Adler’s Appetite-Northwind-Redrum 11/2/2005 Ξυλουργείο Μύλου, Θεσ/νίκη 25/2/2005

Adler’s Appetite-Northwind-Redrum

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου Ξυλουργείο Μύλου

Steven Adler ένα όνομα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αφού έχει παίξει σε ένα από τα καλύτερα album όλων των εποχών στο “Appetite for Destruction”. Επίσης έπαιξε στο EP “Lies” και συμμετείχε στην ηχογράφηση του “Civil War”προτού αποχωρήσει το 1991.

Η κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια με τους Guns n’ Roses οι συνεχές αποχωρήσεις μελών το νέο album που όλοι αναμένουμε αλλά δεν βλέπουμε έχουν στενοχωρήσει όσους είναι οπαδοί του group αλλά και όσους είναι οπαδοί του καλού hard rock..Έτσι λοιπόν όλοι εμείς που αγαπάμε τα τραγούδια τους προσπαθούμε να βρούμε υποκατάστατο για να τους ακούσουμε αφού στις περιοδείες που έχουνε κάνει από το 1993 που είχαν έρθει στην Ελλάδα και μετά με τα άλλα μέλη δεν πέρασαν από την Ελλάδα (ίσως καλύτερα εδώ που τα λέμε για σκεφτείτε να μην έβγαινε ο Axl να τραγουδήσει).

Ο Steven Adler λοιπόν έφτιαξε έναν νέο group με μουσικούς σχετικά γνωστούς στη σκηνή του L.A και προφανώς η κάψα του και μόνο για να παίξει μουσική τον έκανε να περιοδεύσει το προηγούμενο καλοκαίρι που πρωτοήρθε στη χώρα μας παίζοντας αποκλειστικά κομμάτια των Guns ενώ αυτή τη φορά το group είχε ηχογραφήσει και ένα EP προπομπό του album που θα κυκλοφορήσει αρχές καλοκαιριού. Όσοι λοιπόν τον χάσαμε το καλοκαίρι ξέραμε τι θα ακούσουμε πάνω κάτω.

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή ο κόσμος παρά το κρύο γέμισε το Ξυλουργείο. Για support επιλέχτηκαν 2 ελληνικά group από τα οποία είδα πολύ λίγο από την εμφάνισή τους και αυτό γιατί στους μεν Redrum το στομάχι μου πονούσε οπότε είδα 2-3 τραγούδια και βγήκα έξω να πιω λίγο νερό και να μην είμαι στριμωγμένος στους δε Northwind επίσης 2 τραγούδια γιατί πήγα στον ΟΣΕ με ένα φίλο μου να αλλάξω το εισιτήριο επειδή δεν θα προλάβαινα το τρένο (ναι το έκανα και αυτό στη μέση μια συναυλίας-γιαουρτώστε με). Από όσο είδα οι Redrum μου φάνηκαν μέτριοι παίζοντας glam (όχι δεν έχω τίποτα με το είδος ίσα -ίσα που έχει βγάλει μεγάλα group) και αυτό γιατί το είδος απαιτεί να έχεις καλές συνθέσεις οι οποίες μου φάνηκαν αδιάφορες ενώ οι Northwind με ξετίναξαν από το πρώτο riff αλλά το άτιμο το εισιτήριο έκανε την δουλειά του. Ας ελπίσω να ξαναπαίξουνε κάπου live να δω όλη την εμφάνισή τους.

Ο Steven με την παρέα του αργήσανε πολύ να βγούνε τουλάχιστον μία ώρα αφού και εγώ γυρίζοντας από τον ΟΣΕ περίμενα τουλάχιστον άλλα 20 λεπτά μέχρι να βγει κάτι που έγινε στις 00:30. Από τη στιγμή όμως εκείνη και μετά όλα μα όλα ήτανε μαγικά και πώς να μην είναι όταν ακούς τραγούδια που 18 χρόνια μετά ξετρελαίνουν δεκάδες χιλιάδες οπαδούς σε όλο τον κόσμο και που ήδη είναι κλασικά για τη rock μουσική. Συγκεκριμένα το group έπαιξε τα εξής κομμάτια από Guns N’ Roses: “It’s so easy” ,”Nightrain” ,”My Michelle” ,”Mama Kin” ,”Knockin’ on Heaven’s Door” ,”Used to love her” ,”Patience” ,”Sweet Child O’ Mine” ,”Civil War” ,”Mr Brownstone” ,”Rocket Queen” ,”Welcome to the Jungle” τη διασκευή στο “Sin City” των AC/DC όπου τραγούδησε ο κιθαρίστας Robbie Crane και στο encore το διαχρονικότατο “Paradise City”. Επίσης ακούστηκαν και κομμάτια από το EP τα “99” ,”Suicide” και “ Hollywood” τα οποία να πω την αμαρτία μου τα περίμενα εντελώς αδιάφορα αλλά διαψεύστηκα γιατί και τα 3 μου αρέσανε αρκετά κινούμενα σε στυλ που δεν ξεφεύγει από το γνώριμο πρώιμο hard rock που μας παρουσίασαν οι Guns N Roses στο “Appetite for Destruction”.

