πιο ώριμη δουλειά τους το Restos de un incedio.Αργόσυρτες μελωδίες, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και οι migala στο απόγειο της έμπνευσης τους! Με διαφορά ο καλύτερος δίσκος τους. Χωρίς το άγχος της αναγνώρισης πλέον, έχοντας λιώσει τους δίσκους των tindersticks από το πολύ άκουσμα και με τα κιθαριστικά ξεσπάσματα των godspeed να στριφογυρίζουν στο μυαλό τους σαν να έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου καταλήγουν στις ηχογραφήσεις του la increible aventura.

O δίσκος περιέχει 10 κομμάτια και έχει διάρκεια 45 λεπτά. Συνοδεύεται από ένα dvd το οποίο περιέχει ένα video για κάθε κομμάτι. Στο εναρκτήριο el imperio del mal οι migala τα κάνουν γυαλιά καρφιά σε ένα αρκετά νευρικό κομμάτι. Γρήγορος ρυθμός στα drums,κιθάρες που ξεσπάνε και λίγα ηλεκτρονικά που είναι αρκετά όμως για να τελειοποιήσουν τη σύνθεση. Στο ίδιο ύφος και το el tigre que hay en ti. Στα dear fear: και lecciones de vuelo Mathias rust ακολουθούν πιστά τη post rock συνταγή-καραμέλα(ηρεμία-τα σπάμε-ξανά ηρεμία).Η μελωδία πάντως του βιολιού στο dear fear: δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Στο sonnenwende αποφασίζουν να μας δώσουν μια γεύση από τη χώρα τους και το ρίχνουν στο φλαμέγκο ενώ στα el gran miercoles , your star,strangled(αυτό θυμίζει λίγο madrugada) μας διαβεβαιώνουν πόσο εύκολη υπόθεση είναι για αυτούς να γράφουν ευαίσθητες pop μελωδίες.To άτιτλο κομμάτι του δίσκου αν και διαρκεί μόνο ένα λεπτό είναι αυτό που σου μένει από την πρώτη ακρόαση του δίσκου και ντύνει μουσικά το site του συγκροτήματος.

Oι migala αποτελούν το πιο δυνατό χαρτί της επίσης ισπανικής ετικέτας, acuarela, μιας εταιρείας με σαφή κιθαριστικό προσανατολισμό στον ήχο της χωρίς βέβαια να λείπουν και κάποιες εξαιρέσεις με πιο πρόσφατη το καινούργιο ep των γάλλων berg sans nipple.

Συνοψίζοντας το la increible aventura δεν είναι ο δίσκος που θα αλλάξει τη ζωή σας ούτε ο δίσκος που θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τη μουσική μετά από 30 χρόνια. Σίγουρα όμως θα σας προσφέρει 45 λεπτά όμορφης μουσικής από μία μπάντα με τις πιο αγνές προθέσεις που εξαιτίας της στάσης και του τρόπου που επέλεξε να εκφραστεί ποτέ δεν απέκτησε την φήμη που της άξιζε.

Στους δηλωμένους fan του συγκροτήματος οι belle and Sebastian και οι sigur ros με τους τελευταίους να εκθειάζουν τις live εμφανίσεις των ισπανών. Αν έχουν δίκαιο θα το διαπιστώσουμε τέλη του μήνα όπου οι migala θα επισκεφτούν τη χώρα μας. Μέχρι τότε απλά απολαύστε τo la increible aventura. Έτσι για προθέρμανση…..

Βασίλης Λιόλιος