WHEN SHE’S IN YOUR HEAD BLIMEY! PARTNERS IN CRIME 21/1/2005

Άλλη μια προσπάθεια «προσωπικής μουσικής κατάθεσης». Πίσω από το όνομα BLIMEY! υπάρχει ο Martien Van Bergen, ένας Ολλανδός, μπορεί όχι ιπτάμενος αλλά αρκετά προσγειωμένος.

Ότι ακούγεται στο cd αυτό, το When She’s In Your Head είναι παιγμένο με τα χεράκια του (κιθάρα, τύμπανα, και ηχητικά πρόσθετα από samples έως ότι άλλο). Παράλληλα κάνει πράξη τη λεγόμενη «οικόσιτη μουσική» η πιο σωστά home made, όπου το σπίτι γίνεται studio και όλα διακατέχονται από μια πιο προσωπική χροιά. Συνήθως, όπως και αρκετά συμβαίνει εδώ, υπάρχει μελοδραματισμός και μερικά σπαρακτικά ξεσπάσματα, απόλυτα βγαλμένα είτε από τη μοναξιά της ζωής είτε απλώς από τη μοναξιά της ηχογράφησης.

Κι όμως χωρίς να δίνονται ενδείξεις για μουσική ιδιοφυΐα, στα σίγουρα υπάρχουν δεκάδες στοιχεία ότι ο Blimey είναι μια πολύ αξιόλογη μουσική προσωπικότητα. Το WHEN SHE’S IN YOUR HEAD είναι ο 3^ος του δίσκος, ενώ έχουν προηγηθεί ΕΡs και συμμετοχές σε συλλογές, αλλά και ένα πλήθος συναυλιών και παρουσιών στα media που τον έχουν βγάλει από τα πεδινά όρια της Ολλανδίας.

Στο ύφος θα βρείτε πολλά κοινά με μεγάλες σύγχρονες μορφές που χρησιμοποιούν το dirty lo-fi rock, με αρκετά folk ή blues στοιχεία, όπως για παράδειγμα ονόματα σαν τον Damien Rice, τους Moldy Peaches, τον Devendra Banhart, αλλά και μουσικούς των 60’s, και ψυχεδέλεια αλλά και jazz freak περάσματα από τον Τom Waits μέχρι τους γείτονες Deus, αλλά και πιο ροκ καταστάσεις σαν τους pinback ή τους επίσης Ολλανδούς john wayne shot me.

Και κομμάτια με ρυθμό και pavement ή semisonic ήχο υπάρχουν, και αρκετά με έντονο ηλεκτρικό ήχο στην κιθάρα. Η φωνή του είναι πολύ καλή και κινείται με άνεση από την απλή απαγγελία, στο πιο βραχνό ροκ, από τη μπαλάντα στο σπαρακτικό blues. H νέγρικη φωνή στο my baby είναι σαν κλειδωμένος υπάλληλος του cotton club (απόλυτα σύγχρονο με τους διαδηλωτές cotton-παραγωγούς). Πλήθος ιδεών και προτάσεων, αρκετά διαφορετικού στυλ δυσκολεύουν την κατάταξη, αλλά στα σίγουρα δεν επηρεάζουν την ακρόαση.

Μια ξεχωριστή χαμηλών τόνων κυκλοφορία, όπου μπορείτε να εντοπίσετε πολλά πράγματα που θα σας αρέσουν. Το ότι ένα δυο κομμάτια τελειώνουν λίγο άκομψα και χωρίς fade out δεν μας χαλάει. Τη μουσική, τις προθέσεις και το γενικότερο feeling αναφέρουμε, που είναι και αυτά που μας τράβηξαν σε αυτόν τον δίσκο.

Υ.Γ. το ότι ως φυσιογνωμία μοιάζει με τον συγχωρεμένο Plouto των Mushrooms μπορεί να συγκινήσει επιπροσθέτως

Κυριάκος Σκορδάς