 |
|
|
|
RADIO 4 + SIX BY SEVEN (!!)
|
“Τι έγινε ρε παιδιά;” Τη θυμάστε την ατάκα του Σπύρου από τους Απαράδεκτους; Ανάλογη ήταν φαντάζομαι και η αντίδραση πολλών από εμάς όταν μάθαμε για την ταυτόχρονη πραγματοποίηση δύο συναυλιών στη (τί Λονδίνο, τι) Θεσσαλονίκη. Εδώ με το ζόρι γεμίζει μία ,οι δύο μας μάραναν…
Τουλάχιστον όμως το λάθος timing των δύο διοργανωτριών εταιριών αναπληρώθηκε από το γεγονός ότι όποιος είχε την όρεξη και φυσικά τα χρήματα για να δει και τα δύο live μπορούσε κάλλιστα να το κάνει μιας και στις 11.30 τελείωσαν οι Radio 4 και γύρω στις 12 ξεκίνησαν οι Six By Seven, ενώ η απόσταση ανάμεσα στους δύο χώρους ήταν μόλις δύο λεπτά περπάτημα .Πάλι καλά!
RADIO 4
Opening Act στους πρώτους έπαιξαν οι Hangover , group ξεκάθαρα επηρεασμένο από το αμερικάνικο ροκ των 90s, που όμως τουλάχιστον σε μένα δεν κατάφερε να μου δώσει κάτι που θα κρατούσε το ενδιαφέρον μου στη σκηνή. Από την άλλη είχα και το άγχος να προλάβω και τους Six By Seven ,οπότε παρακαλούσα να βγούνε όσο το δυνατόν νωρίτερα οι Νεουορκέζοι. Γύρω στις 22.20 λοιπόν ανέβηκαν στη σκηνή οι πέντε στυλάτοι και ορεξάτοι τύποι που πριν από 2-3 χρόνια ήταν από τα πιο καυτά νέα ονόματα . Άγριο και groovάτο ξεκίνημα με το “New Disco” που βάλθηκε να μας ξυπνήσει από την υποτονική ατμόσφαιρα του χώρου και να μας κάνει επιτέλους να κουνιόμαστε. Άλλωστε γι αυτό δεν ήρθαμε στους Radio 4;
Πώς όμως να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα για ένα τέτοιο live όταν μετά βίας υπήρχαν 150 άτομα στο Vilka Live Stage και η αίθουσα φάνταζε (και ήταν) άδεια; To group φάνηκε να ήρθε με διάθεση να μας ξεσηκώσει, ο κιθαρίστας τους συναγωνιζόταν στις σπαστικές κινήσεις τον Νick McCarthy των Franz Ferdinand (εάν τους είδατε στην Αθήνα καταλαβαίνετε γιατί μιλάω…) και όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα τους πρέπει να πέρασαν καλά. Το set ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στα δύο τελευταία τους albums, ο ήχος αρκετά καλός και σχεδόν όμοιος με τον αντίστοιχο των δίσκων τους. Αλλά δεν είναι κρίμα οι Radio 4 να χτυπιούνται με το “Dance To The Underground” στη σκηνή και από κάτω να χορεύουν 10 άτομα και από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι διάσπαρτοι μέσα στην αίθουσα να κοιτάνε σα χάνοι;
Πάντως αυτό που διαπίστωσα βλέποντας τους Radio 4 το Σάββατο ήταν ότι από κάποιο σημείο και μετά τα τραγούδια τους μοιάζουν επίπεδα και σίγουρα η στροφή που επιχείρησαν στο “Stealing Of A Nation” δε τους βγήκε σε καλό. Αυτό το επαναλαμβανόμενο beat κάπου δε μου κολλάει…
Το παραπάνω σχόλιο πάντως δε σημαίνει ότι αναιρεί όσα αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής . Η συναυλία είχε πάθος ,είχε ανεβαστικά τραγούδια αλλά σα βραδιά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, κάτι που πρέπει να προκάλεσε και κάποια αμηχανία στους Αμερικανούς ,αν κρίνω από τις μάλλον άστοχες ατάκες τους στα κενά. Α! Τους τραγουδήσαμε και “Happy Birthday” για τον πληκτρά τους ,που έκλεινε τα 30 αν είδα καλά!
SIX BY SEVEN
Λίγο πριν το encore τους έρχεται το μήνυμα ότι οι Six By Seven βγαίνουν στο Ξυλουργείο του Μύλου και αρχίζουμε σιγά σιγά να τα μαζεύουμε. Ευτυχώς βέβαια το encore τους δεν ήταν μεγάλο σε διάρκεια οπότε δε χρειάστηκε να χάσουμε λεπτό από την εμφάνιση τους. Φθάνοντας στην άλλη συναυλία συναντάμε ένα γεμάτο Ξυλουργείο, αν και αριθμητικά ο κόσμος ήταν πάνω κάτω ο ίδιος (εντάξει είχε 300...). Το διαφορετικό μέγεθος όμως των δύο χώρων έκανε το Ξυλουργείο να μοιάζει πραγματικά ότι φιλοξενεί ένα live και όχι παρέες ατόμων που “είδαν φως και μπήκαν”.
Οι τρεις πλέον Six By Seven (τύμπανα, κιθάρα, πλήκτρα) ξεκίνησαν το set τους με τρία tracks από το “04” πριν μας θυμίσουν τις μέρες των τελών της δεκαετίας του ’90 και τον ενθουσιασμό που μας είχαν προκαλέσει με tracks σαν το “Candlelight”. Ψυχωμένη ερμηνεία από τον Chris, πολύ θόρυβος άλλοτε straight in your face (“Speed Is In, Speed Is out”) και άλλοτε στις παρυφές του shoegaze και του post-rock ,όπως στο κιθαριστικό παραλήρημα στο τέλος. Δεν έπαιξαν το μεγάλο τους hit (“ I O.U Love”) όπως έμαθα ότι έκαναν στην Αθήνα και μας ξάφνιασαν ευχάριστα με “δύσκολες” επιλογές όπως το “Cafeteria Rats”. Το γεγονός ότι δεν έχουν πολλά singalong και εύκολα κομμάτια δικαιολογεί απόλυτα το ό,τι ο κόσμος ήταν ως επί το πλείστον στατικός κατά τη διάρκεια του set τους. Δε χρειάζεται, τα νιώθεις διαφορετικά…
Δεν ξέρω το λόγο που έχουν διαλέξει να μη χρησιμοποιούν μπάσο στα live τους ,πιστεύω όμως ότι θα τους έδινε επιπλέον “όγκο” και θα τους έκανε ακόμη πιο ισοπεδωτικούς! Έχουν επιλέξει όμως έναν πιο minimal ήχο και θα έλεγα άνετα πως ακόμη και έτσι τους καταευχαριστηθήκαμε!
Η κούραση δε με άφησε να μείνω για το dj Set του Tim Holmes που ακολούθησε αν και ξεκίνησε με ένα super κομμάτι. Όπως είδα όμως ,οι περισσότεροι ακολούθησαν το δρόμο της εξόδου, μιας και απ’ότι φαίνεται δεν έχουμε συνηθίσει ακόμη στο πακέτο “συναυλία –dj set”.
Ποιος να μου το’λεγε πάντως ότι θα έτρεχα το ίδιο βράδυ να δω Radio 4 και Six By Seven στη Θεσσαλονίκη! Κάτι κινείται, δε νομίζετε;
Βασίλης Σίντος |
Live
