URIAH HEEP 21/1/2005 VILKA LIVE STAGE, Θεσ/νίκη 27/1/2005

URIAH HEEP Παρασκευή 21 Ιανουαρίου

Vilka Live Stage Θεσσαλονίκη

Ναι ναι ναι ναι ναι ναι ναι ναι ναι ναι ω ναι κατάφερα επιτέλους να τους δω live! Τους έχω χάσει 5 ή 6 φορές από το 1995 που μάλιστα τότε είχανε έρθει και στη Λάρισα. Οι Heep ανήκουν σε μια κατηγορία συγκροτημάτων που όποτε έρχονται Ελλάδα όλο και κάτι συμβαίνει και τα χάνω. Είναι το 2^ο group που σπάει η γκίνια μου μαζί του μετά τους Nevermore 15 μήνες πριν.

Η συναυλία μάλιστα έγινε σε νέο χώρο δίπλα ακριβώς από τη γνωστή σε όλους μας Βίλκα. Το αρνητικό είναι ότι φτάνοντας στο χώρο λίγο πριν αρχίσει η συναυλία είδαμε τον κόσμο να περιμένει κυριολεκτικά μέσα στον δρόμο και άσχετα αν η Κεφαλληνίας δεν είναι Λιοσίων που βρίσκεται το Gagarin, στο μυαλό μου ήρθαν οι άσχημες εικόνες μετά τη συναυλία των Saxon με το επεισόδιο ανάμεσα στον οδηγό και στους αφηνιασμένους οπαδούς. Ελπίζω και εύχομαι να μην συμβεί ποτέ κάποια παρεξήγηση ανάμεσα σε οδηγό και τίποτα οπαδούς και αν αυτά ακούγονται ίσως υπερβολικά όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει μια ζωή λένε.

Μπήκαμε στο χώρο ένας χώρος πολύ καλός κάτι μεταξύ του Club του Μύλου και της Υδρογείου. Στα αριστερά μάλιστα του χώρου υπήρχε νομίζω και merchandise των Heep. Ο κόσμος δεν ήτανε και πάρα πολύς εκείνη την ώρα γύρω στις 9 παρά κάτι αλλά σιγά-σιγά ερχότανε όλο και περισσότερος με αποτέλεσμα γύρω στις 21:15 που ξεκίνησε η συναυλία ο χώρος να γεμίσει σχεδόν ασφυκτικά. Πριν από τη συναυλία από τα ηχεία ακούγονταν Cacophony και θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο στον DJ γιατί έχουμε βαρεθεί πια πριν οποιαδήποτε συναυλία να ακούμε το ίδιο πρόγραμμα-κασέτα ή μουσική άσχετη τελείως με τη συναυλία.

Στις 21:15 λοιπόν οι παππούδες ανέβηκαν στη σκηνή και δεν σταμάτησαν να πυρπολούν το Club μέχρι τις 23.00 παρά κάτι περίπου. Το set-list τους ομολογώ ότι θα μπορούσε να είναι και καλύτερο με πιο πολλά κλασικά κομμάτια ωστόσο εγώ ήμουνα χαρούμενος μόνο και μόνο που έσπασε η γκαντεμιά μου και τους έβλεπα επιτέλους. Η θρυλική μορφή που άκουγε στο όνομα Mick Box δεν σταμάτησε λεπτό να χαμογελάει και να βασανίζει την εξάχορδη ενώ ο Πασχάλης Τερζής ωχ ο Lee Kerslake ήθελα να πω με εξίσου αν όχι μεγαλύτερη ιστορία στο rock έπαιζε υποδειγματικά drums. Επίσης ο Bernie Shaw στη φωνή πολύ καλός πολύ καλύτερος από ότι τον περίμενα ενώ και ο Trevor Bolder στο μπάσο μπορεί να μην είναι Rev Jones ωστόσο σε στιγμές ήταν απίθανος με τον Phil Lanzon στα τύμπανα να είναι μάλλον ο πιο αδιάφορος της βραδιάς καθώς δεν είναι και εύκολο να αντικαταστήσεις τον Hensley.

Το set-list πάνω κάτω ήτανε το εξής: “Blood Red Roses”, ”Cry Freedom”, ”Rainbow Demon” ,”So Tired” ,”Worlds in the Distance” ,”If I had the time” ,”A year or a day” ,”Between two worlds” ,”Free Me” ,”Sunrise” ,”When the war is over” ,”Only the young” ,”The other side of midnight” ,”Gypsy” ,”Look at yourself” ,”July Morning” και στο ένα και μοναδικό encore μέσα σε αποθέωση έπαιξαν και τα 2 ίσως πιο αναγνωρίσιμα τους τραγούδια τα “Easy Livin’” και “ Lady in Black” με το Club να κινδυνεύει να πάρει φωτιά από τις φωνές του κόσμου.Το κοινό που παρακολούθησε τη συναυλία ηλικιακά ξεκινούσε από 16-17 και έφτανε στα δεύτερα –αντα ή ακόμα και τα πρώτα –ήντα. Η λέξη διαχρονικότητα ταιριάζει γάντι εδώ.

Σίγουρα κάποια κλασικά κομμάτια τους όπως το “Magician’s Birthday”,το “Sympathy”, το “Stealin” το “Bird of Prey” το “The wizard” που τα έπαιζαν τις προηγούμενες φορές που μας επισκέφτηκαν μας λείψανε και αντί αυτών ακούσαμε κάποια κομμάτια από τη δεύτερη περίοδο τους ή από album με τον Hensley που θεωρούνται αξιοπρεπή αλλά όχι κλασικά. Παρόλα αυτά και μόνο να τους βλέπεις σε τέτοια ηλικία να ξεφαντώνουν επί σκηνής το χαίρεσαι και η σύνθεση τους αυτή ας μην ξεχνάμε καλώς ή κακώς είναι η μακροβιότερη άρα το δέσιμο που έχουνε μεταξύ τους είναι αναπόφευκτα πολύ καλό. Ελπίζω να καταφέρω να τους ξαναδώ σύντομα ακόμα μία φορά καθώς τα τελευταία χρόνια έρχονται και πολύ συχνά στην Ελλάδα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τις συνδιοργανώτριες εταιρείες Kazan και Encore για την εξυπηρέτησή τους που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη φορά που ήρθε αυτό το θρυλικό group και την απαράδεκτη στάση κάποιων άλλων κυρίων απέναντί μας. Ευτυχώς η εξαέρωση έκανε καλό και ο νοών νοείτω.

Picture by Thomas Gavalcik

Θοδωρής Angus