 |
|
|
|
THE TRIUMPHS & TRAVAILS OF ORPHAN MAE
|
Ήτανε πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες (Μάρτιος 2004) που διάβαζα για πρώτη φορά στο βρετανικό μουσικό τύπο για τη Laura Veirs. Ποιος θα μου έλεγε, και θα τον πίστευα, ότι ένα χρόνο μετά θα είχα στη δισκοθήκη μου τους τρεις από τους τέσσερις δίσκους της, θα είχα κάνει συνέντευξη μαζί της και θα ετοιμαζόμουνα να κατέβω στην Αθήνα να τη δω ζωντανά; Ούτε ο πιο τρελός φίλος μου! Κι όμως, όλα είναι δυνατά, όταν ένας καλλιτέχνης μιλάει τόσο γλυκά και όμορφα στην καρδιά…
Αφορμή για όλα αυτά η επανακυκλοφορία του The Triumph And Travails Of Orphan Mae. Πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 από την εταιρία της Laura τη Raven Marching Band Records. Ήταν η δεύτερη δουλειά της μετά το self titled ντεμπούτο της του 1999, το οποίο έχει εξαντληθεί πια. Τώρα εν έτει 2005, επανακυκλοφορεί από την ευρωπαϊκή της εταιρία τη Bella Union, μάλλον λόγω της απήχησης που είχε το περσινό Carbon Glacier. Οπότε, η αναμονή μου τελείωσε, το cd ήρθε στο δισκάδικο, τα ευρώ έπεσαν (!) και οι εντυπώσεις σχηματίστηκαν:
Η Laura Veirs αγαπάει δεδηλωμένα την country blues τραγουδοποιία και αυτό το αφήνει να φανεί στα τραγούδια της. Μπορεί στο εν λόγω άλμπουμ να μην είναι τόσο προφανές, όσο στο Troubled By The Fire του 2003, αλλά γίνεται εύκολα κατανοητό από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου Jailhouse Fire. Ένα μικρό folk διαμαντάκι που χαρακτηρίζεται από ακουστική κιθαριστική ενορχήστρωση και κάνει την καλύτερη έναρξη για το δίσκο. Γενικά το άλμπουμ κινείται ακουστικά, αλλά ο παραγωγός της ο Tucker Martine δεν ξεχνάει να προσθέσει βιολιά, αρκετές δόσεις από steel guitar και slide, αλλά και ένα απρόσμενο disco beat στο John Henry Lives, που το κάνει να διαφέρει από ό,τι έχω ακούσει από τη Veirs μέχρι σήμερα.
Μουσικά πάντως το άλμπουμ φέρνει έντονα στο νου την τραγουδοποιία των Walkabouts και αυτό παραξενεύει ευχάριστα, αφού όπως και η ίδια έχει δηλώσει έχει ακούσει ελάχιστα το συγκρότημα του Chris Eckman. Ειδικά κομμάτια σαν το Black Eyed Susan και το Through December είναι σαν να βγήκαν από το Life Full Of Holes του Chris και της Carla (ίσως γι αυτό η Carla διασκεύασε το δεύτερο στο Saint Stranger). Κατά τα άλλα, το άλμπουμ κινείται σε αρκετά μελαγχολικό επίπεδο με εξαίρεση το Raving Marching Band, λίγο πριν το τέλος, που γίνεται πιο ηλεκτρικό και πιο ρυθμικό ενώ το ομότιτλο Orphan Mae είναι το πιο διαφορετικό κομμάτι του 40λεπτου άλμπουμ με ένα παραμορφωμένο banjo να κυριαρχεί.
Φυσικά, το The Triumphs And Travails Of Orphan Mae δεν προτείνεται για όλους. Αφορά κυρίως τους φίλους της Laura Veirs, ή φίλους της αμερικάνικης folk μουσικής, οι οποίοι εκφράζονται κυρίως από τους Walkabouts. Αλλά και σε αυτούς προτείνεται μόνο στην περίπτωση πουδεν έχουν αποκτήσει ακόμα το Carbon Glacier. Γιατί μπορείτο δεύτερο άλμπουμ της τραγουδίστριας από το Colorado να είναι ένα καλό άλμπουμ, μπορεί να μου έχει αρέσει περισσότερο από το Troubled By The Fire, αλλά δεν φτάνει σε κανένα σημείο το περσινό αριστούργημά της. Γι αυτό αν δεν το έχετε αγοράσει ακόμα πράξτε το άμεσα, παρακολουθήστε την στις συναυλίες της στο Μικρό Μουσικό Θέατρο στις 18 και 19 Μαρτίου και ύστερα σιγά σιγά αποκτάτε και την υπόλοιπη δισκογραφία της.
Κλικ εδώ για τη συνέντευξη της Laura Veirs στο Atraktos.net
Κλικ εδώ για πληροφορίες για τη συναυλία
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Foreign Office
