BOKOMOLECH, SILVER SPOON VALLEY, DELIGHTFUL 22/01/2005 ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ 27/1/2005

H Δέσποινα άκουγε εδώ και πολύ καιρό καλά λόγια για τους Bokomolech, αλλά χωρίς να εντρυφήσει στον ήχο τους, θέλησε να διαπιστώσει από κοντά περί τίνος πρόκειτα. Μακριά λοιπόν απο τη λογική ενός review, αλλά απόλυτα κοντά στη γραφή εντυπώσεωνενός μουσικόφιλου, μας περιγράφει την περιπλάνηση της στα δυτικά της πρωτευούσης.

Και μετά από ένα πολύ καλό live των Ιταλών Giardini di Miro που παρακολούθησα πριν κάποιο καιρό στο Αν στα Εξάρχεια, αποφάσισα το προηγούμενο Σάββατο ότι ήταν ώρα να ακούσω εγχώρια μουσική και να απομακρυνθώ από το κέντρο. Η ευκαιρία μου δόθηκε με την ζωντανή εμφάνιση που θα έδιναν εκείνη τη μέρα οι δικοί μας Bocomolech στον Αέρα στην Πετρούπολη. Αν και η περιοχή είναι πολύ μακρυά από το κέντρο, πράγμα που αποτρέπει πολλούς από το να πάνε, εντούτοις εγώ προτιμώ αυτή τη μουσική σκηνή μια και αποτελεί τον ιδανικό συνδυασμό σωστού μεγέθους και φιλικής ατμόσφαιρας. Παρόλα αυτά όμως, όντως, ακόμα και υπό αυτές τις προϋποθέσεις το να ξεσηκωθώ από το κέντρο της Αθήνας και μάλιστα με το μηχανάκι μία ιδιαίτερα κρύα και βροχερή βραδιά, ήθελε η αλήθεια πολύ μεγάλη απόφαση. Δεν το μετάνιωσα όμως που την πήρα. Και τα τρία συγκροτήματα που έπαιξαν, ήταν ομολογουμένως πολύ καλά με κορυφαίους βεβαίως τους Bocomolech.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Κατά τις 11 το βράδυ και αφού στο μαγαζί είχε μαζευτεί τόσο κοινό όσο θα έπρεπε, βγήκαν στη σκηνή οι Delightful . Το σχήμα αυτό, αποτελούμενο από τους Pad (φωνή, κιθάρα), Thanos (κιθάρα), Billy Reynold (μπάσο) και Mr. Kopoul (τύμπανα) (μην τρομάζετε από τις γνώσεις μου, τις ξεπατίκωσα από το κείμενο του Κυριάκου για τη συγκεκριμένη συναυλία), έπαιξε κομμάτια εναλλακτικού κυρίως ήχου, τα οποία αναδεικνύονταν παραπάνω λόγω της πολύ καλής φωνής του τραγουδιστή του γκρουπ. Εκτός των δικών τους τραγουδιών τα οποία έπαιξαν με ιδιαίτερο πάθος, μας παρουσίασαν και μία πολύ ενδαιφέρουσα ομολογουμένως εκδοχή του Paint it Black των Rolling Stones, το οποίο και έκλεισε μετά από μία περίπου ώρα την δική τους εμφάνιση στη σκηνή.

Μετά, εμφανίστηκαν οι Silver Spoon Valley των οποίων η μουσική χαρακτηριζόταν από πρωτότυπα drums, από διπλά φωνητικά και εν γένει από ένα αρκετά σκληρό ήχο. Αν και η hard εκδοχή της rock δεν είναι και πολύ του γούστου μου, εντούτοις οι συγκεκριμένοι ήταν μπάντα που δεδομένου της ώρας που πάιξανε (κοντά μία ώρα και αυτοί) δεν με άφησε εντελώς αδιάφορη.

Κατά τη 1 λοιπόν, και ενώ ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να συσσωρεύεται μπροστά στη σκηνή, εμφανίστηκαν οι Bocomolech . Ένα τετραμελές γκρουπ με-ώ του θαύματος-μία κοπέλα κιθαρίστρια στη σύνθεσή τους. Εκτός από τα αυτιά, ο τραγουδιστής του γκρουπ (Δημήτρης Ιωάννου) κατέφερνε και μαγνήτιζε και τα βλέμματα μια και ήταν πολύ κινητικός, πράγμα που φανέρωνε πρώτον αγάπη για αυτό που έκανε και δεύτερον μία διάθεση να μας ψυχαγωγήσει και να μας διασκεδάσει ταυτόχρονα. Τα κομμάτια τους, χωρίς να είμαι γνώστης τους, ήταν ιδιαίτερα εμπνευσμένα κυρίως δε τα ορχηστρικά που τελευταία έχουν αρχίσει να μου κινούν το ενδιαφέρον. Κατά πώς άκουγα από τους γύρω μου καθώς και από τις διάφορες φωνές που κατά διαστήματα προέτρεπαν τον τραγουδιστή να πει το τάδε ή το δείνα τραγούδι, έπαιξαν κομμάτια από όλους τους δίσκους τους πράγμα που αποζημίωσε ιδιαίτερα το κοινό. Μετά λοιπόν, από δύο ώρες συνεχόμενης μουσικής έκφρασης και μετά από ένα γεμάτο βράδυ, έφυγα από την Πετρούπολη με την αίσθηση ότι πέρασα πραγματικά καλά.

Δέσποινα Καβουσανάκη