 |
|
|
|
LALI PUNA, MY WET CALVIN
|
Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα θα φάνταζε πριν από λίγα χρόνια η ανακοίνωση της εμφάνισης των lali puna στην Ελλάδα. Εξάλλου σπάνια συνηθίζουμε να βλέπουμε ονόματα όταν βρίσκονται στην ακμή τους και όταν συμβαίνει αυτό συνήθως δεν ανταποκρίνεται ο κόσμος οπότε η συναυλία καταλήγει σε μια εμπορική αποτυχία. Την Παρασκευή τηρούνταν όλες οι προϋποθέσεις για να περάσουμε μια όμορφη βραδιά. Ο κόσμος γέμισε το Αν δημιουργώντας ένα ζεστό κλίμα, οπότε ήταν μάλλον εύκολη υπόθεση για τους γερμανούς, έχοντας ως άσσο στο μανίκι τους το τελευταίο τους album faking the books, να ξεσηκώσουν τον κόσμο.
Την συναυλία άνοιξε το αθηναϊκό δίδυμο των my wet calvin αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Δυο κιθάρες, λούπες από drum machines, γλυκά pop φωνητικά με το τελικό αποτέλεσμα να φέρνει σε μια πιο κιθαριστική εκδοχή των notwist. Αρκετά εύστοχη επιλογή για support, κατάφεραν να κερδίσουν το χειροκρότημα και κυρίως την προσοχή του κόσμου.
Στη συνέχεια η συμπαθέστατη τετράδα των lali puna πήρε την σκυτάλη. Ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος Markus Acher περιορίστηκε στον ρόλο του μπασίστα και βοήθησε στα δεύτερα φωνητικά, όπου χρειάστηκε, την αρκετά ντροπαλή αλλά γλυκύτατη Valerie, που όποτε δεν τραγουδούσε κουνούσε ρυθμικά δεξιά και αριστερά το κεφάλι της παίζοντας πλήκτρα και πειράζοντας την φωνή της. Οι άλλοι δύο μουσικοί είχαν αναλάβει το ρυθμικό μέρος της συναυλίας. Αναλογικά synths, laptop, drums, πετάλια συμπληρώνουν τον αξιοζήλευτο εξοπλισμό των lali puna. Tα συγχαρητήρια όμως ανήκουν δικαιωματικά στον ντράμερ: 1) για την ευρηματικότητα στο παίξιμο του και 2) για τη μπλούζα anticon που φορούσε (εύγε αγόρι μου).
Κάνοντας 3 ανκόρ το σετ περιελάμβανε σχεδόν όλο το faking the books (micronomic, b-movie, left handed) ενώ δεν έλειψαν οι αναφορές από το tridecoder (6-0-3, fast forward) και από το scary world theory (don’t think, nin-com-pop, 50 faces of).
Oι lali puna απέδειξαν ότι δεν είναι απλώς μια πολύ καλή studio pop μπάντα αλλά μπορούν να υποστηρίξουν τέλεια το υλικό τους και live. Και αυτό ακριβώς εξυπηρετούσε κι ένας πιο έντονος, ζωντανος και γρήγορος δίσκος σαν το faking the books. Απομακρύνουν από πάνω τους την οποιαδήποτε υποψία του ψαγμένου και μας τονίζουν ότι σκοπός τους είναι μέσα από εύπεπτες pop δομές και καλογυαλισμένες ηλεκτρονικές τσαχπινιές made in Germany να ομορφαίνουν την καθημερινότητα μας ή όπως πρόσθεσε και ο Κυριάκος να αποτελούν μια εικόνα για το πώς πρέπει να είναι η καθημερινότητα μας.
Βασίλης Λιόλιος |