RING 2 Hideo Nakata 1/4/2005

Έχουν περάσει έξι μήνες από τα τρομακτικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο πρώτο remake του Γιαπωνέζικου θρίλερ, και η δημοσιογράφος Ρέιτσελ Κέλερ μετακομίζει με τον γιο της Έινταν στο Σιάτλ, όπου και πιάνει δουλειά σε μια τοπική εφημερίδα. Ένας μυστηριώδης φόνος με θύμα έναν έφηβο που είχε παρακολουθήσει μια περίεργη βιντεοκασέτα θα οδηγήσει γρήγορα την Ρέιτσελ για άλλη μια φορά στα ίχνη της Σάμαρα, που φαίνεται πως δεν είναι ακόμη έτοιμη να αφήσει στην ησυχία τους την δημοσιογράφο και τον γιο της.

Το Χόλιγουντ μπορεί να στερεύει από ιδέες ή πολύ απλά να έχει καταλάβει ότι το Γιαπωνέζικο στυλ πουλάει τρελά στα θρίλερ, όμως ακριβώς επειδή έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικές κινηματογραφικές σχολές (αλλά και δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες) σπάνια τα remake πετυχαίνουν να καταφέρουν αυτό που κάθε γνήσιο θρίλερ επιθυμεί: να τρομάξουν τον θεατή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι παραγωγοί επιστράτευσαν τον σκηνοθέτη του πρωτότυπου, Hideo Nakata, όμως τα αποτελέσματα εξακολουθούν να είναι απογοητευτικά.

Ο κλιμακωτός φόβος, το απόκρυφο και το παρανοϊκό κλίμα του γιαπωνέζικου Ring 2, δεν βρίσκονται πουθενά στο remake του. Ορισμένα απ’ τα ειδικά εφέ – ειδικά στην αρχή της ταινίας – μοιάζουν εξαιρετικά ψεύτικα, ο ήχος και η μουσική δεν δημιουργούν σε καμία περίπτωση το επιβλητικό κλίμα του πρωτότυπου ενώ η πιο απαράδεκτη προσθήκη κατά τη γνώμη μου ήταν ο… εξανθρωπισμός της Σάμαρα / Σάντακο. Η απόκοσμη Γιαπωνέζικη φιγούρα έχει αντικατασταθεί από ένα κοριτσάκι με αρκετό μακιγιάζ, το πρόσωπό της φαίνεται σχεδόν σε όλες τις σκηνές, θυμίζοντας και κάτι από Εξορκιστή ενώ δεν λείπουν και τα καθαρά στοιχεία που εμφανίζονται συχνά στα αμερικάνικα θρίλερ με εφήβους: το φάντασμα μιλάει (κάτι που δεν χρειάστηκε καθόλου στο πρωτότυπο), η κεντρική ηρωίδα ρίχνει τη κλασική βρισιά στις σκηνές δράσης….

Προς το τέλος κάτι πάει να γίνει και το Σήμα Κινδύνου 2 αποκτά κάπως πιο γρήγορους ρυθμούς. Ίσως να έφταιγε και η υπερβολικά μεγάλη διάρκειά του, πάντως απ’ τον Nakata περίμενα περισσότερα. Η ταινία σίγουρα θα πάει καλά εισπρακτικά, αλλά σε κάθε περίπτωση καλύτερα να δείτε πρώτα το πρωτότυπο.

Φωτεινή Δράκου