 |
|
|
|
PRETTY GIRLS MAKE GRAVES, KAITO
|
Η παρουσία των Pretty Girls Make Graves μαζί με τους KaitO στη Θεσσαλονίκη ανήκει σε μια συναυλιακή ουτοπία την οποία μερικοί από εμάς έχουμε ονειρευτεί πολλές φορές γι αυτή την πόλη. Ότι δηλαδή θα έρχονται σε σταθερή βάση δημοφιλή ανεξάρτητα ονόματα τύπου Interpol, Bright Eyes, Arcade Fire και ότι παράλληλα θα γίνονται και συναυλίες με μικρότερα γκρουπ για περιορισμένο κοινό, τύπου δηλαδή PGMG, KaitO, Logh. Η σαββατιάτικη συναυλία ανήκει στην πολύ ωραία δεύτερη περίπτωση, μόνο δυστυχώς που σπανίως πραγματοποιείται η πρώτη…
Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, στο Vilka Live Stage στις 9 Απριλίου να μην εμφανιστεί πολύς κόσμος μιας που οι PGMG από το Seattle δεν είναι από τα πιο γνωστά ονόματα της ανεξάρτητης σκηνής και οι KaitO από το Norwich είναι παν-άγνωστοι, τόσο σε μένα, όσο και στους περισσότερους μουσικόφιλους. Ίσως να μην περίμενα, βέβαια, να δω μόλις 50 άτομα, αλλά έχοντας υπόψη τα δεδομένα των προηγούμενων συναυλιών στη Θεσσαλονίκη, κρίνω το γεγονός λογικό.
Σε αυτή την αν μη τι άλλο αμήχανη και κρύα ατμόσφαιρα ανέβηκαν κατά τις 21.35 οι KaitO. Δύο κοπελιές στην κιθάρα, το μπάσο και τα φωνητικά και δύο τύποι στην κιθάρα και τα ντραμς. Για τα επόμενα 45 λεπτά αφέθηκα στον nu-punk ήχο τους που φέρνει στο μυαλό τις Le Tigre και τις Cobra Killer, παρόλο που λείπουν τα electro στοιχεία. Τσιριχτά φωνητικά από τη Nikki Colt, ρυθμός που παρέσερνε στο άκουσμά του, τύμπανα που δονούσαν το στομάχι. Λογική συνέχεια, μετά το πέρας της δικής τους εμφάνισης, η απόκτηση των δουλειών τους που πωλούνταν δίπλα στο μπαρ. Σχεδόν και από τους 50…
Εικοσιπέντε λεπτά μετά, στη σκηνή οι Pretty Girls Make Graves: δύο κοπελιές - φωνητικά η μια και πλήκτρα, μελόντικα και ακορντεόν η άλλη - και τρεις τύποι σε κιθάρα, μπάσο, ντράμς και τρομπέτα. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας τον Derek Fudesco (πραγματικό derekι!) στο μπάσο να κυριαρχεί στον ήχο του γκρουπ και με τη συμμετοχή του στα φωνητικά να μετατρέπει τα κομμάτια σε punk ιντερλούδια, αναλογίστηκα ότι η μικροσκοπική μπασίστρια των KaitO πρέπει να διδαχτεί πολλά από αυτόν στο μέλλον. Και όπως μου εκμυστηρεύτηκε και ο εξαιρετικός συνάδελφος του… αντίπαλου θεσσαλονικιώτικου site..., Γιάννης Παπαϊωάννου, η προηγούμενη θητεία του μπασίστα ήταν στους Murder City Devils, κάτι που αποδεικνύει την ηγεμονική φυσιογνωμία του.
Ο γεμάτος ήχος του γκρουπ που ακροβατούσε ανάμεσα στον αμερικάνικο alternative ήχο και στον punk δυναμισμό κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου για όλο το 60λεπτο της εμφάνισής τους. Οι επιλογές τους κινήθηκαν μεταξύ των δύο ολοκληρωμένων άλμπουμ τους ενώ υπήρξε και παρουσίαση κάποιων καινούριων κομματιών. Μάλιστα, αυτό στο οποίο η γλυκιά πληκτρού έπαιζε ακορντεόν ήταν κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό! Μοναδική παραφωνία (στην κυριολεξία) η φαινομενική βαρεμάρα της τραγουδίστριας Andrea Zollo στο μεγαλύτερο μέρος του σετ να τραγουδήσει κανονικά, με αποτέλεσμα το συνεχόμενο μειδίαμα που είχε στα χείλη της να κάνει την εκφορά του λόγου να ακούγεται σαν νιαούρισμα! Ευτυχώς, στο encore, και παρασυρόμενη από τον Derek τραγούδησε και φώναξε όπως έπρεπε στο καταπληκτικό Speakers Push The Air!
Εκτιμώ ότι οι φίλοι που βρέθηκαν στο Vilka Live Stage πέρασαν καλά το Σάββατο το βράδυ. Είναι σημαντικό να βλέπουμε καλά σχήματα του ανεξάρτητου χώρου, τα οποία δεν προβάλλονται πολύ από τα ΜΜΕ, να περνάνε από τα μέρη μας. Ε, όταν και αυτά κάνουν το καθήκον τους στη σκηνή, παρά τις αντίξοες συνθήκες (δηλαδή τη μικρή προσέλευση), τότε και εμείς φεύγουμε ικανοποιημένοι και συναυλιακά πιο γεμάτοι!
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Live
