THE WAILERS 10/12/2004 Fix Club, Θεσσαλονίκη 21/12/2004

Πριν από λίγους μήνες σε μια συζήτηση με φίλους λέγαμε για το ποια συγκροτήματα θέλαμε να δούμε σε συναυλία και ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να δω τους Wailers ζωντανά, ειδικά στην Ελλάδα. Έτσι ξαφνιάστηκα όταν έμαθα ότι θα έρθουν για μία μόνο συναυλία στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη.

Ένα συγκρότημα με το οποίο πρωτογνωρίσαμε και αγαπήσαμε την reggae, και ειδικά με τον ηγέτη του, Bob Marley . Φυσικά, μετά τον θάνατο του Marley το συγκρότημα έχασε την δημιουργική του ικανότητα αλλά παρέμεινε ζωντανό κάνοντας που και που συναυλίες και περιοδείες σε όλο τον κόσμο με σταθερά μέλη τους Aston “Family man” Barrett, Earl “Way” Lindo, Al Anderson και πολλούς session μουσικούς.

Ωστόσο η δική μου αγωνία για το τι θα μας παρουσίαζαν, μεγάλωνε όσο πλησίαζε η μέρα της συναυλίας, όπως και η προσμονή μου. Τελικά, όλες οι σκέψεις σταμάτησαν όταν έφθασα στο χώρο της συναυλίας, στο Φιξ, το οποίο ήταν πραγματικά κατάμεστο. Ως support group, σύμφωνα με την αφίσα της συναυλίας, ήταν οι One Drop, ωστόσο για κάποιο λόγο προτιμήθηκε ένα dj set το οποίο ζέστανε το κοινό, με πολλούς να αρχίσουν να χορεύουν στους ρυθμούς της reggae.

Γύρω στις 11:20 ανέβηκαν στη σκηνή οι Wailers, με τον κιθαρίστα τους αρκετά ευδιάθετο για κουβέντα και κέφι, ξεκινώντας με δύο ορχηστρικά κομμάτια με χαρακτηριστικές μελωδίες στα πνευστά (τρομπέτα, τρομπόνι). Στη συνέχεια έκαναν την εμφάνισή τους και οι φωνές του συγκροτήματος, ο Gary Pines και δύο όμορφες γυναικείες παρουσίες στα back vocals που ξεσήκωσαν για τα καλά το κοινό, και τραγουδώντας το Positive Vibration μας έκαναν να σιγοτραγουδάμε και να χορεύουμε όλοι μας. Σιγά σιγά και όσο το ένα γνωστό τραγούδι ακολουθούσε το άλλο τόσο το κέφι ανέβαινε και το κοινό τραγουδούσε όλο και πιο δυνατά. Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν τα trench town rock, three little birds, lively up yourself, roots rock reggae, satisfy my soul, no woman no cry. Μετά από κάτι λιγότερο από δυο ώρες μας καληνύχτισαν και τότε το κοινό δημιουργώντας πραγματικό πανδαιμόνιο, που πρώτη φορά συναντώ σε συναυλία, ζητούσε από το συγκρότημα να επιστρέψει. Φυσικά αυτό έγινε, με το Redemption song και το κοινό από κάτω να έχει στήσει την δική του χορωδία…. Το show συνεχίστηκε για λίγο ακόμα και η συναυλία έκλεισε με το Exodus, με κάθε μέλος του group να κάνει μια μικρή επίδειξη των δυνατοτήτων του.

Από τις ωραίες στιγμές της βραδιάς, όταν κάποιος από το κοινό ανέβηκε στη σκηνή χοροπηδώντας δίπλα στον τραγουδιστή και μόλις κάποιος από την ασφάλεια του χώρου έσπευσε να τον κατεβάσει τότε ο τραγουδιστής τους πλησίασε αγκαλιάζοντας και τους δύο, χορεύοντας μαζί τους και το κοινό να τον επευφημεί.

Μια αληθινή reggae συναυλία που μας ταξίδεψε στην άλλη άκρη του κόσμου, ως στην Jamaica και νομίζω ότι την χάρηκαν όλοι. Σίγουρα το κοινό αλλά και οι μουσικοί αφού ήταν ξεκάθαρο στα πρόσωπά τους ότι χαίρονται πραγματικά αυτό που κάνουν. Τέλος μπράβο στα παιδιά από τη Rastavibe που συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με τις συναυλίες που διοργανώνουν και δημιουργούν ένα reggae πυρήνα στην Θεσσαλονίκη.

Κοσμάς Παπαχρήστου

Εξωτερικός Συνεργάτης