TIAMAT-CREMATORY 5/2/2005 ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ, Θεσσαλονίκη 16/2/2005

TIAMAT-CREMATORY ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ποιοι 300 του Λεωνίδα…Ούτε οι 30 με τους οποίους πολέμησε ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι δεν ήμαστε περίπου μία ώρα προτού αρχίσει η συναυλία δύο πολύ καλών group: ενός που προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο μετά τη διάλυσή του και την επανασύνδεση και ενός που συνεχίζει σταθερά εδώ και χρόνια να βγάζει πολύ καλούς δίσκους. Είπαμε Παπαφλέσσας και επειδή δεν θέλουμε να μας θέσουν και μας σε αργία ή να γινόμαστε θέαμα στις τηλεοράσεις τώρα με τα εκκλησιαστικά ζητήματα ας επικεντρωθούμε στα του live.

Σιγά-σιγά γύρω στις 21.30 όταν και βγήκαν στη σκηνή οι Γερμανοί Crematory ο κόσμος είχε φτάσει περίπου τα 150 άτομα. Οι Crematory οι οποίοι έχουνε κυκλοφορήσει στο παρελθόν 2-3 πολύ καλούς κατά τη γνώμη μου δίσκους ατμοσφαιρικού death metal όπως τους “Illusions” και “Awake” κάπου μετά από αυτούς τόσο η κυκλοφορία κάποιων album-συλλογών με remixes ξενέρωσαν τον κόσμο ενώ το μετριότατο ως κακό “Believe” ήταν η ταφόπλακα προσωρινά καθώς η μπάντα επανασυνδέθηκε πέρυσι. Ο τελευταίος τους δίσκος “Revolution” χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό είναι αξιοπρεπέστατος και αφήνει υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες.

Οι Crematory έπαιξαν ακριβώς μία ώρα και η εμφάνισή τους ήτανε πάρα πολύ καλή. Ο ευτραφής Felix στα φωνητικά που περισσότερο μοιάζει με πορτιέρη σε Club παρά με metal τραγουδιστή ήτανε σε πολύ καλή φόρμα αλώνιζε πραγματικά πάνω στη σκηνή και έβγαζε όμορφα brutal φωνητικά ενώ και ο κιθαρίστας τους ήτανε πολύ καλός τόσο επάνω στην ταστιέρα του όσο και στη βοήθεια που προσέφερε στον Felix στα καθαρότερα φωνητικά. Τα πλήκτρα τα οποία χειρίζονταν η γυναίκα του drummer και αρχηγού των Crematory Markus σε άλλα τραγούδια έδεναν άψογα ενώ σε άλλα ακούγονταν αδιάφορα. Ακούσαμε τραγούδια μεταξύ άλλων από το τελευταίο τους album όπως τα “Greed” ,”Open your eyes ” ,”Tick Tack” και παλιότερα όπως τα “Tears of Time” το πιο γνωστό τους ίσως κομμάτι στο οποίο έγινε και ο ανάλογος πανικός και το “Fly”, Παίξανε και 2 διασκευές στα “Raining Blood” των Slayer η οποία ήτανε μέτρια και την πολύ καλή στο “Temple of Love” των Sisters of Mercy. Κάνανε μάλιστα και encore στο οποίο παίξανε τα “I never die” και “Red Sky”και αποχώρησαν χειροκροτούμενοι.

Χρειάστηκε να περάσει μισή ώρα για να βγουν ο Johan Edlund με την παρέα του στη σκηνή περίπου 2 χρόνια από την περιοδεία του “Judas Christ” όταν και μας είχανε ξαναεπισκεφτεί. Τότε η μπάντα είχε κάνει πολύ καλή εμφάνιση αλλά πιστεύω πως αυτή τους η εμφάνιση ήτανε ακόμα καλύτερη. Καταρχήν πιστεύω ότι αυτή τη φορά προωθούσαν ένα πιο “εσωτερικό” album που τους ταιριάζει καλύτερα το “Prey”(αν και προσωπικά και το “Judas Christ” παρότι πιο χαρούμενο το θεωρώ στις κορυφαίες τους στιγμές) ενώ και η αλλαγή lead κιθαρίστα με έναν πιο μεταλλά σε παίξιμο και εμφάνιση έδωσε την απαραίτητη ώθηση στη μπάντα. Ο Johan Edlund πάντα στο κέντρο της σκηνής ως ηγέτης έδειχνε τρομερά ευδιάθετος άρα ήτανε περίπου εγγυημένο ότι όσοι βρεθήκαμε εκεί θα περνούσαμε καλά. Στο γεγονός συνέβαλλαν και ο πανύψηλος μπασίστας που συνεχώς ξεσήκωνε το κοινό και ο drummer ο οποίος δεν έχασε ούτε σε μια στιγμή το ρυθμό.