To group που συνόδευε τον Steven φαινόταν ότι ήτανε πολύ δεμένο και άκουσα από μερικούς γύρω μου να λένε ότι η εμφάνισή τους ήτανε πολύ καλύτερη από αυτήν του Ιουλίου. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τραγουδιστής ο Jizzy Pearl διότι το παλικάρι δείχνει να έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Axl σε επίπεδο φωνητικής και για αυτό δίνει τον καλύτερο του εαυτό πάνω στη σκηνή. Τρομερά υπερκινητικός πάνω στη μικρή σκηνή του Ξυλουργείου έδινε και το μικρόφωνο στο κοινό λες και βρισκόταν σε hardcore συναυλία ένα κοινό που σε σημεία με το ξύλο που έπεφτε στις μπροστινές σειρές σε κλασικά τραγούδια θύμιζε hardcore κοινό(μέχρι και crowd surfing είχαμε). Οι υπόλοιποι του group απέδωσαν σχετικά καλά αν και σε μερικά σημεία σκότωσαν κάποιες εισαγωγές του Slash και λίγα solos.

Όσο για τον Steven χωρίς να είναι κανένας Portnoy σαν μουσικός πιστεύω ότι είναι μια κλάση πάνω από τους υπολοίπους αφού με το drumming του έδινε τρομερή ώθηση στη μπάντα ενώ και οι αλλαγές του ήτανε καταπληκτικές ούτε σε ένα σημείο δεν έμεινε πίσω. Τελικά κάποια πράγματα στη ζωή δεν είναι τυχαία έστω και αν πολλοί πιστεύουν ότι ο Adler ανήκει στην άχαρη πλευρά μουσικών οι οποίοι απλώς συνόδευσαν κάποιους άλλους μεγάλους στη δόξα τους και ήτανε παρόντες σε αυτήν επειδή απλά οι άλλοι δεν ήξεραν να παίζουν drums. Ο Andy Warhol έλεγε το γνωστό για τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αντιστοιχούν σε έναν άνθρωπο κατά μέσο όρο αλλά εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οι περισσότεροι εκ των ανθρώπων που ζούνε σε αυτό τον πλανήτη δεν έχουνε φτάσει ούτε θα φτάσουν καν το ένα λεπτό έστω. Για σκεφτείτε το. Διότι άκουσα κάποιους να μιλάνε απαξιωτικά για τον Adler αλλά η ψυχούλα τους το ξέρει το πόσο θα ήθελαν να ήτανε στη θέση του και να παίξουνε έστω και μία φορά μπροστά σε χιλιάδες παραληρούντες οπαδούς.

Μετά τη συναυλία προβλήθηκαν σπάνια videos από το ελληνικό fan club των Guns n Roses που γιόρταζε τα 2 χρόνια του και ήτανε σαν συνδιοργανωτής της συναυλίας ενώ και το group μοίρασε αυτόγραφα σε όσους είχαμε απομείνει εκεί. Ίσως να είχε μείνει περισσότερος κόσμος αν η συναυλία είχε ξεκινήσει νωρίτερα αλλά η μαγεία του Ξυλουργείου αυτήν είναι να ξεκινάνε οι συναυλίες αργότερα από το κανονικό. Το μόνο που μένει τώρα είναι να βγει με το καλό το album και να ξαναέρθουνε.

Επίσης επειδή τα καλά πρέπει πάντα να λέγονται για άλλη μια φορά η Kazan είχε σε συναυλία της την τιμή του εισιτηρίου στα 20 ευρώ τη στιγμή που σε άλλες εταιρείες η ταρίφα δεν πέφτει κάτω από τα 25. Μήπως κάποιοι θα πρέπει να ξανασκεφτούν τις τιμές των εισιτηρίων που σε πολλές περιπτώσεις είναι εκμετάλλευση του πάθους των οπαδών και το value for money πάει περίπατο;

Θοδωρής Angus