 |
|
|
|
SUPERWOLF
|
Εκεί που ο Will Oldham είχε ξεχάσει για χρόνια το ψευδώνυμο Bonnie Prince Billy, την τελευταία τετραετία έχει κυκλοφορήσει τέσσερα δισκάκια κάτω από αυτό. Φέτος, αρχές του 2005, επιστρέφει, αυτή τη φορά όμως με τη συνεργασία του Matt Sweeney στο άλμπουμ που τιτλοφορείται Superwolf. Ο Matt Sweeney ήταν ο κιθαρίστας του μοναδικού άλμπουμ των Zwan, αλλά η καριέρα του έχει γίνει γνωστή κυρίως από τη συμμετοχή του στους Chavez και τους Guided By Voices. Μιλάμε δηλαδή για καρα-ανεξάρτητη αμερικάνικη σκηνή…
Το γεγονός ότι ο Sweeney έχει γράψει τη μουσική και ο Oldham τους στίχους ξενίζει κατά τη διάρκεια της 45λεπτης περίπου ακρόασης. Κι αυτό γιατί ο ήχος είναι πολύ Oldham, εντελώς δηλαδή lo-fi, αργόσυρτος, χαρακτηριστικός κυρίως του άλμπουμ Master And Everyone. Σε μια πιο ενδοσκοπική παρατήρηση, όμως, μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τα στοιχεία της προσωπικότητας του Sweeney. Η κιθάρα του έχει μια desert χροιά, μια παραπάνω αγριάδα από ό,τι θα περίμενε κανείς σε τόσο ήρεμα τραγούδια. Εκεί βέβαια που πείθεται κάποιος για την προσωπική συμβολή του είναι στα κομμάτια My Home Is The Sea και Goat And Ram, όπου κάποια μη αναμενόμενα ξεσπάσματα της κιθάρας δίνουν σαφές μήνυμα ότι δεν πρόκειται για προσωπικό άλμπουμ του Bonnie Prince Billy.
Βέβαια, πιθανολογώ ότι ο Sweeney προσαρμόστηκε στα δεδομένα αυτής της συνεργασίας. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήταν ανάλογη η μουσική του, εάν ήταν να συνεργαστεί με κάποιο άλλο όνομα, όπως είμαι βέβαιος ότι η μουσική του δεν προϋπήρχε της συνεργασίας. Όπως και να έχει πάντως, ο πρώην κιθαρίστας των Zwan δείχνει μια μαεστρία στη σύνθεση τραγουδιών, κάτι που αποφέρει τη δημιουργία ενός δίσκου που εντυπωσιάζει. Εντυπωσιάζει με τη δύναμη των έντεκα τραγουδιών, με την πίστη τους και την προσκόλλησή τους σε έναν ήχο δύσκολο, καταθλιπτικό και εντελώς αφαιρετικό.
Δεν αναφέρθηκα πολύ στη συμμετοχή του Oldham. Όμως αυτός είναι γνωστός τόσα χρόνια και για τους στίχους του και για την ερμηνεία του. Πιθανόν έβαλε και αυτός λίγο το χεράκι του στη μουσική, αλλά αφού δεν το αποκαλύπτουν τα credits, δεν το σχολιάζω παραπάνω. Το σίγουρο, μόνο, είναι ότι βρήκε στο πρόσωπο του Sweeney έναν εξαιρετικό συνεργάτη, αλλά και έναν άνθρωπο που τον βοήθησε να ανανεωθεί και να διατηρηθεί στο μουσικό προσκήνιο, χωρίς να υποπέσει σε επανάληψη του εαυτού του. Και η πετυχημένη χημεία τους, απέφερε δύο από τα εκπληκικότερα κομμάτια της φετινής χρονιάς: το 8λεπτο Blood Embrace, ένα ψιθυριστό τραγούδι που στηρίζεται σε ένα και μόνο, επαναλαμβανόμενο συνεχώς, παίξιμο της κιθάρας και περιλαμβάνει προς το τέλος του μια συγκλονιστική εξομολόγηση μιας γυναίκας στον άντρα της, σαν να βγήκε από κάποια σκοτεινή ταινία των 50’s, και το σπαρακτικό 2,5λεπτο I Gave You που κλείνει τόσο συγκινητικά το Superwolf.
Αν είσαι φίλος της αμερικάνικης lo-fi σκηνής, δεν θα βρεις καλύτερο δίσκο αυτή την εποχή…
ΥΓ 1: Εντύπωση μου προκάλεσε ένα κείμενο που υπάρχει μαζί με το ένθετο, το οποίο παρόλο που έχει ένα νόημα, το βρίσκω άσχετο με το όλο cd. Είναι του Paul Bowles και αναφέρεται στη σχέση της κάνναβης και του αλκοόλ και πώς αυτά σχετίζονται με τα πολιτεύματα του κόσμου.
ΥΓ 2: Ο Will Oldham συμμετέχει και σε ένα ακόμα εξαιρετικό κομμάτι, που θα είναι από τα καλύτερα του 2005. Είναι το Sea Lion από τον θαυμάσιο νέο δίσκο του Sage Francis με τίτλο A Healthy Distrust. Ο τέλειος συνδυασμός της Americana με το hip hop… Θα επανέλθω τις επόμενες μέρες με λεπτομέρειες.
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Foreign Office