Εκείνο λοιπόν το κρύο βράδυ ακούσαμε τους εξής ύμνους: ”Vote for Love”,”Children of the underworld” ,”Cain” ,”Brighter than the sun” ,”To have and have not” ,”Whatever that hurts” ,”I am in love with myself” ,”In a dream”(“ειλικρινά ποτέ δεν πίστευα ότι θα άκουγα αυτό τον υπερύμνο live” είπε ένας γνωστός μου), “Wings of heaven” ,”Cold Seed” ,”Clovenhoof” ,”As long as you are mine” και στο encore “Love is as good as soma” και άλλους 2 ύμνους από το παρελθόν τα “The sleeping beauty” και “Gaia”.

Μοναδικό παράπονο για άλλη μια φορά το μικρό set τραγουδιών μόλις 80 λεπτών. Τι κατάρα είναι αυτή με τα περισσότερα Σκανδιναβικά group που έρχονται για live να μην πιάνουν έστω τα 100 λεπτά παρουσίας στη σκηνή. Τέλος πάντων μετά από μία τόσο καλή συναυλία όπου 2 group προσπάθησαν πραγματικά και το πέτυχαν να μας κάνουν να περάσουμε καλά δεν λέει να το γυρίσουμε στη γκρίνια. Αφήστε που ήτανε από τις λίγες συναυλίες που και τα 2 group είχανε πολύ καλό ήχο.

Τέλος παρότι ανέφερα ότι ελάχιστος σε σχέση με την αξία των group κόσμος παρευρέθηκε δεν αξίζει για εκατομμυριοστή φορά να αρχίσω να τα χώνω στους οπαδούς που δεν τιμάνε τις συναυλίες όχι μόνο γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει αλλά η κατάσταση στην Ελλάδα τελικά έχει εδώ και πολύ καιρό διαμορφωθεί σε στρατόπεδα οπαδών. Εξαίρεση αποτελούν 4-5 group όπου καταφέρνουν να συσπειρώσουν τα στρατόπεδα ή group που έρχονται με καθυστέρηση 10, 15 ή 20 χρόνων για live εδώ. Απλά την επόμενη φορά αν σας πιάσει η κάψα να δείτε τους Tiamat μάλλον θα χρειαστεί να κάνετε περίπου 510 χλμ. Παράδειγμα οι Grave Digger που θα παίξουνε μόνο Αθήνα. Πως θα παίξουνε επάνω να μου πείτε όταν εδώ ήρθε ο Udo και ήμασταν έτοιμοι να μας στρατολογήσει ο Λεωνίδας. Όχι ότι και κάτω σε πολλά live τα πράγματα είναι καλύτερα απλά κάθομαι μερικές φορές και σκέφτομαι ότι αξίζει τελικά που έχω πλουτίσει τον ΟΣΕ ή τα μεσήλικα μπαρμπάδια των διοδίων για να δω τα live που έχω δει όταν οι γηγενείς που χρειάζονται να πάρουν μόνο το λεωφορείο 31 γραμμής Βούλγαρη-Κτελ κάθονται στη ζέστη του σπιτιού τους; Άμα είναι την επόμενη φορά που θα έχω τα γενέθλιά μου να τους κλείσω prive να παίξουνε σπίτι μου περισσότερος κόσμος θα έρθει όπως κάποτε κάνανε οι Napalm Death. Για να μην πω ότι στο τέλος θα φτάσει κάποια στιγμή που τα group που θα έρχονται εδώ θα παίζουνε μπροστά σε έναν οπαδό όπως κάποτε οι Saint Vitus. Ακραίο ε;

Θοδωρής Angus