 |
|
|
|
GIARDINI DI MIRO, Sweetohm, Morning Coffe Seduction
|
GIARDINI DI MIRO
Opening Act: Sweetohm, Morning Coffe Seduction
AN CLUB – Αθήνα
Photos: Μάνος Νομικός (thanks a lot)
«O κήπος με τους καθρέφτες»; Κάπου εκεί κατέληξε η συνομιλία του ενός κιθαρίστα με το κοινό για το τι μπορεί να σημαίνει GIARDINI DI MIRO. Το λυρικό και εν ολίγοις σουρεαλιστικό τους όνομα, μπορεί να μην το πολυσυμμερίζομαι, αλλά ο μεγάλος καθρέφτης πίσω από τη σκηνή του Αν, μας έδινε τη δυνατότητα να δούμε τους μορφασμούς και το πάθος των Ιταλών, όταν επιμελώς αφήνονταν στον κόσμο τους, γυρνώντας μας την πλάτη και ξετινάζοντας τα αυτιά μας.
Πρόπερσι είναι γεγονός ότι υπήρχε ένα σχετικό hype, η συναυλία τους είχε και το χαρακτήρα του happening και ευχάριστο ήταν που γέμισαν ασφυκτικά το Αν. Το Σάββατο το βράδυ, στην πρώτη μου συναυλία για το ελπιδοφόρο 2005 (Καλή σας χρονιά με πολλά και..φθηνά..live), δεν νομίζω ότι υπήρχε ακόμη hype. O κόσμος που σχεδόν γέμισε το Αν ήταν φανερά υποψιασμένος και σχετικά γνώστης της μουσικής των GIARDINI DI MIRO. Αρκετοί γνώριζαν που να εκτιναχθούν, όσο προβλέψιμα και αν είναι σε αρκετές περιπτώσεις τα κομμάτια τους. Αρκετοί (και αρκετές…εντάξει είναι φασιστικό και φαλλοκρατικό το αρσενικό να κυριαρχεί στα κείμενα, αλλά είναι και κουραστικό και η τόση ακριβολογία…με το οί/ές) επίσης το ευχαριστήθηκαν. Αλλά και η ίδια η εξαμελής ιταλική παρέα φαινόταν πως απολάμβανε την αναγνώριση του κόσμου. Κομμάτια δυνατά, με πάθος και πολύ δυνατά παιγμένα.
Προσωπικά είχα την πλάνη πως η μουσική τους υποβοηθείται από πολλά ηλεκτρονικά πράγματα και θα μας σερβίρανε και μερικά samples. Αντιθέτως όλα ήταν εκρηκτικά ζωντανά παιγμένα, με τις κιθάρες να τσακίζουν κόκαλα, αλλά παράλληλα με οξύτατο τρόπο να κρατούν τη μελωδία. Τα πλήκτρα και γενικά ο keyboardίστας λειτουργούσε αρκετές φορές ως ήρεμος καπετάνιος στη φουρτούνα, ενώ εν αντιθέσει ο drummer γρήγορα αποχωρίστηκε το jockey του για να ταρακουνήσει την υπόγα που χρόνια τώρα μας προσφέρει τόσο απολαυστικά  live. Ναι μπορεί τα φωνητικά να μην ακούγονταν (δυσκολεύτηκε πολύ ο ηχολήπτης τους, μου το μαρτύρησε ο ίδιος, λέγοντας πως στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά πιο καθαρά τα vocals), αλλά κακά τα ψέματα δεν πήγαμε στο Μέγαρο, δεν ψάχναμε για καθαρές φόρμες, αλλά feeling και attitude. Και οι Giardini τα έδωσαν όλα. Με μια σκηνική παρουσία απόλυτα ταιριαστή με τα φθαρμένα T-shirt τους. Με τα αυθόρμητα οκλαδόν αλλά και χοροπηδητά τους.
Στο encore είναι γεγονός πως τσιγγουνεύτηκαν παίζοντας μας μόνο ένα κομματάκι, αλλά και αυτό ήταν ένα αγνώριστο διασκευασμένο placebo με τρείς φωνές, ως ελάχιστο φόρο τιμής στο σκληρό εισαγωγικό παίξιμο της κιθάρας που πριν από 10 χρόνια οι Placebo λάνσαραν εκ νέου.
Στα κλου της βραδιάς το διπλό drum σετ, μια συνοδεία όπου τέσσερα και πέντε και έξι σε μια στιγμή χέρια ακολουθούσαν μια παραμορφωμένη ηλεκτρική σύνδεση, ένα ιδιότυπο fuzzy τέμπο (αρκετά sonicyouthικό και wolfeyesικό).
 Ευτυχώς πρόλαβα και τους Sweetohm, διαπιστώνοντας πως δίκαια τόσα καλά λόγια λέγονταν για αυτούς, άσχετα αν αυτοί με θορυβώδη τρόπο αποφεύγουν να ντύσουν με λόγια τα κομμάτια τους. Μια μπάντα δεμένη, με όμορφα ξεσπάσματα, και με απόλυτα σύγχρονο ήχο.
Δυστυχώς η πολυλογία (με αγαπημένα όντως πρόσωπα) στο αποπάνω στενό των Εξαρχείων μου στέρησε της άποψης για τους Morning Coffe Seduction . Τα καλά λόγια των άλλων, που έγκαιρα κατέβηκαν τα σκαλιά ως υποσημείωμα για το συγκρότημα αυτό.
 Σε μια εποχή που το post επαναπαύτηκε στον προπέρσινο θρίαμβο των Καναδών, μια βραδιά σαν αυτή ήταν ότι έπρεπε. Μακριά από hype αλλά κοντά στους fans . Τολμώ να πω πως το ταξιδιάρικο μελωδικό τους παίξιμο μου θύμισε λίγο τους Lanrerna (πριν ανακαλυφθεί το post αυτοί, αλλά και με υπέροχο καινούριο album παρεπιπτόντως).
Καλή λοιπόν συναυλιακή χρονιά (και όχι μόνο, μαζί με καλές παρέες, φάσεις, καταστάσεις και ονείρων εκπληρώσεις)
Κυριάκος Σκορδάς |
Live
