MILLION DOLLAR BABY CLINT EASTWOOD 25/2/2005

Και έφτασε η ώρα για την κατά πολλούς καλύτερη ταινία της χρονιάς. Million Dollar Baby. Μία ταινία που πραγματεύεται τη ζωή μίας νεαρής πυγμάχου η οποία προσπαθεί να κατακτήσει τους στόχους της.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν είναι άλλος από τον γίγαντα Κλιντ Ίστγουντ (το γίγαντας αφορά περισσότερο στις επιλογές του –από τα σπαγγέτι γουέστερν, στο Dirty Harry και από εκεί στους Ασυγχώρητους- παρά στο σκηνοθετικό του ταλέντο το οποίο εμένα τουλάχιστον δεν μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Το τελευταίο βέβαια δεν σημαίνει ότι αμφισβητώ την ποιότητα των ταινιών του, απλά, τουλάχιστον εγώ προκειμένου να κρίνω σκηνοθετικά μία δουλειά πρέπει να ανακαλύψω το ιδιαίτερο άγγιγμα του σκηνοθέτη, το οποίο κρίμα για μένα δεν έχω ακόμα βρει στις δουλειές του Ίστγουντ. Μάλλον θα πρέπει να τις μελετήσω καλύτερα ξεκινώντας από το αριστούργημά του κατά εμένα, τους Ασυγχώρητους).

Ο εβδομηντάρης πλέον σκηνοθέτης, ο οποίος κρατάει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία (ποτέ δεν κατάλαβα πώς ένας σκηνοθέτης μπορεί να είναι και πρωταγωνιστής ταυτόχρονα. Πώς μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ο ιδανικός θεατής αλλά και ο ηθοποιός; Όποιος έχει να προτείνει κανένα σύγγραμμα επ’ αυτού, παρακαλώ) καταφέρνει και μαγεύει στην κυριολεξία τους θεατές της με ένα πολύ καλά δομημένο σενάριο και ένα ακόμα καλύτερο ξετύλιγμα της ιστορίας στο πανί.

Η ταινία περιγράφει την ιστορία μίας φτωχής σερβιτόρας της Μάγκι (πάρα πολύ καλή στο ρόλο αυτό η πολύ συμπαθητική Χίλαρι Σουάνκ) η οποία ονειρεύεται να γίνει πρωταθλήτρια του μποξ. Στην προσπάθειά της η Μάγκι να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα (σε αντίθεση με την πλειονότητα από μας που εγκαταλείπουμε την ιδέα μόνο και μόνο επειδή φοβόμαστε να πάρουμε συγκεκριμένα ρίσκα) έρχεται σε επαφή με τον προπονητή των πρωταθλητών, ένα μεγάλο σε ηλικία και αρκετά στριμμένο τύπο, τον Φράνκι (πολύ καλός και ο Κλιντ Ίστγουντ στο ρόλο) ο οποίος αρνείται αρχικά να τη δεχτεί ως απλή έστω αθλήτρια στο γυμναστήριό του. Πείθεται μόνο κατόπιν προτροπής από τον επιστήθιο φίλο του και επιστάτη στο γυμναστήριό του τον Σκραμπ (ένας καταπληκτικός Μόργκαν Φρήμαν) ο οποίος διακρίνει ένα εξαιρετικό ταλέντο στη Μάγκι. Φράνκι και Μάκγι αρχίζουν τη συνεργασία τους η οποία θα μεταστραφεί αργά σε μία αγνή αγάπη που θα κορυφωθεί στο τέλος με ένα λυτρωτικό πλην όμως φοβερά συγκινητικό τέλος.

Ο Ίστγουντ φτιάχνει μία πάρα πολύ καλή ταινία. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Εκεί που εγώ θα σταθώ είναι στους διθυράμβους τους οποίους η ταινία καρπώθηκε. Ναι όντως, η ταινία αφορά ουσιαστικά στη θέληση για την επίτευξη ενός στόχου. Όλα τα άλλα περί φιλοσοφίας και κάτι περίεργων μεταφορών είναι πράγματα υπερβολικά και για μένα τουλάχιστον αδύνατον να τα συλλογιστώ κατά την παρακολούθηση της ταινίας. Ίσως επειδή δεν έχω μάθει να κάνω τους σωστούς συνειρμούς αλλά πάλι ίσως επειδή η ταινία δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αυτό που βλέπουμε στην οθόνη. Το οποίο βεβαίως είναι εξαιρετικό. Δεν νομίζετε;

Δέσποινα Καβουσανάκη