Home
News
Foreign Office
Local
Ελληνική
Metal
Punk/hc/emo
Live
Συνεντεύξεις
Cinefreak
Θέατρο/χορός
Books, magz
Τι παίζει, που
Special
Aρθρα
Mp3s/Video
Atrakt-ed
Links
 
Αναζήτηση

 

NO WOW

THE KILLS

Red Meat Heart / Domino

8/4/2005

Η φετινή χρονιά είναι χρονιά εξετάσεων για πολλά από τα συγκροτήματα των οποίων τους δίσκους αγαπήσαμε το 2003. The White Stripes, Yeah Yeah Yeahs, The Raveonettes, The Sleepy Jackson και πολλά άλλα που κινούνται στη λεγόμενη αναβίωση του rock n roll και punk ήχου πρόκειται να επιστρέψουν με νέους δίσκους. Και η αναμέτρηση με τα προ διετίας αριστουργήματά τους θα είναι σκληρή τόσο για τα ίδια τα γκρουπ, όσο και για εμάς τους ακροατές, που δεν επιθυμούμε να απογοητευτούμε.

Στην παραπάνω κατηγορία συγκροτημάτων ανήκουν και οι The Kills. Η αμερικανοβρετανική συνεργασία της VV και του Hotel είχε εντυπωσιάσει με το προπέρσινο ντεμπούτο της Keep On Your Mean Side τους μουσικόφιλους που κοίταξαν και λίγο παραπέρα από το δίδυμο Jack και Meg White. Σε πολλούς (σε μένα όχι) μπορεί να άρεσε και περισσότερο το άλμπουμ τους από το Elephant. Το γεγονός πάντως είναι ότι πέρα από τη μουσική, αυτό που χαρακτηρίζει τους The Kills είναι το στυλ και ο ερωτισμός που εκπέμπουν τα τραγούδια τους κάνοντας το bluesy και rock n roll ήχο τους άκρως ελκυστικό.

Με το No Wow, που αποτελεί τη φετινή επιστροφή τους, οι The Kills επιτυγχάνουν εν μέρει στις εξετάσεις. Δεν ενθουσιάζουν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν απογοητεύουν. Το sexy δίδυμο δεν προχωράει ηχητικά το άλμπουμ του, αλλά αυτό είναι λίγο αναμενόμενο από τη στιγμή που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν ως βασικά συστατικά μια κιθάρα και ένα drum machine. Εκεί που μειονεκτούν είναι απλά στον συνθετικό τομέα. Το No Wow έχει έντεκα κομμάτια και ένα hidden track (ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο) που δεν σε κρατάνε κοντά τους όπως τα κομμάτια του Keep On Your Mean Side. Ειδικά, αυτό γίνεται φανερό από το I Hate The Way You Love pt 2 και μετά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, στα πέντε πρώτα τραγούδια δηλαδή, ενθουσιάζεσαι γιατί έχεις να κάνεις με τέσσερις δυναμίτες (No Wow, Love Is A Deserter, The Good Ones και I Hate The Way You Love) και ένα… cool as fuck (τι ηλίθιος όρος, τόσο ηλίθιος που ήθελα να τον χρησιμοποιήσω κάποια στιγμή!) Dead Road 7. Από εκεί και πέρα, τα τραγούδια δεν είναι κακά, αλλά αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι σχεδόν ταυτόσημα κομμάτια έχεις ακούσει και στο προ διετίας άλμπουμ τους (ίσως εκτός από το όμορφο Rodeo Town ).

Το No Wow είναι το άλμπουμ που θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει οι The Kills και πριν βγάλουν το Keep On Your Mean Side. Δε νομίζω να κουράστηκαν και πολύ να γράψουν τα νέα τους κομμάτια, θα μπορούσαν να προϋπήρχαν και του ντεμπούτο τους. Γεγονός, όμως, είναι ότι και πάλι με το στυλ και τον ερωτισμό που έχουν τα τραγούδια τους, αλλά και οι ίδιοι σαν δίδυμο, με ικανοποιούν πολύ με την επιστροφή τους. Θα το νιώσετε και εσείς, αν παρακολουθήσετε στο dvd σας και το 40λεπτο πειραματικό φιλμάκι που συνοδεύει το cd και ακολουθεί το δίδυμο στην περιοδεία του στη Γαλλία.

Κώστας Παπασπυρόπουλος

Foreign Office
HOUSE OF BALLOΟNS
THE WEEKND
Let England Shake
PJ Harvey
FROM THE STAIRWELL
THE KILIMANJARO DARKJAZZ ENSEMBLE
ANTHROPOMORPHIC
THE MOUNT FUJI DOOMJAZZ CORPORATION
SENTINELS OF HELIOSPHERE
SOLAR TEMPLE SUICIDES
THE FOOL
WARPAINT
SONGS FOR THE RAVENS
SEA OF BEES
KING SPARROW
KING SPARROW
THE DARK
THE THIRD EYE FOUNDATION
PERSONAL JESUS
NINA HAGEN